پرش به محتوا

ازدواج در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۲۴۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱
خط ۲۹۶: خط ۲۹۶:


==ازدواج در [[آخرت]] ([[بهشت]])==
==ازدواج در [[آخرت]] ([[بهشت]])==
در قرآن از همسران اهل‌بهشت، یاد‌شده است. احتمال دارد آنان، [[زنان]] [[صالح]] و با [[ایمان]] در [[دنیا]] باشند که پس از رفع نارسایی و [[پیری]]، برای ورود به بهشت، شاداب و [[جوان]] می‌شوند و شاید از [[روایات]] متعدّد، از‌جمله روایاتی که [[برتری]] زنان [[شایسته]] و با ایمان را بر [[حورالعین]] [[اثبات]] می‌کند، بتوان استفاده کرد که حورالعین *، موجودی غیر از [[انسان]] است؛<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۴، ج‌۲۵، ص‌۲۰۷.</ref> البتّه بعید نیست که هر دو گونه "همسران" در بهشت وجود داشته باشند. در [[سوره یس]]، آن‌گاه که [[نشاط]] و [[شادی]] [[اهل بهشت]] را بیان می‌کند، می‌فرماید: آنان با زنانشان در سایه درختان بهشت بر تخت‌ها [[تکیه]] زده‌اند: "هُم واَزوجُهُم فی ظِـلـل عَلَی الاَرائِکِ مُتَّکِـون". ([[یس]] / ۳۶، ۵۶) بعضی گفته‌اند: [[ازدواج]]، به مفهوم رایج آن، در [[بهشت]] مطرح نیست؛ زیرا در [[آخرت]]، تکلیفی وجود ندارد و جای [[عقد]] و تزویج نیست؛ هرچند [[قرآن]] گفته: "و‌زَوَّجنهُم بِحور عین" (دخان / ۴۴، ۵۴؛ طور / ۵۲، ۲۰)؛ زیرا مقصود از این [[آیه]]، ازدواج اصطلاحی نیست؛ چون لفظ تزویج در این آیه، همراه "باء" آمده؛ در‌حالی‌که [[ازدواج]] اصطلاحی، خودش، متعدّی است و به بای تعدیه نیازی‌ندارد.<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۴، ج‌۲۵، ص‌۲۰۷.</ref> برای [[زنان]] بهشتی، اوصافی ذکر شده است:  
در قرآن از همسران اهل ‌بهشت، یاد‌شده است. احتمال دارد آنان، [[زنان]] [[صالح]] و با [[ایمان]] در [[دنیا]] باشند که پس از رفع نارسایی و [[پیری]]، برای ورود به بهشت، شاداب و [[جوان]] می‌شوند و شاید از [[روایات]] متعدّد، از‌جمله روایاتی که [[برتری]] زنان [[شایسته]] و با ایمان را بر [[حورالعین]] [[اثبات]] می‌کند، بتوان استفاده کرد که حورالعین، موجودی غیر از [[انسان]] است؛<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۴، ج‌۲۵، ص‌۲۰۷.</ref> البتّه بعید نیست که هر دو گونه "همسران" در بهشت وجود داشته باشند. در [[سوره یس]]، آن‌گاه که [[نشاط]] و [[شادی]] [[اهل بهشت]] را بیان می‌کند، می‌فرماید: آنان با زنانشان در سایه درختان بهشت بر تخت‌ها [[تکیه]] زده‌اند: {{متن قرآن|هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ}}<ref>«آنان و همسرانشان در سایه‌سارها بر تخت‌ها پشت می‌دهند» سوره یس، آیه ۵۶.</ref> بعضی گفته‌اند: [[ازدواج]]، به مفهوم رایج آن، در [[بهشت]] مطرح نیست؛ زیرا در [[آخرت]]، تکلیفی وجود ندارد و جای [[عقد]] و تزویج نیست؛ هرچند [[قرآن]] گفته: {{متن قرآن|كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ}}<ref>«چنین است، و زنان سیاه چشم درشت دیده‌ای را همسر آنان گردانیدیم» سوره دخان، آیه ۵۴.</ref>، {{متن قرآن|مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ}}<ref>«(آنان) بر تخت‌هایی کنار هم چیده پشت می‌دهند و زنانی درشت چشم را به همسری آنان در می‌آوریم» سوره طور، آیه ۲۰.</ref>؛ زیرا مقصود از این [[آیه]]، ازدواج اصطلاحی نیست؛ چون لفظ تزویج در این آیه، همراه "باء" آمده؛ در‌حالی‌که [[ازدواج]] اصطلاحی، خودش، متعدّی است و به بای تعدیه نیازی‌ندارد.<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۴، ج‌۲۵، ص‌۲۰۷.</ref> برای [[زنان]] بهشتی، اوصافی ذکر شده است:  
# ‌زیبایی: "فیهِنَّ خَیرتٌ حِسان" (الرحمن / ۵۵، ۷۰). [[بدن]] آنان در شفّاف بودن، همانند تخم‌مرغ است که تازه از شکم مرغ درآمده، [[دست]] [[انسان]] آن را لمس نکرده و [[آفتاب]] بر آن نتابیده و غباری بر آن ننشسته باشد: "کاَنَّهُنَّ بَیضٌ مَکنون" (صافات / ۳۷، ۴۹)<ref>نمونه، ج‌۱۹، ص‌۵۷.</ref> و از نظر سفیدی توأم با سرخی، همانند یاقوت و مرجان است: "کاَنَّهُنَّ الیاقوتُ والمَرجان". (الرحمن / ۵۵، ۵۸) چشمان آنان سیاه و درشت است: "حورٌ عین". (واقعه / ۵۶، ۲۲) آنان دارای چشم‌های فروهشته‌اند. این معنا از آیه "فیهِنَّ قصِرتُ الطَّرفِ" (الرحمن / ۵۵، ۵۶) استفاده شده است.<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۵، ج‌۲۷، ص‌۱۸۴.</ref>
# ‌زیبایی: {{متن قرآن|فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ}}<ref>«در آن (بهشت) ها دوشیزگانی خوشخو و خوشرویند» سوره الرحمن، آیه ۷۰.</ref>. [[بدن]] آنان در شفّاف بودن، همانند تخم‌مرغ است که تازه از شکم مرغ درآمده، [[دست]] [[انسان]] آن را لمس نکرده و [[آفتاب]] بر آن نتابیده و غباری بر آن ننشسته باشد: {{متن قرآن|كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ}}<ref>«گویی آنان (در سپیدی)، تخم‌های فرو پوشیده پرندگان‌اند» سوره صافات، آیه ۴۹.</ref>.<ref>نمونه، ج‌۱۹، ص‌۵۷.</ref> و از نظر سفیدی توأم با سرخی، همانند یاقوت و مرجان است: {{متن قرآن|كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ}}<ref>«که گویی چون یاقوت و مرجانند» سوره الرحمن، آیه ۵۸.</ref> چشمان آنان سیاه و درشت است: {{متن قرآن|وَحُورٌ عِينٌ}}<ref>«و سیاه‌دیده زنانی درشت چشم» سوره واقعه، آیه ۲۲.</ref> آنان دارای چشم‌های فروهشته‌اند. این معنا از آیه {{متن قرآن|فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ}}<ref>«در آن (بهشت) ها زنان چشم فرو هشته  اند که پیش از آن (شوی) ها، هیچ آدمی و پری به آنها دست نزده است» سوره الرحمن، آیه ۵۶.</ref> استفاده شده است.<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۵، ج‌۲۷، ص‌۱۸۴.</ref>
# [[عشق ورزی]]: آنان فقط به [[همسران]] خویش [[عشق]] می‌‌ورزند؛ چنان‌که برخی آیه "فِیهِنَّ قصِرتُ الطَّرفِ" را چنین معنا کرده‌اند که تمام توجّه و نظر زنان بهشت به شوهرانشان است.<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۵، ج‌۲۷، ص‌۱۸۴.</ref>
# [[عشق ورزی]]: آنان فقط به [[همسران]] خویش [[عشق]] می‌‌ورزند؛ چنان‌که برخی آیه {{متن قرآن|{{متن قرآن|فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ}} را چنین معنا کرده‌اند که تمام توجّه و نظر زنان بهشت به شوهرانشان است.<ref>روح‌المعانی، مج‌۱۵، ج‌۲۷، ص‌۱۸۴.</ref>
#دوشیزگی: "... ‌لم یَطمِثهُنَّ اِنسٌ قَبلَهم و لا جانّ". (الرحمن / ۵۵، ‌۷۴)
#دوشیزگی: {{متن قرآن|ِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ}}<ref>«در آن (بهشت) ها زنان چشم فرو هشته  اند که پیش از آن (شوی) ها، هیچ آدمی و پری به آنها دست نزده است» سوره الرحمن، آیه ۵۶.</ref>
# [[نیک]] خُلقی: این معنا، از کلمه "خَیرتٌ حِسانٌ"، در آیه‌۷۰ الرحمن / ۵۵ استفاده شده است.<ref>نمونه، ج‌۲۳، ص‌۱۸۲.</ref>
# [[نیک]] خُلقی: این معنا، از کلمه {{متن قرآن|فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ}}<ref>«در آن (بهشت) ها دوشیزگانی خوشخو و خوشرویند» سوره الرحمن، آیه ۷۰.</ref> استفاده شده است.<ref>نمونه، ج‌۲۳، ص‌۱۸۲.</ref>
#توافق سِنّی: از کلمه "اَتراب" در آیه‌۵۲ ص / ۳۸، استفاده شده است که آنان با شوهران خود هم‌سال‌اند یا خود زنان بهشتی بایک‌دیگر هم‌سال‌اند.<ref>التفسیر الکبیر، ج‌۲۶، ص‌۲۱۹.</ref>
#توافق سِنّی: از کلمه {{متن قرآن|أَتْرَابٌ}}}} در آیه‌ {{متن قرآن|وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ}}<ref>«و نزد آنان دوشیزگان شرمگین (/ چشم فروهشته) همسال‌اند» سوره ص، آیه ۵۲.</ref>، استفاده شده است که آنان با شوهران خود هم‌سال‌اند یا خود زنان بهشتی بایک‌دیگر هم‌سال‌اند.<ref>التفسیر الکبیر، ج‌۲۶، ص‌۲۱۹.</ref>
# [[جاودانگی]]: از آیه‌۵۴ ص / ۳۸ استفاده می‌شود که کمال و [[زیبایی]] زنان بهشتی، [[جاودانه]] است: "اِنّ هـذا لَرِزقُنا ما لَهُ مِن نَفاد". ‌(ص / ۳۸، ۵۴)<ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>
# [[جاودانگی]]: از آیه {{متن قرآن|إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ}}<ref>«این، بی‌گمان (همان) روزی ماست که پایانی ندارد» سوره ص، آیه ۵۴.</ref> استفاده می‌شود که کمال و [[زیبایی]] زنان بهشتی، [[جاودانه]] است.<ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>


==ازدواج در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم==
==ازدواج در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم==
۱۱۵٬۱۸۲

ویرایش