پرش به محتوا

قرائت: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'وسیله' به 'وسیله'
جز (جایگزینی متن - 'سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگ‌نامه' به 'سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه')
جز (جایگزینی متن - 'وسیله' به 'وسیله')
خط ۲۶: خط ۲۶:
# [[خداوند]] در برابر یکی از بهانه‌گیری‌های [[مخالفان]] که می‌گفتند: چرا [[قرآن]] یک‌جا بر [[پیامبر]] نازل نشده، و روش [[نزول]] آن حتماً تدریجی است پاسخ داده و می‌گوید: و [[قرآنی]] که آیاتش را از هم جدا کردیم {{متن قرآن|وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ}} تا آن را با درنگ بر [[مردم]] بخوانی {{متن قرآن|لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ}} و آن را به تدریج نازل کردیم {{متن قرآن|وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا}} [[قرآن]] کتابی است که با حوادث عصر خود یعنی با بیست و سه سال دوران [[نبوت]] [[پیامبر]]{{صل}} و رویدادهایش پیوند و [[ارتباط]] ناگسستنی دارد. مگر ممکن است همه حوادث ۲۳ سال را در یک روز جمع‌آوری کرد، تا مسائل مربوط به آن یک‌جا در [[قرآن]] نازل شود؟! در ضمن [[نزول]] تدریجی مفهومش [[ارتباط]] دائمی [[پیامبر]]{{صل}} با مبدأ [[وحی]] بود ولی [[نزول]] دفعی [[ارتباط]] [[پیامبر]]{{صل}} را بیش از یک بار تضمین نمی‌کرد<ref>برگزیده تفسیر نمونه ج۲، ص۶۷۶.</ref>.
# [[خداوند]] در برابر یکی از بهانه‌گیری‌های [[مخالفان]] که می‌گفتند: چرا [[قرآن]] یک‌جا بر [[پیامبر]] نازل نشده، و روش [[نزول]] آن حتماً تدریجی است پاسخ داده و می‌گوید: و [[قرآنی]] که آیاتش را از هم جدا کردیم {{متن قرآن|وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ}} تا آن را با درنگ بر [[مردم]] بخوانی {{متن قرآن|لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ}} و آن را به تدریج نازل کردیم {{متن قرآن|وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا}} [[قرآن]] کتابی است که با حوادث عصر خود یعنی با بیست و سه سال دوران [[نبوت]] [[پیامبر]]{{صل}} و رویدادهایش پیوند و [[ارتباط]] ناگسستنی دارد. مگر ممکن است همه حوادث ۲۳ سال را در یک روز جمع‌آوری کرد، تا مسائل مربوط به آن یک‌جا در [[قرآن]] نازل شود؟! در ضمن [[نزول]] تدریجی مفهومش [[ارتباط]] دائمی [[پیامبر]]{{صل}} با مبدأ [[وحی]] بود ولی [[نزول]] دفعی [[ارتباط]] [[پیامبر]]{{صل}} را بیش از یک بار تضمین نمی‌کرد<ref>برگزیده تفسیر نمونه ج۲، ص۶۷۶.</ref>.
# [[دستور خداوند]] به [[پیامبر]] و [[مسلمانان]] به [[خواندن]] مقداری از [[آیات قرآن]] در [[نافله]] [[شب]] و به هنگام [[بیداری]] [[شب]] {{متن قرآن|فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ... فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ}} البته بدون که این برای خود [[مشقت]] و زحمت طاقت‌فرسا ایجاد کنند زیرا [[خداوند]] میخواهد [[عبادت]] بر اساس ظرفیت، توان جسمی و توجه - [[حضور قلب]] - صورت گیرد همان‌گونه که میخواهد [[زندگی]] شما بر اساس [[معرفت]] و [[تفکر]] [[قرآنی]] عملیاتی شود و شکل گیرد که [[قرآن]] [[وحی]] [[خداوند]] است بر [[پیامبر]] برای [[تزکیه]] و [[تعلیم]] وهدایت [[انسان‌ها]] به [[راه مستقیم]] [[اطاعت]]، وکسب [[رضایت]] او<ref>من وحی القرآن، ج۲۳، ص۱۹۲.</ref>؛
# [[دستور خداوند]] به [[پیامبر]] و [[مسلمانان]] به [[خواندن]] مقداری از [[آیات قرآن]] در [[نافله]] [[شب]] و به هنگام [[بیداری]] [[شب]] {{متن قرآن|فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ... فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ}} البته بدون که این برای خود [[مشقت]] و زحمت طاقت‌فرسا ایجاد کنند زیرا [[خداوند]] میخواهد [[عبادت]] بر اساس ظرفیت، توان جسمی و توجه - [[حضور قلب]] - صورت گیرد همان‌گونه که میخواهد [[زندگی]] شما بر اساس [[معرفت]] و [[تفکر]] [[قرآنی]] عملیاتی شود و شکل گیرد که [[قرآن]] [[وحی]] [[خداوند]] است بر [[پیامبر]] برای [[تزکیه]] و [[تعلیم]] وهدایت [[انسان‌ها]] به [[راه مستقیم]] [[اطاعت]]، وکسب [[رضایت]] او<ref>من وحی القرآن، ج۲۳، ص۱۹۲.</ref>؛
# [[خداوند]] [[آداب]] دریافت و [[ابلاغ پیام]] [[وحی]] را به [[پیامبر]] اعلام می‌کند و [[تذکر]] فشرده‌ای درباره [[قرآن]] می‌دهد و می‌فرماید: زبانت را به خاطر [[عجله]] برای [[خواندن]] آن، حرکت مده {{متن قرآن|لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ}} از [[ابن‌عباس]] در [[کتب حدیث]] و [[تفسیر]] [[نقل]] شده است، [[پیامبر]]{{صل}} به خاطر [[عشق]] و علاقه شدیدی که به دریافت و [[حفظ قرآن]] داشت، هنگامی که پیک [[وحی]] [[آیات]] را بر او می‌خواند، همراه او زبان خود را حرکت می‌داد و [[عجله]] می‌کرد، [[خداوند]] او را [[نهی]] فرمود که این کار را مکن، خود ما آن را برای تو جمع می‌کنیم. {{متن قرآن|إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ}} از [[ناحیه]] [[جمع‌آوری قرآن]] نگران نباش، ما [[آیات]] آن را جمع می‌کنیم باز هم به [[وسیله]] پیک [[وحی]] بر تو می‌خوانیم. و هنگامی که ما بر تو خواندیم از آن [[پیروی]] کن و بخوان {{متن قرآن|فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ}} سپس بر ما است که آن را [[تبیین]] کنیم {{متن قرآن|ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ}} بنابراین جمع [[قرآن]]، و هم [[تلاوت]] آن بر تو، و هم [[تبیین]] و تفصیل معانی آن هر سه بر عهده ما است، به هیچ‌وجه نگران مباش، آن کس که این [[وحی]] را نازل کرده، در تمام مراحل [[حافظ]] آن است، تنها [[وظیفه]] تو از یک سو [[پیروی]] از [[تلاوت]] پیک [[وحی]]، و از سوی دیگر [[ابلاغ]] این [[رسالت]] به [[عامه]] [[مردم]] است؛
# [[خداوند]] [[آداب]] دریافت و [[ابلاغ پیام]] [[وحی]] را به [[پیامبر]] اعلام می‌کند و [[تذکر]] فشرده‌ای درباره [[قرآن]] می‌دهد و می‌فرماید: زبانت را به خاطر [[عجله]] برای [[خواندن]] آن، حرکت مده {{متن قرآن|لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ}} از [[ابن‌عباس]] در [[کتب حدیث]] و [[تفسیر]] [[نقل]] شده است، [[پیامبر]]{{صل}} به خاطر [[عشق]] و علاقه شدیدی که به دریافت و [[حفظ قرآن]] داشت، هنگامی که پیک [[وحی]] [[آیات]] را بر او می‌خواند، همراه او زبان خود را حرکت می‌داد و [[عجله]] می‌کرد، [[خداوند]] او را [[نهی]] فرمود که این کار را مکن، خود ما آن را برای تو جمع می‌کنیم. {{متن قرآن|إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ}} از [[ناحیه]] [[جمع‌آوری قرآن]] نگران نباش، ما [[آیات]] آن را جمع می‌کنیم باز هم به وسیله پیک [[وحی]] بر تو می‌خوانیم. و هنگامی که ما بر تو خواندیم از آن [[پیروی]] کن و بخوان {{متن قرآن|فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ}} سپس بر ما است که آن را [[تبیین]] کنیم {{متن قرآن|ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ}} بنابراین جمع [[قرآن]]، و هم [[تلاوت]] آن بر تو، و هم [[تبیین]] و تفصیل معانی آن هر سه بر عهده ما است، به هیچ‌وجه نگران مباش، آن کس که این [[وحی]] را نازل کرده، در تمام مراحل [[حافظ]] آن است، تنها [[وظیفه]] تو از یک سو [[پیروی]] از [[تلاوت]] پیک [[وحی]]، و از سوی دیگر [[ابلاغ]] این [[رسالت]] به [[عامه]] [[مردم]] است؛
# [[خداوند]] در اولین [[پیام]] [[وحی]] [[پیامبر]] را به قرائت -[[خواندن]] - [[مأمور]] کرده و می‌گوید: بخوان به نام پروردگارت که [[جهان]] را آفرید {{متن قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۴۳۰-۴۳۵.</ref>.
# [[خداوند]] در اولین [[پیام]] [[وحی]] [[پیامبر]] را به قرائت -[[خواندن]] - [[مأمور]] کرده و می‌گوید: بخوان به نام پروردگارت که [[جهان]] را آفرید {{متن قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۴۳۰-۴۳۵.</ref>.


۲۱۷٬۶۰۶

ویرایش