اطاعت خدا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی اطاعت از خدا
جز (جایگزینی متن - 'فرد' به 'فرد') |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
'''اطاعت از خدا''' به معنای فرمانبرداری از پروردگار عالم که به [[حکم عقل]] و با [[دلایل قرآنی]] و [[دلایل روایی|روایی]] ثابت می‌شود. در [[قرآن کریم]]، [[اطاعت از پیامبر]] و [[اطاعت از اولوالامر|اولوالامر]] هم ردیف با اطاعت از خدا آمده است. | '''اطاعت از خدا''' به معنای فرمانبرداری از پروردگار عالم که به [[حکم عقل]] و با [[دلایل قرآنی]] و [[دلایل روایی|روایی]] ثابت می‌شود. در [[قرآن کریم]]، [[اطاعت از پیامبر]] و [[اطاعت از اولوالامر|اولوالامر]] هم ردیف با اطاعت از خدا آمده است. | ||
== | ==معناشناسی [[اطاعت از خدا]]== | ||
واژه [[اطاعت]] از ریشه «ط ـ و ـ ع» (ضد کَرْه) به‌معنای [[فرمان]] بردن<ref>مقاییس‌اللغه، ج۳، ص۴۳۱؛ المصباح، ج۲، ص۳۸۰؛ مفردات الفاظ قرآن کریم واژه «طوع».</ref> همراه با [[خضوع]] و رغبت و [[اختیار]] است<ref>مفردات، ص۵۲۹؛ التحقیق، ج۷، ص۱۳۸.</ref>. در تفاوت [[اطاعت]] با «[[اِتّباع]]» و «[[اجابت]]» گفته‌اند: [[اطاعت]] [[فرمانبری]] از موجودی [[برتر]] است، در حالی که [[اِتّباع]]، مطلق [[پیروی]] با [[فرمان]] یا بدون‌فرمان و [[اجابت]]، [[پذیرش]] درخواست موجود زیر دست است<ref>التحقیق، ج۱، ص۳۷۷، «تبع».</ref>.<ref>ر.ک: جعفر پیشه، مصطفی، دائرة المعارف قرآن ج ۳، ص ۵۲۷.</ref> | واژه [[اطاعت]] از ریشه «ط ـ و ـ ع» (ضد کَرْه) به‌معنای [[فرمان]] بردن<ref>مقاییس‌اللغه، ج۳، ص۴۳۱؛ المصباح، ج۲، ص۳۸۰؛ مفردات الفاظ قرآن کریم واژه «طوع».</ref> همراه با [[خضوع]] و رغبت و [[اختیار]] است<ref>مفردات، ص۵۲۹؛ التحقیق، ج۷، ص۱۳۸.</ref>. در تفاوت [[اطاعت]] با «[[اِتّباع]]» و «[[اجابت]]» گفته‌اند: [[اطاعت]] [[فرمانبری]] از موجودی [[برتر]] است، در حالی که [[اِتّباع]]، مطلق [[پیروی]] با [[فرمان]] یا بدون‌فرمان و [[اجابت]]، [[پذیرش]] درخواست موجود زیر دست است<ref>التحقیق، ج۱، ص۳۷۷، «تبع».</ref>.<ref>ر.ک: جعفر پیشه، مصطفی، دائرة المعارف قرآن ج ۳، ص ۵۲۷.</ref> | ||