اعلام برائت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن'
جز (جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت') |
جز (جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن') |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
*[[پیامبر]] به [[امر الهی]] [[مأمور]] شده بود [[شرک]] را از [[جزیرة العرب]] محو کند. بنابراین باید این [[آیات]] در [[مکه]] و زمان [[حج]]: {{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref> «و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> که محل و موقعیت مناسبی بود در جمع [[حاجیان]] قرائت می‌شد. شکی نیست که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ابوبکر]] را همراه [[حاجیان]] به [[مکه]] فرستاد. [[اختلاف]] [[اهل سنت]] و [[شیعیان]]، این است که برخی از [[اهل سنت]] معتقدند [[رسول الله]]{{صل}} او را [[سرپرست]] [[حاجیان]] ([[امیر]] الحاج) قرار داده بود<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۶۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۳۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>، و برخی نیز معتقدند که [[ابوبکر]] [[وظیفه]] دیگری هم داشت و آن این بود که [[آیات]] آغاز سوره [[برائت]] را نیز در جمع [[مشرکان]] قرائت کند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳.</ref>؛ اما پس از [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} (که به آن شاره می‌شود) قرار شد [[علی]]{{ع}} مسئله [[برائت]] را اعلام کند، و [[مسئولیت]] [[حج]] بر عهده [[ابوبکر]] باقی بماند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷.</ref>. | *[[پیامبر]] به [[امر الهی]] [[مأمور]] شده بود [[شرک]] را از [[جزیرة العرب]] محو کند. بنابراین باید این [[آیات]] در [[مکه]] و زمان [[حج]]: {{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref> «و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> که محل و موقعیت مناسبی بود در جمع [[حاجیان]] قرائت می‌شد. شکی نیست که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ابوبکر]] را همراه [[حاجیان]] به [[مکه]] فرستاد. [[اختلاف]] [[اهل سنت]] و [[شیعیان]]، این است که برخی از [[اهل سنت]] معتقدند [[رسول الله]]{{صل}} او را [[سرپرست]] [[حاجیان]] ([[امیر]] الحاج) قرار داده بود<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۶۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۳۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>، و برخی نیز معتقدند که [[ابوبکر]] [[وظیفه]] دیگری هم داشت و آن این بود که [[آیات]] آغاز سوره [[برائت]] را نیز در جمع [[مشرکان]] قرائت کند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳.</ref>؛ اما پس از [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} (که به آن شاره می‌شود) قرار شد [[علی]]{{ع}} مسئله [[برائت]] را اعلام کند، و [[مسئولیت]] [[حج]] بر عهده [[ابوبکر]] باقی بماند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷.</ref>. | ||
*[[طبری]] می‌نویسد: "[[علی]] به [[دستور پیامبر]]{{صل}} در پی [[ابوبکر]] آمد و [[آیات]] را ازاو گرفت. [[ابوبکر]] نزد [[پیامبر]] بازگشت و گفت: ای [[پیامبر خدا]]، [[پدر]] و مادرم فدای تو. آیا چیزی درباره من نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی هیچ‌کس جز من یا کسی از من عهده‌دار [[ابلاغ]] ([[برائت]]) نشود؛ مگر [[خشنود]] نیستی که با من در [[غار]] بودی و بر لب [[حوض]] رفیق من خواهی بود؟ [[ابوبکر]] گفت: آری، ای [[رسول خدا]] و سپس رفت. کار[[حج]] با او، و [[علی]] عهده‌دار اعلام [[برائت]] بود"<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>؛ اما عموم [[شیعیان]] معتقدند که [[مأموریت]] [[ابوبکر]] تنها این بود که [[آیات]] سوره [[برائت]] را در جمع [[مشرکان]] بخواند. [[ابوبکر]] در راه بود که [[جبرئیل]] بر [[پیامبر]] نازل شد و فرمود: {{متن حدیث|لَا يُؤَدِّيهَا عَنْكَ إِلَّا أَنْتَ أَوْ رَجُلٌ مِنْكَ}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اعلام برائت (مقاله)|اعلام برائت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۶.</ref>. | *[[طبری]] می‌نویسد: "[[علی]] به [[دستور پیامبر]]{{صل}} در پی [[ابوبکر]] آمد و [[آیات]] را ازاو گرفت. [[ابوبکر]] نزد [[پیامبر]] بازگشت و گفت: ای [[پیامبر خدا]]، [[پدر]] و مادرم فدای تو. آیا چیزی درباره من نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی هیچ‌کس جز من یا کسی از من عهده‌دار [[ابلاغ]] ([[برائت]]) نشود؛ مگر [[خشنود]] نیستی که با من در [[غار]] بودی و بر لب [[حوض]] رفیق من خواهی بود؟ [[ابوبکر]] گفت: آری، ای [[رسول خدا]] و سپس رفت. کار[[حج]] با او، و [[علی]] عهده‌دار اعلام [[برائت]] بود"<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>؛ اما عموم [[شیعیان]] معتقدند که [[مأموریت]] [[ابوبکر]] تنها این بود که [[آیات]] سوره [[برائت]] را در جمع [[مشرکان]] بخواند. [[ابوبکر]] در راه بود که [[جبرئیل]] بر [[پیامبر]] نازل شد و فرمود: {{متن حدیث|لَا يُؤَدِّيهَا عَنْكَ إِلَّا أَنْتَ أَوْ رَجُلٌ مِنْكَ}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اعلام برائت (مقاله)|اعلام برائت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۶.</ref>. | ||
*[[شیخ مفید]] می‌نویسد: "[[رسول خدا]]{{صل}} سوره [[برائت]] را به دست [[ابوبکر]] داد که به [[مکه]] برود و با | *[[شیخ مفید]] می‌نویسد: "[[رسول خدا]]{{صل}} سوره [[برائت]] را به دست [[ابوبکر]] داد که به [[مکه]] برود و با خواندن آن بر [[مشرکان]] [[پیمان]] با آنان را بشکند ([[ابوبکر]] [[سوره]] را گرفت و به سوی [[مکه]] به راه افتاد). همین که قدری از مسیر را پیمود، [[جبرئیل]] بر [[پیغمبر]]{{صل}} نازل شد و این [[دستور الهی]] را گوشزد کرد که این‌گونه ابلاغ‌ها را کسی جز شخص تو یا مردی که از تو باشد نرساند. [[پیامبر]]، [[علی]]{{ع}} را خواست و به او فرمود: حرکت کن و خود را به [[ابوبکر]] برسان؛[[سوره]] [[برائت]] را از دستش بگیر و به [[مکه]] بیر و با آن، [[پیمان]] [[مشرکان]] را بشکن؛ [[ابوبکر]] را نیز به میل خود واگذار کن که اگر خواست با تو به [[مکه]] بیاید یا به سوی من بازگردد. [[امیر مؤمنان]]{{ع}} در پی [[ابوبکر]] به راه افتاد. | ||
*وقتی [[ابوبکر]] [[علی]]{{ع}} را دید پریشان شد؛ جلو آمد و گفت: ای [[ابوالحسن]]! برای چه کاری آمده‌ای؟ [[امیر مؤمنان]]{{ع}} [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} را به [[ابوبکر]] اعلام کرد. [[ابوبکر]] [[خدمت]] [[پیامبر]] آمد و عرض کرد: ای [[رسول خدا]]! شما مرا برای کاری [[انتخاب]] فرمودی که همگان [[حسد]] می‌بردند و چنین افتخاری را نصیب من کردی؛ اما چون در پی آن کار رفتم (در نیمه راه) مرا باز خواندی. آیا در [[نکوهش]] من آیه‌ای نازل شده است؟ [[پیغمبر]]{{صل}} به او فرمود: نه؛ ولی [[جبرئیل امین]] از جانب [[خدای عزوجل]] نزد من آمد و گفت: این [[آیات]] را کسی جز خودت یا آنکه از تو باشد، [[ابلاغ]] نکند، و [[علی]] از من است و از جانب من. جز [[علی]] کسی نمی‌تواند (چنین دستورهایی را) [[ابلاغ]] کند"<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۱، ص۶۵. </ref>. | *وقتی [[ابوبکر]] [[علی]]{{ع}} را دید پریشان شد؛ جلو آمد و گفت: ای [[ابوالحسن]]! برای چه کاری آمده‌ای؟ [[امیر مؤمنان]]{{ع}} [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} را به [[ابوبکر]] اعلام کرد. [[ابوبکر]] [[خدمت]] [[پیامبر]] آمد و عرض کرد: ای [[رسول خدا]]! شما مرا برای کاری [[انتخاب]] فرمودی که همگان [[حسد]] می‌بردند و چنین افتخاری را نصیب من کردی؛ اما چون در پی آن کار رفتم (در نیمه راه) مرا باز خواندی. آیا در [[نکوهش]] من آیه‌ای نازل شده است؟ [[پیغمبر]]{{صل}} به او فرمود: نه؛ ولی [[جبرئیل امین]] از جانب [[خدای عزوجل]] نزد من آمد و گفت: این [[آیات]] را کسی جز خودت یا آنکه از تو باشد، [[ابلاغ]] نکند، و [[علی]] از من است و از جانب من. جز [[علی]] کسی نمی‌تواند (چنین دستورهایی را) [[ابلاغ]] کند"<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۱، ص۶۵. </ref>. | ||
*[[یعقوبی]] می‌نویسد: "[[علی]] سوره [[برائت]] را از [[ابوبکر]] گرفت. [[ابوبکر]] گفت: ای [[رسول خدا]]! آیا درباره‌ام چیزی نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی [[جبرئیل]] به من فرمود: {{متن حدیث|لا يبلغ هذا الا انت او رجل من أهلك}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref>؛ این [[آیات]] را جز خودت یا کسی که از تو باشد نرساند". | *[[یعقوبی]] می‌نویسد: "[[علی]] سوره [[برائت]] را از [[ابوبکر]] گرفت. [[ابوبکر]] گفت: ای [[رسول خدا]]! آیا درباره‌ام چیزی نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی [[جبرئیل]] به من فرمود: {{متن حدیث|لا يبلغ هذا الا انت او رجل من أهلك}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref>؛ این [[آیات]] را جز خودت یا کسی که از تو باشد نرساند". | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==فضیلتی مهم برای [[علی]]{{ع}}== | ==فضیلتی مهم برای [[علی]]{{ع}}== | ||
*به هر حال، چه به سخن [[اهل سنت]] [[معتقد]] باشیم که می‌گویند: [[ابوبکر]]، هم "[[امیر]] الحاج" بود و هم "[[مأمور]] اعلام [[برائت]]" و چه گفته [[شیعیان]] را بپذیریم که معتقدند: [[ابوبکر]] تنها "[[مأمور]] [[ابلاغ آیات برائت]]" بود، باید اعتراف کنیم که اخذ این [[آیات]] از [[ابوبکر]] و سپردن آن به [[علی]]{{ع}}، برای او فضیلتی مهم شمرده می‌شود. شخصیتی که بنابر این نقل‌ها {{متن حدیث|رَجُلٌ مِنْ أَهْلِكَ}}؛ "مردی از [[اهل بیت پیامبر]]" شمرده شده است، و [[ابوبکر]] این [[مقام]] و موقعیت را ندارد. | *به هر حال، چه به سخن [[اهل سنت]] [[معتقد]] باشیم که می‌گویند: [[ابوبکر]]، هم "[[امیر]] الحاج" بود و هم "[[مأمور]] اعلام [[برائت]]" و چه گفته [[شیعیان]] را بپذیریم که معتقدند: [[ابوبکر]] تنها "[[مأمور]] [[ابلاغ آیات برائت]]" بود، باید اعتراف کنیم که اخذ این [[آیات]] از [[ابوبکر]] و سپردن آن به [[علی]]{{ع}}، برای او فضیلتی مهم شمرده می‌شود. شخصیتی که بنابر این نقل‌ها {{متن حدیث|رَجُلٌ مِنْ أَهْلِكَ}}؛ "مردی از [[اهل بیت پیامبر]]" شمرده شده است، و [[ابوبکر]] این [[مقام]] و موقعیت را ندارد. | ||
*از خود [[علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "زمانی که ده [[آیه]] اول [[سوره]] [[برائت]] نازل شد، [[رسول خدا]]{{صل}} [[ابوبکر]] را برای | *از خود [[علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "زمانی که ده [[آیه]] اول [[سوره]] [[برائت]] نازل شد، [[رسول خدا]]{{صل}} [[ابوبکر]] را برای خواندن آن در [[مکه]] [[مأمور]] کرد. سپس مرا فرستاد و من در [[جحفه]] [[نامه]] را از او گرفتم. [[ابوبکر]] از آنجا بازگشت و [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسید و گفت: آیا آیه‌ای درباره من نازل شده است؟ [[حضرت]] فرمود: نه؛ اما [[جبرئیل]] نزد من آمد و گفت: این [[ابلاغ]] ادا نمی‌شود؛ مگر آنکه خودت یا کسی که از خودت باشد آن را [[ابلاغ]] کند<ref>{{متن حدیث|أُمِرْتُ أَنْ أُبَلِّغَهَا أَنَا أَوْ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي}}ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۴۵؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۳۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>. | ||
*[[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] ادعای [[اجماع]] کرده است که وقتی سوره [[برائت]] نازل شد [[پیامبر]]{{صل}} آن را به [[ابوبکر]] داد. سپس آن را گرفت و به [[علی]]{{ع}} سپرد <ref>{{عربی|أنه لما نزلت براءة دفعها رسول الله{{صل}} إلى أبي‌بکر ثم أخذها منه و دفعها إلى علي بن ابي طالب{{ع}} واختلفوا في تفصيل ذلك...}}شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۶.</ref>. | *[[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] ادعای [[اجماع]] کرده است که وقتی سوره [[برائت]] نازل شد [[پیامبر]]{{صل}} آن را به [[ابوبکر]] داد. سپس آن را گرفت و به [[علی]]{{ع}} سپرد <ref>{{عربی|أنه لما نزلت براءة دفعها رسول الله{{صل}} إلى أبي‌بکر ثم أخذها منه و دفعها إلى علي بن ابي طالب{{ع}} واختلفوا في تفصيل ذلك...}}شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۶.</ref>. | ||
*[[علامه]] در یک مورد به استاد خویش از حرث بن مالک [[نقل]] می‌کند که به [[مکه]] آمدم و [[سعد بن ابی‌وقاص]] را [[ملاقات]] کردم و به او گفتم: "آیا منقبتی از [[علی]]{{ع}} شنیده‌ای؟" گفت: "چهار منقبت درباره او [[مشاهده]] کرده‌ام که اگر یکی از آنها برای من بود نزد من محبوب‌تر از این بود که مانند [[نوح]]{{ع}} در [[دنیا]] [[زندگی]] کنم. همانا [[رسول خدا]]{{صل}} [[ابابکر]] را با عنوان [[ابلاغ]] سوره [[برائت]] به سوی [[مشرکان]] [[قریش]] فرستاد، و او یک شبانه‌روز از مسافت را طی کرد". در این هنگام آن [[حضرت]] به [[علی]]{{ع}} فرمود: "در پی ابی‌بکر برو و [[سوره]] [[برائت]] را از او بگیر و آن را [[ابلاغ]] کن". پس [[علی]]{{ع}} [[مأموریت]] را انجام داد، و [[ابوبکر]] در حالی که [[گریه]] می‌کرد برگشت و عرض کرد: "ای [[رسول خدا]]! آیا درباره من آیه‌ای نازل شده است؟" آن [[حضرت]] فرمود: "جز خیر چیزی نیست. همانا از طرف من کسی امری را جز من و آن کس که از من باشد [[تبلیغ]] نمی‌کند..."<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۳۲.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اعلام برائت (مقاله)|اعلام برائت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۸-۱۳۹.</ref>. | *[[علامه]] در یک مورد به استاد خویش از حرث بن مالک [[نقل]] می‌کند که به [[مکه]] آمدم و [[سعد بن ابی‌وقاص]] را [[ملاقات]] کردم و به او گفتم: "آیا منقبتی از [[علی]]{{ع}} شنیده‌ای؟" گفت: "چهار منقبت درباره او [[مشاهده]] کرده‌ام که اگر یکی از آنها برای من بود نزد من محبوب‌تر از این بود که مانند [[نوح]]{{ع}} در [[دنیا]] [[زندگی]] کنم. همانا [[رسول خدا]]{{صل}} [[ابابکر]] را با عنوان [[ابلاغ]] سوره [[برائت]] به سوی [[مشرکان]] [[قریش]] فرستاد، و او یک شبانه‌روز از مسافت را طی کرد". در این هنگام آن [[حضرت]] به [[علی]]{{ع}} فرمود: "در پی ابی‌بکر برو و [[سوره]] [[برائت]] را از او بگیر و آن را [[ابلاغ]] کن". پس [[علی]]{{ع}} [[مأموریت]] را انجام داد، و [[ابوبکر]] در حالی که [[گریه]] می‌کرد برگشت و عرض کرد: "ای [[رسول خدا]]! آیا درباره من آیه‌ای نازل شده است؟" آن [[حضرت]] فرمود: "جز خیر چیزی نیست. همانا از طرف من کسی امری را جز من و آن کس که از من باشد [[تبلیغ]] نمی‌کند..."<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۳۲.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اعلام برائت (مقاله)|اعلام برائت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۸-۱۳۹.</ref>. | ||