بنی جمح: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی‌جُمَح [[فرزندان]] [[جمح بن عمرو]] بودند و در مسلفه مقابل رکن شامی سکونت داشتند. آنان در برخی از جنگ‌های [[جاهلی]] از جمله [[فجار]] شرکت داشتند. برخی از جمحیان مانند [[عثمان بن مظعون]] و [[بلال بن رباح]] از [[نخستین مسلمانان]] بودند و به [[دستور پیامبر]]{{صل}} برای در [[امان]] ماندن از [[آزار]] مکیان به [[حبشه]] [[مهاجرت]] کردند. اما بسیاری از [[بنی‌جمح]] با [[اسلام]] و [[پیامبر]]{{صل}} تا توان داشتند [[دشمنی]] می‌کردند. از جمله دشمنی آنان شرکت در نقشه [[قتل پیامبر]]، [[استهزاء]] و ساحر خواندن ایشان، [[شکنجه]] تازه [[مسلمان‌ها]]، به سخره گرفتن [[آیات قرآن]] و نیز شرکت در جنگ‌های [[مشرکان]] علیه [[مسلمانان]] می‌توان نام برد. آنان در [[نبرد حنین]] به همراه پیامبر جنگیدند و از جمله مؤتلفة قلوبهم بودند که پیامبر{{صل}} [[غنایم]] بسیاری به آنان بخشید. برخی از جمحیان در [[دوران پیامبر]]{{صل}} و بعد از آن مسئولیت‌هایی مانند [[جانشینی پیامبر]] در [[مدینه]] توسط [[سائب بن عثمان]]، تقسیم [[خمس]]، [[حکمرانی]] [[بحرین]] و امیری [[لشکریان]] و نیز [[منصب]] [[قضا]] را بر عهده داشتند. جمحیان در [[دوران خلافت امام علی]]{{ع}} بر ضد ایشان جنگیدند و بسیاری از آنان در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] کشته شدند.

در برابر، بسیاری از افراد این تیره تا [[فتح مکه]] با [[پیامبر]]{{صل}} [[مخالفت]] کردند و در کوشش‌های [[قریش]] بر ضد [[پیامبر]]{{صل}} نقش داشتند. از جمله [[صفوان بن امیه]] و [[عمیر بن وهب]] از کسانی بودند که برای [[قتل پیامبر]]{{صل}} [[توطئه]] کردند و در این کار ناکام ماندند.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۶۶۱.</ref> از شدیدترین ستیزگران [[بنی‌جمح]] با [[اسلام]]، [[امیة بن خلف]] و پدرش بودند.<ref>عیون الاثر، ج۱، ص۱۳۰.</ref> [[امیة بن خلف]] از اطعام‌کنندگان و بخشندگان در [[دوران جاهلیت]] بود.<ref>المغازی، ج۱، ص۱۲۸؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۶۶۵.</ref> نیز [[اشد بن کلده]] ([[ابوالاشد بن اسید]]) جمحی که مردی بسیار [[قوی]] و زورمند بود، یکی از استهزاء ‌کنندگان و [[دشمنان اسلام]] به شمار می‌رفت که همه [[دارایی]] خود را بر ضد اسلام هزینه کرد و [[آیات قرآن]] را به سخره می‌گرفت.<ref>تفسیر سمعانی، ج۶، ص۲۲۷؛ البحر المحیط، ج۸، ص۴۷۰؛ تفسیر بیضاوی، ج۵، ص۳۱۳؛ روح المعانی، ج۱۵، ص۳۵۲.</ref> از دیگر کارهای بنی‌جمح در آغاز اسلام، [[شکنجه]] تازه [[مسلمانان]] و [[پیشگیری]] از [[پیوستن]] افراد به پیامبر{{صل}} <ref>الطبقات، ج۳، ص۱۷۵؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۳۱۷؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۲۰۷.</ref> با ساحر خواندن او و برحذر داشتن [[مردم]] از شنیدن سخنان وی بود. آنان راه‌های ورودی [[مسجدالحرام]] را میان خود تقسیم کردند تا مانع [[تبلیغ پیامبر]]{{صل}} شوند. از جمله این افراد، [[امیة بن خلف]] و [[اوس بن معیر]] بودند<ref>المحبر، ص۱۶۰-۱۶۱.</ref>.<ref>[[زهره قدمی|قدمی، زهره]]، [[بنی‌جمح (مقاله)|مقاله «بنی‌جمح»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۴۱.</ref>