اذن دخول‌: تفاوت میان نسخه‌ها

اذن دخول‌ (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۲

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==رابطه  با [[زیارت]]==
-* [[خواندن]]  هنگام [[زیارت]]، یکی دیگر از [[آداب]] است. این اقتضای [[ادب]] است که بی اجازه وارد [[حریم]] [[حرم]] نشویم و با [[خواندن]] [[اذن]] ورود، هم ادای [[احترام]] کنیم، هم [[دل]] را آماده‌تر سازیم. اینکه در آغاز این بخش، از قول [[شهید]] اول [[نقل]] شد که [[زائر]]، بر درگاه [[حرم]] بایستد، [[دعا]] کند و [[اذن]] بطلبد و اگر در [[دل]] خود خشوعی [[احساس]] کرد و [[رقت قلب]] حاصل شد، وارد شود و گرنه، بهتر است که برای ورود، زمان دیگری را [[انتخاب]] کند که [[رقت قلب]] و [[خشوع]] حاصل شود<ref> بحارالأنوار، ج ۹۷، ص ۱۲۶.</ref> برای این است که غرضِ مهم‌تر از ورود به [[حرم]]، [[حضور قلب]] است، تا [[انسان]] از رحمتِ نازله از سوی [[خدا]] برخوردار شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۵، ۳۴۶.</ref>.
+* خواندن  هنگام [[زیارت]]، یکی دیگر از [[آداب]] است. این اقتضای [[ادب]] است که بی اجازه وارد [[حریم]] [[حرم]] نشویم و با خواندن [[اذن]] ورود، هم ادای [[احترام]] کنیم، هم [[دل]] را آماده‌تر سازیم. اینکه در آغاز این بخش، از قول [[شهید]] اول [[نقل]] شد که [[زائر]]، بر درگاه [[حرم]] بایستد، [[دعا]] کند و [[اذن]] بطلبد و اگر در [[دل]] خود خشوعی [[احساس]] کرد و [[رقت قلب]] حاصل شد، وارد شود و گرنه، بهتر است که برای ورود، زمان دیگری را [[انتخاب]] کند که [[رقت قلب]] و [[خشوع]] حاصل شود<ref> بحارالأنوار، ج ۹۷، ص ۱۲۶.</ref> برای این است که غرضِ مهم‌تر از ورود به [[حرم]]، [[حضور قلب]] است، تا [[انسان]] از رحمتِ نازله از سوی [[خدا]] برخوردار شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۵، ۳۴۶.</ref>.
 *دقت در متنِ [[اذن]] دخول‌های [[روایت]] شده، آموزنده نکاتی است که در افزایش [[ایمان]] و [[معرفت]] و توجه [[زائر]] نسبت به موقعیتی که در آن قرار دارد و کسی که به زیارتش آمده، مؤثر است. حضور در اعتاب مقدسه با توجه به این حقایق و [[معارف]] و [[فضایل]]، [[زمینه‌ساز]] [[فیض]] بیشتر در [[زیارت]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۵، ۳۴۶.</ref>.
 *در [[روایت]] است، هنگام [[زیارت]] [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}} و هریک از [[معصومین]]{{عم}} این‌گونه  بخوان: {{عربی|«اللّهُمَّ انّی وَقَفْتُ عَلی باب مِنْ ابْوابِ بُیُوتِ نَبِیِّکَ وَآلِ نَبِیّکَ»}}خداوندا، بر درگاه یکی از خانه‌های [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} و دودمان [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} ایستاده‌ام، خدایا، [[مردم]] را از اینکه بی اجازه وارد [[خانه]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} شوند منع کردهای. من به حرمتِ پیامبرت در حال غیبتش مثل حال حضور و حیاتش [[عقیده]] مندم و می‌دانم که فرستادگان تو زنده‌اند و نزد تو روزی می‌برند، [[جایگاه]] مرا در اینجا و این لحظه می‌بینند و سخنم را می‌شنوند. پروردگارا، ابتدا از تو [[اذن]] می‌طلبم، سپس از پیامبرت، و از [[جانشین]] تو که اطاعتش بر من [[واجب]] است، اجازه می‌خواهم که در این لحظه وارد خانه‌اش شوم، از [[فرشتگان]] گماشته به این بارگاه [[مقدس]] هم [[اذن]] می‌طلبم، به [[اذن خدا]] و [[رسول]] و خلفای او و [[اذن]] همه شما وارد این [[خانه]] می‌شوم و جویای [[تقرّب]] در پیشگاه خدایم<ref>بحارالأنوار، ج ۹۷، ص۱۶۰.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۵، ۳۴۶.</ref>.