عدل در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] در توضیح معنای [[عدالت اجتماعی]] می‌نویسد: عدالت اجتماعی عبارت از این است که با هر یک از افراد [[جامعه]] طوری [[رفتار]] شود که مستحق آن است و در جایی جای داده شود که سزاوار آن است، و این خصلتی [[اجتماعی]] است که فرد فرد [[مکلفین]] [[مأمور]] به انجام آنند<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۴۷۸؛ برای آگاهی از جایگاه عدالت در متون و میراث اسلامی، ر.ک: علی اکبر علیخانی، درآمدی بر نظریه سیاسی عدالت در اسلام، ص۲۸۷-۵۰۸.</ref>.

# [[فرمان خداوند]] به رعایت عدل و [[احسان]]: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ...}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان می‌دهد.».. سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>.

# [[مأموریت]] [[پیامبران الهی]] برای [[برقراری عدالت]] در میان [[انسان‌ها]]: {{متن قرآن|وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ...}}<ref>«و فرمان یافته‌ام که میان شما دادگری کنم» سوره شوری، آیه ۱۵.</ref>.