آیا وجود فتنه از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج'
جز (جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج')
خط ۲۴: خط ۲۴:
::::::و خود آن [[حضرت]] {{ع}} در [[توقیع]] مبارک فرمود: "[[ظهور]] نخواهد بود مگر بعد از طول مدت و قساوت [[دل‌ها]] و پرشدن [[زمین]] از [[جور]]"<ref>غیبت طوسی، ص ۳۹۵، ح ۳۶۵؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ۵۱۶، ح ۴۴.</ref>
::::::و خود آن [[حضرت]] {{ع}} در [[توقیع]] مبارک فرمود: "[[ظهور]] نخواهد بود مگر بعد از طول مدت و قساوت [[دل‌ها]] و پرشدن [[زمین]] از [[جور]]"<ref>غیبت طوسی، ص ۳۹۵، ح ۳۶۵؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ۵۱۶، ح ۴۴.</ref>
::::::و [[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "به طوری باشد که آرزوکننده در صبح و [[شام]] آرزوی [[مرگ]] کند از عظم (- بزرگی) آن‌چه می‌بینند، از در افتادن [[مردم]] به یکدیگر و خوردن بعضی، بعضی را"<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۱۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۱، ح ۹۶.</ref>. (یعنی مستأصل و نابود کردن).
::::::و [[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "به طوری باشد که آرزوکننده در صبح و [[شام]] آرزوی [[مرگ]] کند از عظم (- بزرگی) آن‌چه می‌بینند، از در افتادن [[مردم]] به یکدیگر و خوردن بعضی، بعضی را"<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۱۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۱، ح ۹۶.</ref>. (یعنی مستأصل و نابود کردن).
::::::در کتاب "[[ملاحم و فتن]]" [[سید بن طاووس]] از [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "زود است رو آورد بر شما [[فتنه]] کور و کر که [[عقول]] مردان در وی معوج شود، تا این‌که دور باشد که مرد عاقلی ببینی، چنان [[عقول]] [[مردم]] برود که گویا [[مردم]] بهائم هستند و تا این‌که هیچ فردی از [[مردم]] پناهی از آن [[فتنه]] نیابد و هیچ فردی [[قدرت]] آن نداشته باشد که بگوید مه مه (چرا چرا، یا بس است بس است) [[فتنه]] از ناحیه‌ای بلند نشود مگر این‌که در [[ناحیه]] دیگر فرود آید، هر کس خود را گمان کند که بر چیزی هست (یعنی هرکس خود را [[عاقل]] و باایمان و [[عقیده]] صحیح بگمارد) و حال این‌که بر چیزی نیست و در آن هنگام تمنی [[مرگ]] می‌کند و به قبرستان می‌آید، پس خود را مانند چارپایان بر [[قبر]] می‌اندازد و به [[خاک]] می‌غلطد و به [[صاحب]] [[قبر]] می‌گوید:‌ای کاش من به جای تو می‌بودم و می‌گوید: [[نجات]] یافتی، [[نجات]] یافتی، کاش من به جای تو می‌بودم، تا این‌که هیچ خانه‌ای نماند مگر این‌که [[فتنه]] داخل او شود و هیچ مسلمانی نماند مگر این‌که به او آسیبی زند، تا این‌که مردی از [[عترت]] من [[خروج]] کند"<ref>التشریف بالمنن، ص ۷۰، ح ۹.</ref>»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۱۶۷.</ref>.
::::::در کتاب "[[ملاحم و فتن]]" [[سید بن طاووس]] از [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "زود است رو آورد بر شما [[فتنه]] کور و کر که [[عقول]] مردان در وی معوج شود، تا این‌که دور باشد که مرد عاقلی ببینی، چنان [[عقول]] [[مردم]] برود که گویا [[مردم]] بهائم هستند و تا این‌که هیچ فردی از [[مردم]] پناهی از آن [[فتنه]] نیابد و هیچ فردی [[قدرت]] آن نداشته باشد که بگوید مه مه (چرا چرا، یا بس است بس است) [[فتنه]] از ناحیه‌ای بلند نشود مگر این‌که در [[ناحیه]] دیگر فرود آید، هر کس خود را گمان کند که بر چیزی هست (یعنی هرکس خود را [[عاقل]] و باایمان و [[عقیده]] صحیح بگمارد) و حال این‌که بر چیزی نیست و در آن هنگام تمنی [[مرگ]] می‌کند و به قبرستان می‌آید، پس خود را مانند چارپایان بر [[قبر]] می‌اندازد و به [[خاک]] می‌غلطد و به [[صاحب]] [[قبر]] می‌گوید:‌ای کاش من به جای تو می‌بودم و می‌گوید: [[نجات]] یافتی، [[نجات]] یافتی، کاش من به جای تو می‌بودم، تا این‌که هیچ خانه‌ای نماند مگر این‌که [[فتنه]] داخل او شود و هیچ مسلمانی نماند مگر این‌که به او آسیبی زند، تا این‌که مردی از [[عترت]] من خروج کند"<ref>التشریف بالمنن، ص ۷۰، ح ۹.</ref>»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۱۶۷.</ref>.


{{پرسمان نشانه‌ها و علائم ظهور}}
{{پرسمان نشانه‌ها و علائم ظهور}}
۲۱۸٬۸۴۲

ویرایش