بعد روحی و روانی انتظار: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'زمینهساز' به 'زمینهساز'
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت') |
جز (جایگزینی متن - 'زمینهساز' به 'زمینهساز') |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
#شورِ طلب: [[منتظر]]، کسی است که به دنبال [[یار]] میگردد و با شور و [[شوق]] همه جا را در طلبش جستوجو میکند: «ای کاش میدانستم در چه جایی منزل گرفتهای و چه سرزمین و مکانی تو را دربرگرفته است! آیا در [[کوه رضوی]] هستی و یا در جای دیگر و یا در [[ذی طوی]] هستی..».<ref>{{متن حدیث|لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَی بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَی أَ بِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی}}؛ سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ص۲۹۸؛ مفاتیح الجنان، دعای ندبه. </ref> | #شورِ طلب: [[منتظر]]، کسی است که به دنبال [[یار]] میگردد و با شور و [[شوق]] همه جا را در طلبش جستوجو میکند: «ای کاش میدانستم در چه جایی منزل گرفتهای و چه سرزمین و مکانی تو را دربرگرفته است! آیا در [[کوه رضوی]] هستی و یا در جای دیگر و یا در [[ذی طوی]] هستی..».<ref>{{متن حدیث|لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَی بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَی أَ بِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی}}؛ سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ص۲۹۸؛ مفاتیح الجنان، دعای ندبه. </ref> | ||
#[[چشم به راه]] بودن: [[منتظر واقعی]] کسی است که برای رسیدن [[یار]]، لحظهشماری میکند؛ یعنی به او [[عشق]] میورزد و با او سخن میگوید. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «هرکس [[دوست]] دارد در شمار [[اصحاب]] [[حضرت]] باشد، باید چشم بهراه باشد و [[پارسایی]] پیشه سازد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِر}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰.</ref>.<ref>ر.ک. [[مسعود آذربایجانی|آذربایجانی، مسعود]]، [[رابطه انتظار و بهداشت روان (مقاله)|رابطه انتظار و بهداشت روان]]، ص ۷۲ ـ ۷۴.</ref> | #[[چشم به راه]] بودن: [[منتظر واقعی]] کسی است که برای رسیدن [[یار]]، لحظهشماری میکند؛ یعنی به او [[عشق]] میورزد و با او سخن میگوید. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «هرکس [[دوست]] دارد در شمار [[اصحاب]] [[حضرت]] باشد، باید چشم بهراه باشد و [[پارسایی]] پیشه سازد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِر}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰.</ref>.<ref>ر.ک. [[مسعود آذربایجانی|آذربایجانی، مسعود]]، [[رابطه انتظار و بهداشت روان (مقاله)|رابطه انتظار و بهداشت روان]]، ص ۷۲ ـ ۷۴.</ref> | ||
#[[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]]: | #[[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]]: زمینهساز [[راستین]] به خوبی میداند محبوبترین [[کارها]] نزد [[امام زمان]]، انجام [[واجبات]] [[دینی]] و ترک [[محرمات]] است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲. </ref> و [[امام]] {{ع}} اگر چه ظاهر نیست اما حاضر است، پس باید همواره از خویشتن [[مراقبت]] کند و از [[گناه]] دوری نماید<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref> [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: «همانا برای صاحبِ این امر، غیبتی است؛ پس باید [[انسان]] [[تقوا]] پیشه نماید و به [[دین]] خود چنگ زند»<ref>{{متن حدیث|"إِن لِصَاحِبِ هَذَا الأَمرِ غَیبَه فَلیتقِ اللهَ عَبدٌ وَ لیتَمَسک بِدِینِهِ"}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۱.</ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.</ref> | ||
#رعایت [[آموزههای اخلاقی]]: وضع نابسامان و بیعدالتیهای [[جهان]]، نیاز به نظام متکی به ارزشهای انسانی، [[ایمان]] و [[اخلاق]] دارد<ref>ر.ک. [[حبیبالله طاهری|طاهری، حبیبالله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص۷۷ -۷۸.</ref>. [[انتظار]] یک [[آمادهسازی]] است که با تقویت انگیزه در [[دل]] و درون؛ [[امید]] و [[نشاط]] و تحرک به [[انسان]] میدهد تا در راه خیر و [[صلاح]] و رعایت [[آموزههای اخلاقی]] [[همت]] گمارد<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۱۶۵، ۱۷۳.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در اینباره میفرماید: «هر کسی که شادمان میشود از اینکه از [[یاران قائم]] باشد، پس باید [[منتظر]] باشد، [[پرهیزگاری]] پیشه کند و نیکوییهای [[اخلاق]] را انجام دهد؛ در حالی که [[منتظر]] است»<ref>{{متن حدیث|"... مَن سُر أَن یکُونَ من أَصحَابِ القَائِمِ فَلینتَظِر وَ لیعمَل بِالوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الأخلَاقِ وَ هُوَ مُنتَظِر..."}}؛ الغیبه النعمانی، ص۲۰۰، ح۱۶. </ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.</ref> | #رعایت [[آموزههای اخلاقی]]: وضع نابسامان و بیعدالتیهای [[جهان]]، نیاز به نظام متکی به ارزشهای انسانی، [[ایمان]] و [[اخلاق]] دارد<ref>ر.ک. [[حبیبالله طاهری|طاهری، حبیبالله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص۷۷ -۷۸.</ref>. [[انتظار]] یک [[آمادهسازی]] است که با تقویت انگیزه در [[دل]] و درون؛ [[امید]] و [[نشاط]] و تحرک به [[انسان]] میدهد تا در راه خیر و [[صلاح]] و رعایت [[آموزههای اخلاقی]] [[همت]] گمارد<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۱۶۵، ۱۷۳.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در اینباره میفرماید: «هر کسی که شادمان میشود از اینکه از [[یاران قائم]] باشد، پس باید [[منتظر]] باشد، [[پرهیزگاری]] پیشه کند و نیکوییهای [[اخلاق]] را انجام دهد؛ در حالی که [[منتظر]] است»<ref>{{متن حدیث|"... مَن سُر أَن یکُونَ من أَصحَابِ القَائِمِ فَلینتَظِر وَ لیعمَل بِالوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الأخلَاقِ وَ هُوَ مُنتَظِر..."}}؛ الغیبه النعمانی، ص۲۰۰، ح۱۶. </ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.</ref> | ||
#[[دعا]] برای [[تعجیل در فرج]]: [[منتظر]] با ذکر [[پروردگار]] و [[دعا]] جهت [[تعجیل در فرج]] [[حضرت]]، [[روح]] خویش را قوت بخشیده و [[دل]] خود را شفا و [[نورانی]] میسازد و از رهگذر انس با [[دعای ندبه]] و [[عهد]] و ادعیۀ دیگر، توجه خود را به [[امام]] معطوف مینماید و در قلمرو [[محبت]] [[امام]] قرار میگیرد. با [[دعا کردن]] برای آن [[حضرت]] کمال توجه به سوی او برایش حاصل میشود و علاقۀ خود را به [[حضرت]] نشان میدهد. [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز برای [[منتظرین]] [[دعا]] میکند و دعای [[حضرت]] سبب [[آرامش]] و [[اطمینان]] [[منتظر]] میگردد و از این طریق "[[انتظار]]" را که به طور طبیعی سخت و طاقتگیر است، لطیف و زیبا میشود<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>. | #[[دعا]] برای [[تعجیل در فرج]]: [[منتظر]] با ذکر [[پروردگار]] و [[دعا]] جهت [[تعجیل در فرج]] [[حضرت]]، [[روح]] خویش را قوت بخشیده و [[دل]] خود را شفا و [[نورانی]] میسازد و از رهگذر انس با [[دعای ندبه]] و [[عهد]] و ادعیۀ دیگر، توجه خود را به [[امام]] معطوف مینماید و در قلمرو [[محبت]] [[امام]] قرار میگیرد. با [[دعا کردن]] برای آن [[حضرت]] کمال توجه به سوی او برایش حاصل میشود و علاقۀ خود را به [[حضرت]] نشان میدهد. [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز برای [[منتظرین]] [[دعا]] میکند و دعای [[حضرت]] سبب [[آرامش]] و [[اطمینان]] [[منتظر]] میگردد و از این طریق "[[انتظار]]" را که به طور طبیعی سخت و طاقتگیر است، لطیف و زیبا میشود<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>. |