برخورد با مؤمنان: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[حیات معنوی]] مؤمنان در سایه [[اجابت]] [[دعوت پیامبر]]: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ...}}؛

#جلب [[رضایت]] [[پیامبر]] علامت مؤمنان واقعی: {{متن قرآن|يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ يُرْضُوهُ إِنْ كَانُوا مُؤْمِنِينَ}}؛

# [[خداوند]] درباره ویژگی مؤمنان با واژه - انّما - که معنی انحصار میدهد میفرماید: [[سخن]] مؤمنان، هنگامی که به سوی [[خدا]] و رسولش [[دعوت]] شوند تا میان آنان [[داوری]] - [[قضاوت]] - کند، تنها این است که می‌گویند: شنیدیم و [[اطاعت]] کردیم {{متن قرآن|إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَنْ يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا}}؛

# [[پیامبر]] [[پیشوای امت]] و [[الگو]] برای [[جامعه اسلامی]] است و در [[جامعه اسلامی]] [[نظم]] و [[نظام]] [[مدیریتی]] پیشرفته‌ای برقرار است؛ یعنی همه [[مسلمانان]] [[انضباط]] را رعایت می‌کنند و در [[کارها]] بر [[رهبر]] بزرگ خود پیشی نمی‌گیرند {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ}} و خودسرانه عمل نمی‌کنند، و گرنه [[کارها]] سامان نمی‌گیرد و [[جامعه]] گرفتار [[هرج و مرج]] و [[شکست]] و ناکامی می‌شود. و پیشی نگرفتن بر [[پیامبر]] از معیارهای [[همراهی]] با ایشان؛