تعدد سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

*باور عمومی کهن درباره [[خروج سفیانی]] سبب شد که در طول [[تاریخ]]، افرادی از [[بنی امیه]] که خروج کرده و در صدد در دست گرفتن [[قدرت]] بوده‌اند، به عنوان [[سفیانی]]، شناخته شوند. [[زیاد بن عبد الله بن یزید بن معاویه]] در سال‌های آغازین سده دوم هجری<ref>انساب الاشراف، ص ۹، ح ۱۵۷ و ۲۰۳ و ۲۲۲، تاریخ الطبری، ج ۷، ص ۲۴۳- ۲۶۳.</ref>، [[علی بن عبد الله بن خالد بن یزید بن معاویه]] در سال ۱۹۵ هجری (در زمان [[امام رضا]]{{ع}})<ref>تاریخ دمشق، ج ۴۳، ص ۲۴، سیر اعلام النبلاء، ج ۹، ص ۲۸۴.</ref>، و [[ابو حرب یمانی مبرقع‌]]<ref>تاریخ الطبری، ج ۹، ص ۱۱۶ و ۱۱۸، تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۴۴۲.</ref> در دوره [[معتصم عباسی]]، از جمله سفیانی‌هایی هستند که با [[هدف]] به دست گرفتن [[قدرت]]، خروج کرده‌اند و علیه شاخه [[مروانی]] [[بنی امیه]] و یا [[خلافت]] [[بنی عباس]] شوریده‌اند. اگرچه [[سفیانی]]، فردی خوش‌نام نیست، ولی قدرت‌یابی و تسلط مقتدرانه او بر [[شام]] و حتی مناطق [[حجاز]]، مورد توجه [[مردم]] بوده است. شهرت یافتن این افراد به [[سفیانی]]، نشان از عمق وجود جریان [[سفیانی]] در [[فرهنگ]] عمومی [[مسلمانان]] دارد. برخی از مورخان، [[احادیث]] مرتبط با [[سفیانی]] را ساخته و پرداخته این گروه‌ برشمرده‌اند. [[مصعب بن زبیر]]، آغازگر این سخن است<ref>ر.ک: نسب قریش، ص ۱۲۹.</ref> و افراد دیگری نیز در موافقت یا [[مخالفت]] آن سخن گفته‌اند<ref>ر.ک: الأغانی، ج ۱۷، ص ۲۱۸، تاریخ مدینة دمشق، ج ۱۶، ص ۳۰۳، تاریخ الإسلام، ج ۶، ص ۵۸، السیادة العربیة، ص ۱۲۱، صخی الإسلام، ج ۳، ص ۲۳۸- ۲۳۹.</ref>. ولی توجه به فراوانی [[روایات]] [[شیعه]] و [[سنی]]، کهن بودن آن متون، رواج این [[فرهنگ]] در میان مردمان و سوء استفاده [[حاکمان]] و قدرت‌طلبان از این [[فرهنگ]] عمومی، اثبات می‌کند که این [[فرهنگ]]، ریشه در متون کهن حدیثی دارد<ref>[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۷، ص۴۳۶، ۴۳۷.</ref>.