لشکر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←تقوا
(←تقوا) |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{متن حدیث|فَوَلِّ مِنْ جُنُودِكَ أَنْصَحَهُمْ فِي نَفْسِكَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِإِمَامِكَ وَ أَنْقَاهُمْ جَيْباً وَ أَفْضَلَهُمْ حِلْماً...}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>؛ | {{متن حدیث|فَوَلِّ مِنْ جُنُودِكَ أَنْصَحَهُمْ فِي نَفْسِكَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِإِمَامِكَ وَ أَنْقَاهُمْ جَيْباً وَ أَفْضَلَهُمْ حِلْماً...}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>؛ | ||
“(... ای [[مالک]]!) کسی را به عنوان [[فرمانده]] نیروهای مسلح خود [[تعیین]] کن که نسبت به [[خدا]] و [[پیامبر]] و “رهبرت” [[مؤمن]] و [[خوش‌بین]] و از نظر [[اخلاقی]] نیز [[حلیم]] و بردبار و [[پاک‌ترین]] [[سربازان]] باشد...”. | “(... ای [[مالک]]!) کسی را به عنوان [[فرمانده]] نیروهای مسلح خود [[تعیین]] کن که نسبت به [[خدا]] و [[پیامبر]] و “رهبرت” [[مؤمن]] و [[خوش‌بین]] و از نظر [[اخلاقی]] نیز [[حلیم]] و بردبار و [[پاک‌ترین]] [[سربازان]] باشد...”. | ||
===قبول [[رهبری]]=== | |||
[[ارتش]] و [[فرماندهان]] آن علاوه بر [[تقوا]] باید [[امام]] و [[رهبر]] [[عادل]] و بر [[حق]] [[جامعه]] را قبول داشته باشند. | |||
این مطلب از جمله {{متن حدیث|... أَنْصَحَهُمْ فِي نَفْسِكَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِإِمَامِكَ...}} که در بالا ذکر گردید استفاده می‌شود. | |||
یعنی، علاوه بر خدا و پیامبر، “امام” نیز باید مورد قبول سرباز باشد. | |||
===[[اطاعت]] از [[فرماندهی]]=== | |||
در [[نظام]] ارتشی [[اسلام]] فرمانده [[مقام]] ویژه‌ای دارد و همه اعضای ارتش و سربازان تحت امر باید از او اطاعت کنند و از فرمانده خود [[فرمان]] ببرند، لیکن این [[تبعیت]] و اطاعت تا آنجاست که [[فرامین]] او با حق و [[اصول اسلام]] مطابقت کند. در صورت ضدّیّت [[دستورات]] فرماندهی با اصول و [[عقاید اسلامی]] اطاعت از او [[واجب]] نیست. حتی در این صورت سربازان باید [[نهی از منکر]] کنند. | |||
[[علی]]{{ع}} هنگام [[نصب]] “مالک‌اشتر” به مقام استانداری و فرماندهی، برای [[مردم]] نوشت: | |||
{{متن حدیث|... فَاسْمَعُوا لَهُ، وأَطِيعُوا أَمْرَهُ فِيما طَابَقَ الْحَقَّ، فإنَّه سَيْفٌ مِن سُيُوفِ اللَّه...}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۸.</ref>؛ | |||
“از او اطاعت کنید و حرفش را بشنوید تا آنجا که خلاف حق نباشد، چرا که او شمشیری از شمشیرهای خداست”. | |||
فرمانده نیز باید “حلیم” باشد و نسبت به افراد تحت فرمان خود با چشم [[حقارت]] نگاه نکنند و آنان را از نظر [[حقوق انسانی]] - [[اجتماعی]]، “هم‌شأن خود” بداند و گرامی بدارد. | |||
فرمانده نباید از نظر [[خوراک]] و مؤونه نسبت به سایرین [[برتری]] داشته باشد، بلکه باید میان همه آنها [[برادری]] و نظام “مُواسات” بر قرار باشد<ref>{{متن حدیث|وَ لْيَكُنْ آثَرُ رُءُوسِ جُنُودِكَ مَنْ وَاسَاهُمْ فِي مَعُونَتِهِ وَ أَفْضَلَ عَلَيْهِمْ فِي بَذْلِهِ}}؛ (نهج البلاغه، نامه ۵۳).</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||