لشکر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←آزمایش اسلحه قبل از استعمال آن
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
امام علی{{ع}} فرمود: | امام علی{{ع}} فرمود: | ||
“... شمشیر و اسلحه خود را پیش از به کار بردن آن بیازمایید و در غلاف بجنبانید...”<ref>نهج البلاغه، خطبه ۶۶.</ref>. | “... شمشیر و اسلحه خود را پیش از به کار بردن آن بیازمایید و در غلاف بجنبانید...”<ref>نهج البلاغه، خطبه ۶۶.</ref>. | ||
===استقرار زره‌پوشان در [[جبهه]] مقدّم=== | |||
{{متن حدیث|فَقَدِّمُوا الدَّارِعَ وَ أَخِّرُوا الْحَاسِرَ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۲۴.</ref>؛ | |||
“نیروهای زره‌پوش را در جلو [[لشکر]] قرار بدهید و نیروهای دیگر را در عقب نگاه دارید”. | |||
===[[پاسداری]] از [[پرچم]]=== | |||
پرچم و در اهتزاز بودن و عدم [[تزلزل]] آن در صحنه جنگ و [[نبرد]]، اهمیت زیادی در [[حفظ]] و یا [[سقوط]] [[روحیه]] [[نظامیان]] و [[سربازان]] دارد و لذا، قهرمان جنگ‌های [[عدالت‌گستر]] اسلام، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} می‌فرماید: | |||
“پیرامون پرچم را هیچ‌وقت نباید خالی گذاشت و از لرزش آن باید جلوگیری کرد و [[شجاع‌ترین]] افراد [[سپاه]] را محافظ و پاسدار آن قرار داد. پرچم باید در پیشاپیش [[لشکریان]] قرار گرفته باشد...”<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۲۴.</ref>. | |||
===نکاتی درباره سنگرگیری و [[دفاع]] از ضد [[حمله]]=== | |||
[[امام علی]]{{ع}} در یکی از وصایای نظامی که به [[فرماندهان]] [[ارتش]] خود به نام‌های “زیادبن نصر” و “شریح بن هانی” نوشته، نکات ارزنده و مهمی را در مورد چگونگی استقرار نیروها و سنگربندی آنان و محل‌هایی که باید به عنوان مناطق استراتژیک نظامی مدّ نظر قرار بگیرند و نیز [[مراقبت]] از پیش‌قراولان و دیده‌بانان [[لشکر]] [[دشمن]] و [[شبیخون]] و یا ضد حمله آنان، یادآور شده که بسیار مفید خواهند بود: | |||
#همیشه باید در جاهای بلند؛ مانند: تپه‌ها و کوه‌ها یا دامنه کوه‌ها، موضع گرفت و سنگر ساخت. | |||
#همواره باید سعی کرد تا از مناطق آبی، مانند کناره رودخانه‌ها دور نماند. | |||
#حمله و [[جنگ]] باید از یک و یا دو قسمت از [[جبهه]] صورت بگیرد؛ زیرا در صورت پراکندگی نیروهای حمله‌گر، [[شکست]] خواهند خورد. | |||
#همیشه باید یک عده به عنوان “دیده‌بان” در تپه‌ها و کوه‌ها و مناطق اطراف، پخش و مستقر باشند. | |||
#در جنگ هرگز نباید هیچ موضع و نقطه‌ای را “محل امن” پنداشته و خالی از دیده‌بان گذارد؛ زیرا دشمن از همان نقطه حمله خواهد کرد. | |||
#ارتش و نیروهای در حال جنگ، باید کمترین استفاده ممکن را از [[خواب]] شبانه بکنند. | |||
#پیش‌قراولان دشمن معمولاً به عنوان دیده‌بان و جاسوس هستند و نه مهاجم مستقیم. | |||
#نقل و انتقالات و [[تغییر]] موضع ارتشیان باید به صورت هماهنگ و جمعی صورت بگیرد و نه پراکنده. | |||
#[[شب]] هنگامان باید [[اسلحه]] و به ویژه سرنیزه‌ها را برای دفاع شخصی و تن به تن حتماً مسلّح و آماده نگاه داشت<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۱.</ref>.<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۲۹۱.</ref> | |||
==[[جنگ داخلی]] و [[غنایم]]== | |||
[[امام]]{{ع}} می‌فرماید: در جنگ داخلی؛ یعنی جنگ یک [[فرقه]] از [[مسلمانان]] [[حق]] با فرقه دیگر که [[باطل]] و [[بدعت‌گذار]] هستند به جز اسلحه و مرکب‌های [[جنگی]]، [[سپاهیان]] نباید چیز دیگری را [[غنیمت]] بگیرند. چه آن [[اموال]] متعلق به [[کفار]] [[ذمی]] باشد و چه متعلق به افراد [[اهل نماز]] ([[مسلمان]])، سپاهیان در صورت [[پیروزی]] و [[غلبه]]، فقط می‌توانند سلاح‌های [[دشمن]] را [[غنیمت]] بگیرند؛ (تمام آن‌چه را که در [[جنگ]] قابل استفاده نظامی می‌باشد می‌توان غنیمت گرفت.)<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۲۹۳.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||