مالک بن نویره: تفاوت میان نسخه‌ها
←خلافت ابوبکر و اظهار ایمان مالک بن نویره به ولایت علی{{ع}}
(←پانویس) |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
و چون از [[مردم]] دور شد [[حضرت]] به حاضران فرمود: "هر کس [[دوست]] دارد به مردی از [[اهل بهشت]] بنگرد، به این [[مرد]] (مالک بن نویره) نگاه کند"<ref>{{متن حدیث|مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى هَذَا اَلرَّجُلِ}}؛ سفینة البحار، ج۲، ص۵۵۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۴۵-۱۲۴۶.</ref> | و چون از [[مردم]] دور شد [[حضرت]] به حاضران فرمود: "هر کس [[دوست]] دارد به مردی از [[اهل بهشت]] بنگرد، به این [[مرد]] (مالک بن نویره) نگاه کند"<ref>{{متن حدیث|مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى هَذَا اَلرَّجُلِ}}؛ سفینة البحار، ج۲، ص۵۵۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۴۵-۱۲۴۶.</ref> | ||
==[[خلافت ابوبکر]] و [[ | ==[[خلافت ابوبکر]] و اظهار [[ایمان]] مالک بن نویره به [[ولایت علی]]{{ع}}== | ||
مالک بن نویره همواره در [[اسلام]] و [[ایمان]] خود [[ثابت قدم]] ماند و پس از [[رحلت پیامبر خدا]]{{صل}} و به سفارش آن [[حضرت]] [[اعتقاد]] و [[ایمان]] به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} داشت و او را [[جانشین]] و [[خلیفه]] به [[حق پیامبر]] می‌دانست، لذا در [[تاریخ]] آمده، وقتی [[پیامبر خدا]]{{صل}} از [[دنیا]] رفت، او به [[مدینه]] آمد تا ببیند [[جانشین]] و [[خلیفه پیامبر]]{{صل}} کیست؟ روز جمعه‌ای وارد [[مسجد]] شد، [[ابوبکر]] را بر [[منبر]] [[رسول خدا]]{{صل}} دید که [[خطبه]] می‌خواند، به او نگاهی کرد و گفت: کسی که [[رسول خدا]]{{صل}} به [[جانشینی]] و [[دوستی]] او سفارش کرد یعنی [[علی]]{{ع}} چه شد؟ گفتند: ای [[اعرابی]]، [[امر]] [[خدا]] بعد از [[رحلت]] آن [[حضرت]] چنین واقع شده است که [[ابوبکر]] [[خلیفه رسول خدا]]{{صل}} باشد. مالک بن نویره زیر بار نرفت و گفت: هیچ حادثه‌ای که سبب [[خلافت ابوبکر]] و برکناری [[حضرت علی]]{{ع}} بشود واقع نشده و همانا شماها [[خیانت به خدا]] و [[رسول]] او گردید. سپس به طرف [[ابوبکر]] پیش رفت و فریاد برآورد: چه کسی به تو اجازه داد که بر روی این [[منبر]] بروی در حالی که [[وصی رسول خدا]]، یعنی [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} در این جا نشسته است؟ [[ابوبکر]] صدا زد این [[اعرابی]] که از عقب ادرار می‌کند (او را [[تشبیه]] به سگ کرد) را از [[مسجد پیامبر]] بیرونش کنید. [[قنفذ]] و [[خالد بن ولید]] گردن او را گرفتند و کشان‌کشان از [[مسجد]] بیرونش انداختند<ref>سفینة البحار، ج۲، ص۵۵۱.</ref>. و بدین ترتیب زبان حق‌گوی او را کوتاه کردند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۴۶-۱۲۴۷.</ref> | مالک بن نویره همواره در [[اسلام]] و [[ایمان]] خود [[ثابت قدم]] ماند و پس از [[رحلت پیامبر خدا]]{{صل}} و به سفارش آن [[حضرت]] [[اعتقاد]] و [[ایمان]] به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} داشت و او را [[جانشین]] و [[خلیفه]] به [[حق پیامبر]] می‌دانست، لذا در [[تاریخ]] آمده، وقتی [[پیامبر خدا]]{{صل}} از [[دنیا]] رفت، او به [[مدینه]] آمد تا ببیند [[جانشین]] و [[خلیفه پیامبر]]{{صل}} کیست؟ روز جمعه‌ای وارد [[مسجد]] شد، [[ابوبکر]] را بر [[منبر]] [[رسول خدا]]{{صل}} دید که [[خطبه]] می‌خواند، به او نگاهی کرد و گفت: کسی که [[رسول خدا]]{{صل}} به [[جانشینی]] و [[دوستی]] او سفارش کرد یعنی [[علی]]{{ع}} چه شد؟ گفتند: ای [[اعرابی]]، [[امر]] [[خدا]] بعد از [[رحلت]] آن [[حضرت]] چنین واقع شده است که [[ابوبکر]] [[خلیفه رسول خدا]]{{صل}} باشد. مالک بن نویره زیر بار نرفت و گفت: هیچ حادثه‌ای که سبب [[خلافت ابوبکر]] و برکناری [[حضرت علی]]{{ع}} بشود واقع نشده و همانا شماها [[خیانت به خدا]] و [[رسول]] او گردید. سپس به طرف [[ابوبکر]] پیش رفت و فریاد برآورد: چه کسی به تو اجازه داد که بر روی این [[منبر]] بروی در حالی که [[وصی رسول خدا]]، یعنی [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} در این جا نشسته است؟ [[ابوبکر]] صدا زد این [[اعرابی]] که از عقب ادرار می‌کند (او را [[تشبیه]] به سگ کرد) را از [[مسجد پیامبر]] بیرونش کنید. [[قنفذ]] و [[خالد بن ولید]] گردن او را گرفتند و کشان‌کشان از [[مسجد]] بیرونش انداختند<ref>سفینة البحار، ج۲، ص۵۵۱.</ref>. و بدین ترتیب زبان حق‌گوی او را کوتاه کردند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۴۶-۱۲۴۷.</ref> | ||