قطع رحم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اسلام]] قطع رحم (بی‌توجهی، تضییع [[حقوق]]، و [[قطع]] [[ارتباط]] متناسب و مورد [[انتظار]] با [[خویشان]]) را [[ممنوع]] کرده است. [[تفسیر نمونه]] در توضیح [[آیه]] ۲۷ [[سوره بقره]] که به دلیل عمومیت، قطع رحم را نیز شامل می‌گردد، می‌نویسد: [[فاسقان]] پیوندهایی را که [[خدا]] [[دستور]] داده برقرار بماند، قطع می‌کنند، این پیوندها شامل پیوند [[خویشاوندی]]، پیوند [[دوستی]]، پیوندهای [[اجتماعی]]، پیوند و ارتباط با [[رهبران الهی]] و پیوند و رابطه با خداست و به این ترتیب نباید معنی آیه را به قطع رحم و زیر پا گذاشتن رابطه‌های خویشاوندی منحصر دانست؛ لذا بعضی از [[مفسران]] آن را به [[قطع رابطه]] با [[پیامبر]] و [[مؤمنان]]، یا قطع رابطه با [[پیامبران]] دیگر و [[کتب آسمانی]] آنها که خدا دستور پیوند با همه آنها را داده است، [[تفسیر]] کرده‌اند که پیداست این [[تفسیرها]] نیز بیان کننده بخشی از مفهوم کلی آیه است<ref>ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱، ص۱۵۵.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۵۷.</ref>

#در آیاتی نیز [[قطع]] پیوندها (از جمله قطع رحم)، از جمله موجبات [[خسران]] و زیان<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}} «همان کسان که پیمان با خداوند را پس از بستن آن می‌شکنند و چیزی را که خداوند فرمان به پیوند آن داده است می‌گسلند و در زمین تباهی می‌ورزند، آنانند که زیانکارند» سوره بقره، آیه ۲۷.</ref>، [[ابتلا]] به [[لعن]] و [[نفرین]] و [[عذاب الهی]]<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ}} «و لعنت و بدفرجامی آنان راست که پیمان خداوند را پس از بستن آن می‌شکنند و آنچه را خداوند فرمان به پیوند آن داده است می‌گسلند و در زمین تبهکاری می‌ورزند» سوره رعد، آیه ۲۵.</ref> معرفی شده است.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۵۷.</ref>