ابواحیحه قرشی: تفاوت میان نسخه‌ها

این شخص غیر از ابواحیحه قرشی، یعنی [[سعید بن عاص بن امیه]] است که از [[دشمنان]] [[رسول خدا]]{{صل}} بود و از او و فرزندانش در منابع [[سیره]] و [[صحابه]] نگاری فراوان یاد می‌شود. از این شخص تنها [[ابن عساکر]] و [[ابن حجر]] نام برده و سخن خود را به [[ابن اسحاق]] استناد کرده‌اند. ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۷، ص۶.</ref> در توضیح و توجیه [[صحابی]] بودن او می‌گوید: گفتیم که هنگام [[حجة الوداع]] هیچ قرشی نماند، مگر اینکه با [[اعتقاد]] به [[اسلام]] در آن شرکت کرد؛ پس او هم صحابی است.

ابن عساکر<ref>ابن عساکر، ج۶۶، ص۱۰ و ج۲، ص۹۰.</ref> و ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۷، ص۶.</ref> می‌گویند: ابواحیحه در مسیر [[عراق]] به شام، همراه [[خالد بن ولید]] بود و درباره [[رافع بن ابی رافع]] که [[لشکر]] را از بی‌آبی [[نجات]] داد، شعری سرود. همه منابعی که [[همراهی]] [[رافع]] را با [[خالد]] در مسیر عراق گزارش کرده‌اند، به این [[شعر]] نیز اشاره می‌کنند، ولی از ابواحیحه قرشی نامی نبرده و از سراینده آن، با عنوان "یکی از [[مسلمانان]]" با عبارت [[شاعری]] چنین گفت تعبیر کرده‌اند<ref>برای نمونه ر.ک: ابن سعد، ج۶، ص۱۳۲؛ طبری، ج۳، ص۴۱۶؛ ابن اثیر، مدخل رافع بن عمیره.</ref>، حتی خود ابن عساکر در جاهای دیگر کتابش، همان تعبیرها را آورده و از ابواحیحه نام نمی‌برد<ref>ابواحیحه، ج۲، ص۸۸ و ج۱۸، ص۱۴-۱۳، ص۱۸ و موارد دیگر.</ref>. [[قعقاع بن عمرو تمیمی]] را نیز گوینده این اشعار دانسته‌اند<ref>ابن عساکر، ج۱۵، ص۳۲۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۶.</ref>.<ref>[[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «ابواحیحه قرشی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۱۰-۱۱۱.</ref>