بنی‌کنانه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرستش]] بت "[[سُواع]]" در منطقه [[نعمان]]<ref>المحبر، ص ۳۱۶؛ تاریخ یعقوبی، ج ۱، ص ۲۵۵؛ الأعلام، ج ۵، ص ۲۳۴.</ref> و [[عبادت]] "هُبَل"<ref>المحبر، ص ۳۱۸؛ الأعلام، ج ۵، ص ۲۳۴.</ref> از آیین‌های [[جاهلی]] اعضای بنی‌‌کنانه به شمار می‌‌رفت. [[خزیمه]] جد کنانه نخستین کسی بود که بت [[هبل]] را درون [[کعبه]] [[نصب]] کرد.<ref>الاصنام، ص ۲۸.</ref> [[مالک]] و ملکان، [[پسران]] کنانه، در محل سکونت خود بتی به نام "سعد" داشتند.<ref> السیرة‌‌النبویه، ج ۱، ص ۵۳.</ref> برخی این بت را از آنِ بنی‌‌بکر بن کنانه دانسته‌‌اند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج ۱، ص ۲۵۵.</ref> برابر گزارشهای موجود، هر قبیله‌‌ای که می‌‌خواست [[حج]] بگزارد، نزد بت خود می‌‌رفت، [[نماز]] و پس از آن تلبیه گفته، روانه [[مکه]] می‌‌شد. تلبیه بنی کنانه عبارت بود از: {{عربی|"لبيك الهم لبيك، اليوم يوم التعريف، يوم الدعاء والوقوف"}}.<ref>تاریخ یعقوبی، ج ۱، ص ۲۵۵.</ref> بنی‌‌کنانه به سبب بزرگی و گستردگی در دوره [[جاهلیت]] و [[اسلام]] چهره‌‌های بنامی در زمینه‌‌های گوناگون داشته و بعضی [[حاکم]]، [[فرمانده]] و [[رئیس]] [[قبیله]] خود بوده‌‌اند.<ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۲۰۸؛ المحبر، ص ۱۳۳؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۰۶.</ref> گروهی در [[بخشندگی]]،<ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۲۱۱؛ المحبر، ص ۱۴۱؛ انساب‌‌الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۰۷.</ref> مهمان [[دوستی]]،<ref>سبائک الذهب، ص ۲۷۲.</ref>[[شجاعت]]،<ref>انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۰۷.</ref> [[شرف]] و جز اینها شهره بوده و دسته‌‌ای از جنگجویان و سواران زمانه خود به شمار می‌‌آمده‌‌اند.<ref>الاشتقاق، ص ۱۱۰، ۳۱۱؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۰۷؛ سبائک الذهب، ص ۲۶۵.</ref> شاعر <ref>جمهرة النسب، ج ۱، ص ۲۱۱؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص‌‌۱۰۸ ـ ۱۱۸.</ref>و نحوی <ref>جمهرة‌‌النسب، ج ۱، ص ۲۱۲؛ انساب الاشراف، ج ۱۱، ص ۱۱۰ ـ ۱۱۸؛ سبائک الذهب، ص ۲۷۱.</ref> نیز در میان این [[قوم]] بوده است.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[بنی کنانه (مقاله)|مقاله «بنی کنانه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>