بحث:آیا اعتقاد به علم غیب معصوم شرک نیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
بحث:آیا اعتقاد به علم غیب معصوم شرک نیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۲
، ۱۴ آوریل ۲۰۲۱←شرک نبودن برخورداری معصوم از علم غیب
خط ۴: | خط ۴: | ||
برخی معتقدند: [[علم غیب]] منحصراً از آن [[خداوند]] است و او نیز گوشه ای از این [[علم]] را از [[طریق وحی]] به برخی از انبیای خود داده و غیر از [[انبیاء]] احدی از علم غیب برخوردار نیست، لذا نسبت دادن آن به غیر [[خدا]] و پیامبرانی که او از علمش به آنها داده، از آنجا که موجب [[تساوی]] خداوند و غیر اوست، [[ شرک]] محسوب میشود<ref>ر.ک. طباطبایی، محمد حسین، بررسیهای اسلامی؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگیها ابعاد و مبادی آن، ص۴۴؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲.</ref>. | برخی معتقدند: [[علم غیب]] منحصراً از آن [[خداوند]] است و او نیز گوشه ای از این [[علم]] را از [[طریق وحی]] به برخی از انبیای خود داده و غیر از [[انبیاء]] احدی از علم غیب برخوردار نیست، لذا نسبت دادن آن به غیر [[خدا]] و پیامبرانی که او از علمش به آنها داده، از آنجا که موجب [[تساوی]] خداوند و غیر اوست، [[ شرک]] محسوب میشود<ref>ر.ک. طباطبایی، محمد حسین، بررسیهای اسلامی؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگیها ابعاد و مبادی آن، ص۴۴؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲.</ref>. | ||
این باور نادرست است؛ زیرا شرک انگاری برخورداری [[انبیا]] و [[ائمه]] از [[علم غیب|غیب]] به [[دلایل]] مختلفی صحیح نیست مانند: | |||
#علم غیب، بالذات و [[بالاصاله]] برای خداوند است و اوست که مقداری از آنرا به غیر خود [[تعلیم]] میدهد. این [[قسم]]، علم غیب تبعی محسوب میشود و لذاست که با علم غیب خداوندی تفاوت دارد<ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ص۱۱۳؛ حسینی طهرانی، سید محمد حسین، امامشناسی ج۱۲.</ref>. به عبارت دیگر علم همۀ [[مخلوقات]] نسبت به غیب و نسبت به امور مشهود، فقط به واسطه تعلیم خداوند به آنها حاصل میشود و اگر تعلیم خداوند نباشد نسبت به هیچ یک از امور مشهود و [[غیبی]] علم پیدا نمیکنند، لذا این [[اعتقاد]] [[شرک به خداوند]] سبحان نیست<ref>ر.ک. طباطبایی، محمد حسین، بررسی های اسلامی؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴؛ جزیری احسائی، علی، دفع الریب عن علم الغیب، ص٢٠۴.</ref>. | # علم غیب، [[علم غیب ذاتی|بالذات]] و [[علم عیب ذاتی|بالاصاله]] برای خداوند است و اوست که مقداری از آنرا به غیر خود [[تعلیم]] میدهد. این [[قسم]]، علم غیب تبعی محسوب میشود و لذاست که با علم غیب خداوندی تفاوت دارد<ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ص۱۱۳؛ حسینی طهرانی، سید محمد حسین، امامشناسی ج۱۲.</ref>. به عبارت دیگر علم همۀ [[مخلوقات]] نسبت به غیب و نسبت به امور مشهود، فقط به واسطه تعلیم خداوند به آنها حاصل میشود و اگر تعلیم خداوند نباشد نسبت به هیچ یک از امور مشهود و [[غیبی]] علم پیدا نمیکنند، لذا این [[اعتقاد]] [[شرک به خداوند]] سبحان نیست<ref>ر.ک. طباطبایی، محمد حسین، بررسی های اسلامی؛ رضوانی، علی اصغر، علم و سلطه غیبی اولیا، ص ۶۷ ـ ۷۲؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۲۱۴؛ جزیری احسائی، علی، دفع الریب عن علم الغیب، ص٢٠۴.</ref>. | ||
#میان [[علم خدا]] و [[علم معصوم]] تفاوتهایی وجود دارد از جمله اینکه: | #میان [[علم خدا]] و [[علم معصوم]] تفاوتهایی وجود دارد از جمله اینکه: | ||
##علمِ غیبِ ذاتی <ref>ر.ک. مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸؛ امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰؛ موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱؛ خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص۴۸ </ref>، بدون آنکه مقید به کم و کیف باشد، منحصر به فرد،<ref> ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref> استقلالی<ref> ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، پایگاه اطلاعرسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی </ref> و مخصوص ذات اقدس پروردگار است، زیرا غیر از خدا هر آنچه در عالم آفرینش وجود دارد، فقیر بالذّات بوده و دانش و توانایی خودشان را از خدا میگیرند.<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱ </ref>. | ##علمِ غیبِ ذاتی <ref>ر.ک. مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸؛ امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰؛ موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱؛ خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص۴۸ </ref>، بدون آنکه مقید به کم و کیف باشد، منحصر به فرد،<ref> ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref> استقلالی<ref> ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، پایگاه اطلاعرسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی </ref> و مخصوص ذات اقدس پروردگار است، زیرا غیر از خدا هر آنچه در عالم آفرینش وجود دارد، فقیر بالذّات بوده و دانش و توانایی خودشان را از خدا میگیرند.<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱ </ref>. |