پرش به محتوا

صفات ثبوتی امام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'تجلی' به 'تجلی'
جز (جایگزینی متن - 'وسیله' به 'وسیله')
جز (جایگزینی متن - 'تجلی' به 'تجلی')
خط ۱۲۳: خط ۱۲۳:
*پَستی در مقابل کرَم است؛ همچنان که [[عزت]] در مقابل [[ذلت]] است و کرَم شامل [[جود]] و [[بخشش]]، [[چشم‌پوشی]] [از [[تقصیر]] دیگران]، بزرگی، [[پاکی]]، مورد پسند و محترم بودن و دارای [[حُسن]] کمال که اینها از آثار و لوازم [[کرامت]] است. کرَم بنابر قول مشهور به معنای [[بخشش]] و [[سخاوت]] نیست و همه آن معانی در یک معنا جمع می‌شوند و آن [[عزت]] و بزرگ‌مَنِشی در ذات بدون علوّ‌طلبی و [[فخر]] بر دیگری است. و [[خدای سبحان]]، [[کریم]] است و کرَمش مطلق و بدون قید و نهایتی، حتّی کم‌ترین [[ضعف]] و... در آن متصور نمی‌شود<ref>التحقیق، ج۱۰، ص۴۷.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۱۳.</ref>
*پَستی در مقابل کرَم است؛ همچنان که [[عزت]] در مقابل [[ذلت]] است و کرَم شامل [[جود]] و [[بخشش]]، [[چشم‌پوشی]] [از [[تقصیر]] دیگران]، بزرگی، [[پاکی]]، مورد پسند و محترم بودن و دارای [[حُسن]] کمال که اینها از آثار و لوازم [[کرامت]] است. کرَم بنابر قول مشهور به معنای [[بخشش]] و [[سخاوت]] نیست و همه آن معانی در یک معنا جمع می‌شوند و آن [[عزت]] و بزرگ‌مَنِشی در ذات بدون علوّ‌طلبی و [[فخر]] بر دیگری است. و [[خدای سبحان]]، [[کریم]] است و کرَمش مطلق و بدون قید و نهایتی، حتّی کم‌ترین [[ضعف]] و... در آن متصور نمی‌شود<ref>التحقیق، ج۱۰، ص۴۷.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۱۳.</ref>
==نرم خو==
==نرم خو==
*{{متن قرآن|فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ}}<ref>«پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی و اگر درشتخویی سنگدل می‌بودی از دورت می‌پراکندند» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref>. [[نرمخویی]] [[پیامبران]] و اوصیای آنان یکی از مظاهر [[رحمت]] واسعه [[الهی]] است که در [[سخن گفتن]] و برخورد آنان با دیگران [[تجلی]] می‌کند. ذیل [[آیه شریفه]] نحوه [[نرمخویی]] را بیان می‌کند که [[عفو]] از حرف‌ها و [[اعمال]] اطرافیان، و [[استغفار]] برای آنان و [[مشورت]] کردن با آنها است: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}}<ref>«پس آنان را ببخشای و برای ایشان آمرزش بخواه و با آنها در کار، رایزنی کن» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref>.
*{{متن قرآن|فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ}}<ref>«پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی و اگر درشتخویی سنگدل می‌بودی از دورت می‌پراکندند» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref>. [[نرمخویی]] [[پیامبران]] و اوصیای آنان یکی از مظاهر [[رحمت]] واسعه [[الهی]] است که در [[سخن گفتن]] و برخورد آنان با دیگران تجلی می‌کند. ذیل [[آیه شریفه]] نحوه [[نرمخویی]] را بیان می‌کند که [[عفو]] از حرف‌ها و [[اعمال]] اطرافیان، و [[استغفار]] برای آنان و [[مشورت]] کردن با آنها است: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}}<ref>«پس آنان را ببخشای و برای ایشان آمرزش بخواه و با آنها در کار، رایزنی کن» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref>.
*کلمه "لین" به معنای [[نرمی]] و [[ملاطفت]] در مقابل [[سختی]] و [[خشونت]] است که هم "در مادّیات و هَم در معنویات استعمال می‌شود"<ref>التحقیق، ج۱۰، ص۲۷۹.</ref>؛ مادّیات مانندِ نرم شدن آهن برای [[حضرت داوود]]{{ع}}<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ}} «و به راستی به داوود از نزد خود بخششی ارزانی داشتیم؛ ای کوه‌ها و پرندگان با وی همنوا شوید! و آهن را برای او نرم کردیم» سوره سبأ، آیه ۱۰.</ref>، و [[معنوی]]، همان برخوردهای همراه با [[دلسوزی]] است.
*کلمه "لین" به معنای [[نرمی]] و [[ملاطفت]] در مقابل [[سختی]] و [[خشونت]] است که هم "در مادّیات و هَم در معنویات استعمال می‌شود"<ref>التحقیق، ج۱۰، ص۲۷۹.</ref>؛ مادّیات مانندِ نرم شدن آهن برای [[حضرت داوود]]{{ع}}<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ}} «و به راستی به داوود از نزد خود بخششی ارزانی داشتیم؛ ای کوه‌ها و پرندگان با وی همنوا شوید! و آهن را برای او نرم کردیم» سوره سبأ، آیه ۱۰.</ref>، و [[معنوی]]، همان برخوردهای همراه با [[دلسوزی]] است.
*[[نرمخویی]] در گفتار: {{متن قرآن|فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى}}<ref>«و با او به نرمی سخن گویید باشد که او پند گیرد  یا بهراسد» سوره طه، آیه ۴۴.</ref>؛ خدای [[مهربان]] به دو [[پیامبر]] [[موسی]] و برادرش [[هارون]]{{عم}} [[امر]] می‌فرماید: با [[فرعون]] با گفتار تند و [[خشن]] سخن نگویید، بلکه با [[نرمی]] حرف بزنید، شاید متذکر شود یا از [[خدا]] بترسد<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۱۳-۱۱۴.</ref>.
*[[نرمخویی]] در گفتار: {{متن قرآن|فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى}}<ref>«و با او به نرمی سخن گویید باشد که او پند گیرد  یا بهراسد» سوره طه، آیه ۴۴.</ref>؛ خدای [[مهربان]] به دو [[پیامبر]] [[موسی]] و برادرش [[هارون]]{{عم}} [[امر]] می‌فرماید: با [[فرعون]] با گفتار تند و [[خشن]] سخن نگویید، بلکه با [[نرمی]] حرف بزنید، شاید متذکر شود یا از [[خدا]] بترسد<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۱۳-۱۱۴.</ref>.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش