اخلاق بندگی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'راه' به 'راه'
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'راه' به 'راه') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
برخی از ارزشهای اخلاقی در حوزه اخلاق بندگی عبارتاند از: | برخی از ارزشهای اخلاقی در حوزه اخلاق بندگی عبارتاند از: | ||
ایمان، [[حظّ]] [[قلبی]] است که با [[تذکر]]، [[تفکر]]، [[انس]] و [[خلوت]] با خداوند حاصل میگردد و [[انسان]] برای [[رهایی]] از [[تصرف]] [[شیطان]]، باید با رساندن ایمان به [[قلب]]، قلب را [[الهی]] کند؛ چنانکه بر اساس [[آیات قرآن]] [[مؤمنان]] بدان جهت که خداوند متولی ظاهر و [[باطن]] آنان است {{متن قرآن|اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگیها بیرون میبرد» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> از تصرفات [[شیطانی]] [[خالص]] و در [[رحمت الهی]] قرار دارند و خداوند آنان را از همه مراتب [[تاریکی]] به [[نور]] مطلق رهنمون میسازد<ref>[[امام خمینی]]، آداب الصلاة، ص۲۲۶.</ref>. ریشه تمام [[مفاسد اخلاقی]]، نبودن ایمان در قلب انسان است. حصول ایمان نیز با گفتن و شنیدن حاصل نمیگردد بلکه [[نیازمند]] [[خلوص نیت]] است؛ انسان باید در [[طلب]] [[معارف الهی]] و [[خداجویی]] باشد تا ایمان حاصل شود، بر اساس [[آیات قرآن کریم]] [[نور الهی]] تنها در قلب کسانی ایجاد میگردد که خداوند [[اراده]] کند، {{متن قرآن|وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ}}<ref>«و آنکه خداوند برای او فروغی ننهاده است فروغی نخواهد داشت» سوره نور، آیه ۴۰.</ref><ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref>. بدون ایمان، هر حرکت و یشی بیفرجام است، و پوینده را بینشاط و دلمرده میسازد<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص۵۵.</ref>. | ایمان، [[حظّ]] [[قلبی]] است که با [[تذکر]]، [[تفکر]]، [[انس]] و [[خلوت]] با خداوند حاصل میگردد و [[انسان]] برای [[رهایی]] از [[تصرف]] [[شیطان]]، باید با رساندن ایمان به [[قلب]]، قلب را [[الهی]] کند؛ چنانکه بر اساس [[آیات قرآن]] [[مؤمنان]] بدان جهت که خداوند متولی ظاهر و [[باطن]] آنان است {{متن قرآن|اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگیها بیرون میبرد» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> از تصرفات [[شیطانی]] [[خالص]] و در [[رحمت الهی]] قرار دارند و خداوند آنان را از همه مراتب [[تاریکی]] به [[نور]] مطلق رهنمون میسازد<ref>[[امام خمینی]]، آداب الصلاة، ص۲۲۶.</ref>. ریشه تمام [[مفاسد اخلاقی]]، نبودن ایمان در قلب انسان است. حصول ایمان نیز با گفتن و شنیدن حاصل نمیگردد بلکه [[نیازمند]] [[خلوص نیت]] است؛ انسان باید در [[طلب]] [[معارف الهی]] و [[خداجویی]] باشد تا ایمان حاصل شود، بر اساس [[آیات قرآن کریم]] [[نور الهی]] تنها در قلب کسانی ایجاد میگردد که خداوند [[اراده]] کند، {{متن قرآن|وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ}}<ref>«و آنکه خداوند برای او فروغی ننهاده است فروغی نخواهد داشت» سوره نور، آیه ۴۰.</ref><ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref>. بدون ایمان، هر حرکت و یشی بیفرجام است، و پوینده را بینشاط و دلمرده میسازد<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص۵۵.</ref>. | ||
تقوا، عبارت است از [[حفظ نفس]] از [[مخالفت]] [[اوامر و نواهی]] [[حق]] و [[متابعت]] رضای او<ref>ر.ک: حسینی بهشتی، سید محمد، شناخت اسلام، ص۲۹۲؛ امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۰۶.</ref>. با این حال در مواد متعددی در [[حفظ]] [[بلیغ]] و نگاهداری کامل نفس از وقوع در حرامها با ترک مشتبهات به کار رفته است<ref>[[امام خمینی]]، شرح چهل حدیث، ص۲۰۶.</ref>. [[انسان]] باید پیوسته مراقب [[اعمال]] و [[رفتار]] خود بوده و اعضاء و جوارح خود را کنترل نماید تا [[خصال]] [[پست]] حیوانی در آن [[نفوذ]] ننماید و قلبش متمایل به [[هوی و هوس]] و مجذوب جلوههای پست حیوانی نگردد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۲۸/۵/۱۳۸۴.</ref>. [[عاقبت]] [[نیک]] در سایه [[تقوا]] حاصل میگردد. {{متن قرآن|وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref> افزون بر آنکه تقوا منشأ بسیاری از [[کمالات]] مانند [[پیشرفت]] [[دنیا]] و [[آخرت]]، [[استقامت]] و [[پایداری]]، و هدا ابی به شمار میآید<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۲۸/۵/۱۳۸۴.</ref>. تقوا افزون بر اینکه یک [[وظیفه]] است و انسان در قبال آن مورد سؤال واقع خواهد شد، | تقوا، عبارت است از [[حفظ نفس]] از [[مخالفت]] [[اوامر و نواهی]] [[حق]] و [[متابعت]] رضای او<ref>ر.ک: حسینی بهشتی، سید محمد، شناخت اسلام، ص۲۹۲؛ امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۰۶.</ref>. با این حال در مواد متعددی در [[حفظ]] [[بلیغ]] و نگاهداری کامل نفس از وقوع در حرامها با ترک مشتبهات به کار رفته است<ref>[[امام خمینی]]، شرح چهل حدیث، ص۲۰۶.</ref>. [[انسان]] باید پیوسته مراقب [[اعمال]] و [[رفتار]] خود بوده و اعضاء و جوارح خود را کنترل نماید تا [[خصال]] [[پست]] حیوانی در آن [[نفوذ]] ننماید و قلبش متمایل به [[هوی و هوس]] و مجذوب جلوههای پست حیوانی نگردد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۲۸/۵/۱۳۸۴.</ref>. [[عاقبت]] [[نیک]] در سایه [[تقوا]] حاصل میگردد. {{متن قرآن|وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref> افزون بر آنکه تقوا منشأ بسیاری از [[کمالات]] مانند [[پیشرفت]] [[دنیا]] و [[آخرت]]، [[استقامت]] و [[پایداری]]، و هدا ابی به شمار میآید<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۲۸/۵/۱۳۸۴.</ref>. تقوا افزون بر اینکه یک [[وظیفه]] است و انسان در قبال آن مورد سؤال واقع خواهد شد، راه را نیز باز میکند و موجب میشود که انسان در همه بنبستها، به ویژه بنبستهای [[اقتصادی]] راه [[نجات]] پیدا کند. {{متن قرآن|وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا * وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ}}<ref>«و هر کس از خداوند پروا کند (خداوند) برای او دری میگشاید *و به او از جایی که گمان نمیبرد روزی میدهد» سوره طلاق، آیه ۲.</ref><ref>[[سید علی حسینی خامنهای|خامنهای حسینی، سید علی]]، ۴/۱۰/۱۳۷۸.</ref>. | ||
[[توکل]]، به معنای [[اعتماد]] و [[اطمینان]] به [[خداوند]] [[قادر]] [[متعال]]، و سپردن [[کارها]] به او و از او [[یاری]] خواستن است<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۱۴.</ref>. در عرصه [[سیاسی]]- [[اجتماعی]] و به ویژه در مقابل [[توطئهها]] و دسیسههای [[دشمنان]]، منبع [[قدرت]] [[ملت ایران]] اتکال به خداوند است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۳، ص۱۴۹.</ref> که رمز و منشأ تمام پیروزیها است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۲۰۲؛ ج۱۱، ص۷۱-۷۲؛ ج۱۷، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref>، در نتیجه در سختترین شرایط نیز باید بر او تکیه کرد تا او نیز با [[جنود]] [[غیبی]] یاری کند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۵، ص۴۰۳.</ref>. | [[توکل]]، به معنای [[اعتماد]] و [[اطمینان]] به [[خداوند]] [[قادر]] [[متعال]]، و سپردن [[کارها]] به او و از او [[یاری]] خواستن است<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۱۴.</ref>. در عرصه [[سیاسی]]- [[اجتماعی]] و به ویژه در مقابل [[توطئهها]] و دسیسههای [[دشمنان]]، منبع [[قدرت]] [[ملت ایران]] اتکال به خداوند است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۳، ص۱۴۹.</ref> که رمز و منشأ تمام پیروزیها است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۲۰۲؛ ج۱۱، ص۷۱-۷۲؛ ج۱۷، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref>، در نتیجه در سختترین شرایط نیز باید بر او تکیه کرد تا او نیز با [[جنود]] [[غیبی]] یاری کند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۵، ص۴۰۳.</ref>. |