رابطه انتظار با فراگیر شدن ظلم و فساد: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس نظرگاه غالب [[اندیشمندان]] و علمای [[اهل سنت]]، [[روایات]] [[مهدویت]] با موضوعیت [[فراگیری ظلم و ستم]] و نیز فراگیری [[عدل و قسط]] - که یکی مربوط به [[قبل از ظهور]] و دیگری مربوط به [[بعد از ظهور]] است - جزو [[روایات]] [[متواتر]] و قطعی به حساب می‌آیند<ref>{{عربی|إِنَّ عَقِيدَةَ خُرُوجُ الْمَهْدِيِّ عَقِيدَةٌ ثَابِتَةٌ مُتَوَاتِرَةٌ عَنْهُ {{صل}} يَجِبُ الْإِيمَانُ بِهَا لِأَنَّهَا مِنْ أُمُورِ الْغَيْبِ وَ الْإِيمَانُ بِهَا مِنْ صِفَاتِ الْمُتَّقِينَ}} (العلامة الإمام مجدد العصر محمد ناصرالدین الألبانی ج ۹، ص ۲۷۷). {{عربی|إِنَّ أَحَادِيثَ الْمَهْدِيِّ الْكَثِيرَةِ الَّتِي أَلَّفَ فِيهَا مُؤَلَّفُونَ وَ حَكَی تَواتُرَها جَمَاعَةٌ وَ اعْتَقَدَ مُوجِبُهَا أهلُ السُّنَّةِ وَ الْجَمَاعَةِ وَ غَيْرِهِمْ مِنَ الْأَشَاعِرَةِ تَدُلُّ عَلَی حَقِيقَةٍ ثَابِتَةٍ بِلاَ شَكٍّ هِيَ حُصُولُ مُقْتَضَاهَا فِي آخِرِ الزَّمَانِ}} (عبدالمحسن العباد؛ عقیدة أهل السنة و الأثر فی المهدی المنتظر؛ ص ۱۵۸).</ref>. برخی افراد با نگرش سطحی و با [[درک]] نادرست از این [[روایات]]، شبهه‌ای مطرح کرده‌اند که اصل رخداد [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} متفرع بر تحقق [[فراگیری ظلم و ستم]] است و تا این پدیده [[اجتماعی]] در [[جامعه]] گسترش پیدا نکند، ظهوری در کار نخواهد بود و بعد از برداشت ظاهری و نگرش سطحی به این نکته اشاره می‌کنند که وقتی [[روایات]] و [[اندیشه مهدویت]] چنین اثرهای منفی و چنین بازتاب مخربی در [[جامعه]] و در میان [[مردم]] دارد و [[مردم]] نیز بر اساس این [[اندیشه]] به سوی [[کارها]] و [[اعمال]] غیر [[صالح]] سوق پیدا می‌کنند، بهتر است جهت رفع این نگرانی و تصحیح این نگرش و برای رفع [[روحیه]] خمودگی و ایستایی و نیز جهت سوق پیدا کردن [[مردم]] به سوی تحرک و [[پویایی]]، به کل از این [[اعتقاد]] دست بشوییم و آن را از اساس [[انکار]] نکنیم.

مطلب بالا در واقع به این نکته اشاره می‌کند که [[در آستانه ظهور]] در [[جوامع بشری]]، [[ظلم و ستم]] به صورت مطلق، فراگیر می‌شود و فراگیری مطلق نیز به این معناست که سراسر [[جهان]] یکپارچه ظلمانی و پر از [[ضلالت]] می‌شود و اصلاً شاخصه‌ای به نام [[صداقت]] و درستکاری در آن پیدا نمی‌شود. در این صورت است که [[امام مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] و [[جهان]] را از لوث [[بی‌عدالتی]] و [[ظلم]] به سوی [[پاکی]] و [[نور]] [[هدایت]] می‌کند. این برداشتی است که برخی [[اندیشمندان]] [[اهل سنت]] (البته بسیار محدود) بدان [[اذعان]] و اعتراف دارند. در پاسخ به این برداشت، به دیدگاه عبدالمحسن العباد [[صاحب]] کتاب عقیدة أهل السنة و الاثر فی المهدی المنتظر [[تمسک]] می‌جوییم، ایشان می‌نویسد: [[روایات]] [[مهدویت]] که اشاره به [[فراگیری ظلم و ستم]] دارند، به این معنا نیستند که همه [[جهان]] یکپارچه به این معضل دچار شده باشد و هیچ‌گونه خوبی و صلاحی در آن وجود نداشته باشد؛ زیرا [[روایات]] فراوانی داریم که به وجود [[هدایت]] و [[صلاح]] در [[عصر انتظار]] اشاره می‌کند و [[منتظران]] با همین [[روحیه]] انقلابی و اصلاح‌گری به سوی [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} سوق می‌یابند؛ روایاتی نظیر {{متن حدیث|"لاَ تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِهِ عَلَی الْحَقِّ ظَاهِرِينَ حَتَّی يَأْتِي أَمْرُ اللَّهِ"}} و {{متن حدیث|"لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي يُقَاتِلُونَ عَلَی الْحَقِّ ظَاهِرِينَ إِلَی يَوْمِ الْقِيَامَةِ قَالَ فَيَنْزِلُ عيسی بْنَ مَرْيَمَ فَيَقُولُ أَمِيرُهُمْ تَعَال صَلِّي لَنَا فَيَقُولُ لاَ إِنَّ بَعْضَكُمْ عَلَی بَعْضٍ أُمَرَاءُ تَكْرِمَهُ اللَّهِ"}}. این‌گونه [[روایات]] [[دلیل]] بر استمرار وجود [[حق]] و [[حقیقت]] در [[عصر انتظار]] است<ref>عبد المحسن العباد؛ عقیدة أهل السنة و الأثر فی المهدی المنتشر؛ ص ۱۵۵.</ref> و ایشان در جای دیگری درباره این مطلب می‌نویسد: "ملئت" به کثرت و غالبیت است؛ یعنی در [[جهان]] [[قبل از ظهور]]، [[ظلم و ستم]] فراوان و غالب بوده و در [[جهان]] [[بعد از ظهور]] خیرات و [[عدالت]] فراوان و غالب است، نه اینکه در [[جهان]] [[قبل از ظهور]] هیچ خیراتی یافت نشود و نیز نه اینکه در [[جهان]] [[بعد از ظهور]] هیچ ظلمتی پیدا نشود<ref>{{عربی|لِأَنَّ الْمُرادَ مِمَّا جاءَ فِي أَحَادِيثِ الْمَهْدِيِّ كَثْرَةُ الْخَيْرِ وَ قُوَّةُ أَهْلِ الإِسْلامِ وَ حُصُولِ الْغَلَبَةِ لَهُمْ وَ قَهْرِهِمْ لِغَيْرِهِمْ وَ هَذَا لاَ يَنْفِي وُجُودَ أَشْرَارٍ مَخْمُورِينَ فِي زَمَانِهِ}}؛ عبد المحسن العباد؛ عقیدة أهل السنة و الأثر فی المهدی المنتشر؛ ص ۱۵۴).</ref><ref>[[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص 127-130.</ref>.