آزادی مسکن در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آزادی مسکن]] یکی از [[آزادی‌های فردی]] است. به موجب آن، [[آدمی]] [[حق]] دارد که از و رود هرکس حتی مأموران دولتی، به [[مسکن]] خود جلوگیری کند، جز در موارد محدود و مصرح در [[قانون]]<ref>مبسوط در ترمینولوژی، ج۱، ص۳۱.</ref>. مسکن، محل سکونت و [[آرامش]] روزمره افراد و [[خانواده]] آنهاست که باید بتوانند درآن با [[امنیّت]] خاطر و با [[فراغت]] [[زندگی]] و استراحت کنند. این مکان علی‌الاصول باید از هرگونه تعرض مصون باشد. به ویژه آنکه دیگر اشخاص، بدون اجازه بدان وارد نشوند<ref>حقوق بشر و آزادی‌های اساسی، ص۲۸۵.</ref>. بر اهمیت [[حریم]] مسکن، در [[قرآن مجید]] به این ترتیب تأکید شده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ * فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ وَإِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكَى لَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! به خانه‌هایی جز خانه خودتان درنیایید تا آنکه آشنایی دهید و بر اهل آن (خانه)‌ها سلام کنید؛ این برای شما بهتر است، باشد که پند گیرید * پس اگر در آن (خانه)‌ها کسی را نیابید درون آنها در نیایید تا به شما اجازه داده شود و اگر به شما گویند: باز گردید! باز گردید، این برایتان پاکیزه‌تر است و خداوند به آنچه انجام می‌دهید داناست» سوره نور، آیه ۲۷-۲۸.</ref>. اصل بیست و دوم [[قانون اساسی]]، مسکن افراد را «مگر در مواردی‌که قانون تجویز کند» از تعرض مصون اعلام می‌دارد<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۲۷۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۳۴.</ref>

==منابع==