ازدواج در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←اقسام ازدواج
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
در کتاب‌های [[فقیهان]] پیشین، [[نکاح]] به ۳ قسم تقسیم شده است:<ref>سلسلة الینابیع‌الفقهیه، ج۱۸، ص۳۲ "المقنعه"، ج۱۹، ص۳۷۹ "السرائر"، ۴۶۷ "شرائع" و ۵۲۷ "المختصر".</ref> | در کتاب‌های [[فقیهان]] پیشین، [[نکاح]] به ۳ قسم تقسیم شده است:<ref>سلسلة الینابیع‌الفقهیه، ج۱۸، ص۳۲ "المقنعه"، ج۱۹، ص۳۷۹ "السرائر"، ۴۶۷ "شرائع" و ۵۲۷ "المختصر".</ref> | ||
#نکاح دائم؛ | #نکاح دائم؛ | ||
#[[نکاح منقطع]] یا موقّت ([[متعه]])؛ | #[[نکاح منقطع]] یا [[ازدواج موقت|موقّت]] ([[متعه]])؛ | ||
#ملک [[یمین]]. | #ملک [[یمین]]. | ||
[[مؤیّد]] نظر فقیهان، روایتی است که در آن نکاح بر ۳ گونه دانسته شده است: نکاح به [[میراث]] ([[ازدواج]] دائم)، [[نکاح]] بدون [[میراث]] ([[متعه]])، و نکاح به [[ملک]] [[یمین]] <ref>تهذیب الاحکام، ج۷، ص۲۸۷ـ۲۸۸.</ref> که [[قرآن]] به دو قسم آن در این [[آیه]] اشاره دارد: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ}}<ref>«و آنان که پاکدامنند» سوره مؤمنون، آیه ۵.</ref>، {{متن قرآن|إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ}}<ref>«جز با همسران خویش یا کنیزهاشان که اینان نکوهیده نیستند» سوره مؤمنون، آیه ۶.</ref> نکاح دائم و موقّت، هر دو ازدواج و در بسیاری از [[احکام]] مشترکند؛ بدین سبب به [[زن]] و مرد در متعه نیز زوج و زوجه می‌گویند. ملک یمین به دو گونه ترسیم می‌شود: گاه [[انسان]] [[مالک]] عین [[کنیز]] است. در این صورت، آمیزش مالک با کنیز جایز است، مگر آنکه به ازدواج شخص دیگری درآمده باشد.<ref>سلسله الینابیع الفقهیه، ج۱۹، ص۵۴۰ "المختصر".</ref> و گاه، [[انسان]] مالک [[منفعت]] کنیز است، در‌صورتی که مالک، آن را به شخص دیگری [[مباح]] کند که در اصطلاح به آن تحلیل گویند و هر دو فرض مذکور، در ملک یمین قرار دارد. اغلب، تحلیل را تملیک منفعت دانسته‌اند؛ ولی برخی، آن را نیز نوعی از [[عقد]] به‌شمار آورده‌اند.<ref>سلسلة الینابیع الفقهیه، ج۱۸، ص۳۳۲ "اصباح‌الشیعه".</ref><ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب) |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | [[مؤیّد]] نظر فقیهان، روایتی است که در آن نکاح بر ۳ گونه دانسته شده است: نکاح به [[میراث]] ([[ازدواج]] دائم)، [[نکاح]] بدون [[میراث]] ([[متعه]])، و نکاح به [[ملک]] [[یمین]] <ref>تهذیب الاحکام، ج۷، ص۲۸۷ـ۲۸۸.</ref> که [[قرآن]] به دو قسم آن در این [[آیه]] اشاره دارد: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ}}<ref>«و آنان که پاکدامنند» سوره مؤمنون، آیه ۵.</ref>، {{متن قرآن|إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ}}<ref>«جز با همسران خویش یا کنیزهاشان که اینان نکوهیده نیستند» سوره مؤمنون، آیه ۶.</ref> نکاح دائم و موقّت، هر دو ازدواج و در بسیاری از [[احکام]] مشترکند؛ بدین سبب به [[زن]] و مرد در متعه نیز زوج و زوجه می‌گویند. ملک یمین به دو گونه ترسیم می‌شود: گاه [[انسان]] [[مالک]] عین [[کنیز]] است. در این صورت، آمیزش مالک با کنیز جایز است، مگر آنکه به ازدواج شخص دیگری درآمده باشد.<ref>سلسله الینابیع الفقهیه، ج۱۹، ص۵۴۰ "المختصر".</ref> و گاه، [[انسان]] مالک [[منفعت]] کنیز است، در‌صورتی که مالک، آن را به شخص دیگری [[مباح]] کند که در اصطلاح به آن تحلیل گویند و هر دو فرض مذکور، در ملک یمین قرار دارد. اغلب، تحلیل را تملیک منفعت دانسته‌اند؛ ولی برخی، آن را نیز نوعی از [[عقد]] به‌شمار آورده‌اند.<ref>سلسلة الینابیع الفقهیه، ج۱۸، ص۳۳۲ "اصباح‌الشیعه".</ref><ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب) |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | ||