پرش به محتوا

آیا امامان اخبارات غیبی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بدست' به 'به‌دست'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
جز (جایگزینی متن - 'بدست' به 'به‌دست')
خط ۵۲: خط ۵۲:
:::::#[[عبد الله بن عباس]] گوید: خدمت حضرت [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} بودیم که مرد قصابی که گاو ماده‌ای با او بود می‌خواست او را بکشد، از کنار ما رد شد، وقتی حضرت آن حیوان را دید فرمود: این گاو ماده آبستن است به گو ساله ماده‌ای که سر دم و پیشانی او سفید است! [[ابن عباس]] بسیار تعجب کرد و برای کشف حقیقت به دنبال آن قصاب به راه افتاد، وقتی مرد قصاب، گاو را کشت، معلوم شد که فرمایش [[حضرت مجتبی]]{{ع}} درست بوده است. سپس برگشت به خدمت حضرت و گفت: خداوند در قرآن مجید آگاهی به جانداران در شکم مادر را به خود اختصاص داده است: {{متن قرآن|وَيَعْلَمُ مَا فِي الأَرْحَامِ }} <ref> از آنچه در زهدان‌هاست آگاه است؛ سوره لقمان، آیه: ۳۴.</ref>. حضرت فرمود: ما به اموری آگاهی داریم که نه فرشته مقرب و نه [[پیامبر]] مرسل غیر از [[محمد]]{{صل}} و فرزندان، او آن را نمی‌داند.
:::::#[[عبد الله بن عباس]] گوید: خدمت حضرت [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} بودیم که مرد قصابی که گاو ماده‌ای با او بود می‌خواست او را بکشد، از کنار ما رد شد، وقتی حضرت آن حیوان را دید فرمود: این گاو ماده آبستن است به گو ساله ماده‌ای که سر دم و پیشانی او سفید است! [[ابن عباس]] بسیار تعجب کرد و برای کشف حقیقت به دنبال آن قصاب به راه افتاد، وقتی مرد قصاب، گاو را کشت، معلوم شد که فرمایش [[حضرت مجتبی]]{{ع}} درست بوده است. سپس برگشت به خدمت حضرت و گفت: خداوند در قرآن مجید آگاهی به جانداران در شکم مادر را به خود اختصاص داده است: {{متن قرآن|وَيَعْلَمُ مَا فِي الأَرْحَامِ }} <ref> از آنچه در زهدان‌هاست آگاه است؛ سوره لقمان، آیه: ۳۴.</ref>. حضرت فرمود: ما به اموری آگاهی داریم که نه فرشته مقرب و نه [[پیامبر]] مرسل غیر از [[محمد]]{{صل}} و فرزندان، او آن را نمی‌داند.
:::::#این روایت هم در مورد پیشگوئی [[امام حسن]]{{ع}} هست که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده که حضرت فرمود:[[حضرت حسن مجتبی]]{{ع}} به فرزندش عبد الله فرمود: سال آینده معاویه برای من  کنیزی را که نامش انیس است می‌فرستد و او مرا به زهری که این  معاویه زیر نگین انگشتر او قرار داده مسموم می‌کند! عبد الله عرض کرد: چرا آن کنیز را قبل از آنکه شما را مسموم کند نمی‌کشید؟ حضرت فرمود: ای پسر من، این امری است نوشته شده یعنی قضای خداوند بر آن تعلق گرفته است. سال بعد همانطور که حضرت فرموده بود معاویه برای حضرت کنیزی بنام انیس فرستاد، وقتی نزد حضرت آمد، حضرت دست بر کتف آن کنیز زد و فرمود: ای انیس به‌وسیله آنچه زیر نگین انگشتر تو است، وارد جهنم خواهی شد<ref>جلیل، نجفی یزدی، مناقب اهل بیت، ج ۲، ص ۱۸۳.</ref>.
:::::#این روایت هم در مورد پیشگوئی [[امام حسن]]{{ع}} هست که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده که حضرت فرمود:[[حضرت حسن مجتبی]]{{ع}} به فرزندش عبد الله فرمود: سال آینده معاویه برای من  کنیزی را که نامش انیس است می‌فرستد و او مرا به زهری که این  معاویه زیر نگین انگشتر او قرار داده مسموم می‌کند! عبد الله عرض کرد: چرا آن کنیز را قبل از آنکه شما را مسموم کند نمی‌کشید؟ حضرت فرمود: ای پسر من، این امری است نوشته شده یعنی قضای خداوند بر آن تعلق گرفته است. سال بعد همانطور که حضرت فرموده بود معاویه برای حضرت کنیزی بنام انیس فرستاد، وقتی نزد حضرت آمد، حضرت دست بر کتف آن کنیز زد و فرمود: ای انیس به‌وسیله آنچه زیر نگین انگشتر تو است، وارد جهنم خواهی شد<ref>جلیل، نجفی یزدی، مناقب اهل بیت، ج ۲، ص ۱۸۳.</ref>.
:::::#اما آگاهی [[سید الشهداء]]{{ع}} به قاتلین غلامان که در این روایت [[هارون ابن خارجه]] گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[امام حسین]]{{ع}} به غلامان خود فرموده بود که روز پنجشنبه را برای مسافرت به مزرعه حضرت انتخاب کنید و فلان روز نروید و صریحاً اعلام نمود که اگر مخالفت کنید دزدان در میان راه شما را گرفته  اموالتان را برده، شما را می‌کشند. امّا غلامان مخالفت کردند و همان روزی که حضرت نهی کرده بود به سفر رفتند و گرفتار دزها شده و غلامان را کشتند. مدتی بعد که [[سید الشهداء]]{{ع}} در مجلس والی مدینه بود والی به حضرت گفت: به من خبر رسید که غلامان شما را کشته‌اند، خداوند به شما اجر دهد. [[امام حسین]]{{ع}} به والی فرمود: آگاه باش که من قاتل آن ها را به تو معرفی می‌کنم بر آنها سخت گیر! والی پرسید: آیا شما قاتلین آنها را می‌شناسید؟ حضرت فرمود: بله، و سپس به یکی از حاضرین مجلس اشاره کرد و فرمود: این مرد یکی از آنها است. آن مرد گفت: پسر [[پیامبر]]، شما از کجا دانستید که من از آن ها هستم؟ حضرت فرمود: اگر نشانه‌های آنها را بدهم تصدیق می‌کنی؟ گفت: آری به خدا قسم. حضرت فرمود: تو فلان شخص و فلان شخص را بیرون بردی و نام آنان را ذکر کرد. والی به آن مرد گفت به صاحب  قبر [[پیامبر]]{{صل}} و منبر سوگند اگر راست نگوئی دستور می‌دهم گوشت بدن تو را با تازیانه بریزند. آن مرد گفت: [[حسین]]{{صل}} دروغ نمی‌گوید، گویا او با ما بوده است، سپس والی دستور داد تا همگی همدستان او را حاضر کردند و همگی اقرار به گناه خود کردند و سپس بدستور والی همه را گردن زدند<ref>سیدهاشم، بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۳، ص ۴۵۵.</ref>.
:::::#اما آگاهی [[سید الشهداء]]{{ع}} به قاتلین غلامان که در این روایت [[هارون ابن خارجه]] گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[امام حسین]]{{ع}} به غلامان خود فرموده بود که روز پنجشنبه را برای مسافرت به مزرعه حضرت انتخاب کنید و فلان روز نروید و صریحاً اعلام نمود که اگر مخالفت کنید دزدان در میان راه شما را گرفته  اموالتان را برده، شما را می‌کشند. امّا غلامان مخالفت کردند و همان روزی که حضرت نهی کرده بود به سفر رفتند و گرفتار دزها شده و غلامان را کشتند. مدتی بعد که [[سید الشهداء]]{{ع}} در مجلس والی مدینه بود والی به حضرت گفت: به من خبر رسید که غلامان شما را کشته‌اند، خداوند به شما اجر دهد. [[امام حسین]]{{ع}} به والی فرمود: آگاه باش که من قاتل آن ها را به تو معرفی می‌کنم بر آنها سخت گیر! والی پرسید: آیا شما قاتلین آنها را می‌شناسید؟ حضرت فرمود: بله، و سپس به یکی از حاضرین مجلس اشاره کرد و فرمود: این مرد یکی از آنها است. آن مرد گفت: پسر [[پیامبر]]، شما از کجا دانستید که من از آن ها هستم؟ حضرت فرمود: اگر نشانه‌های آنها را بدهم تصدیق می‌کنی؟ گفت: آری به خدا قسم. حضرت فرمود: تو فلان شخص و فلان شخص را بیرون بردی و نام آنان را ذکر کرد. والی به آن مرد گفت به صاحب  قبر [[پیامبر]]{{صل}} و منبر سوگند اگر راست نگوئی دستور می‌دهم گوشت بدن تو را با تازیانه بریزند. آن مرد گفت: [[حسین]]{{صل}} دروغ نمی‌گوید، گویا او با ما بوده است، سپس والی دستور داد تا همگی همدستان او را حاضر کردند و همگی اقرار به گناه خود کردند و سپس به‌دستور والی همه را گردن زدند<ref>سیدهاشم، بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۳، ص ۴۵۵.</ref>.
:::::#[[سالم ابن حفصه]] گوید: روزی [[عمر بن سعد]] با [[امام حسین]]{{ع}} عرض کرد: یا [[ابا عبداللّه]]، مردمانی سفیه و نادان گمان می‌کنند من تو را خواهم کشت. [[امام حسین]]{{ع}} فرمود: اینان سفیه و نادان نیستند، اینها دانایانند. این کار شدنی است، ولی تو هم به آرزوی خود که حکومت ری است نخواهی رسید. و از گندم نخواهی چشید، و پس از کشتن من زنده نخواهی ماند، مگر زمانی کوتاه، با کمال ذلت و سرشکستگی<ref>دلائل الولایه ولایت و علم امام، ص ۳۰۲.</ref>. موضوع شهادت [[امام حسین]]{{ع}} و کیفیت و محل و خصوصیات آن و سرداران لشکر کوفه و قاتل [[امام حسین]]{{ع}} از زمان [[رسول خدا]]{{صل}} و به خصوص بعد از فرمایش [[امیر المؤمنین]]{{ع}} در مسجد کوفه چنان مشهور و معروف بود که همگان آن را می‌دانستند.
:::::#[[سالم ابن حفصه]] گوید: روزی [[عمر بن سعد]] با [[امام حسین]]{{ع}} عرض کرد: یا [[ابا عبداللّه]]، مردمانی سفیه و نادان گمان می‌کنند من تو را خواهم کشت. [[امام حسین]]{{ع}} فرمود: اینان سفیه و نادان نیستند، اینها دانایانند. این کار شدنی است، ولی تو هم به آرزوی خود که حکومت ری است نخواهی رسید. و از گندم نخواهی چشید، و پس از کشتن من زنده نخواهی ماند، مگر زمانی کوتاه، با کمال ذلت و سرشکستگی<ref>دلائل الولایه ولایت و علم امام، ص ۳۰۲.</ref>. موضوع شهادت [[امام حسین]]{{ع}} و کیفیت و محل و خصوصیات آن و سرداران لشکر کوفه و قاتل [[امام حسین]]{{ع}} از زمان [[رسول خدا]]{{صل}} و به خصوص بعد از فرمایش [[امیر المؤمنین]]{{ع}} در مسجد کوفه چنان مشهور و معروف بود که همگان آن را می‌دانستند.
:::::#از حضرت [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده که آن حضرت به عبداللّه بن حسن در حضور جمعی از علویّین و عباسیّین که اجتماع کرده بودند تا با فرزند وی محمد بیعت کنند فرمود: قسم به خدا خلافت به تو و فرزندانت نخواهد رسید ولی خلافت نصیب آنهاست و اشاره کرد به عباسیّین، و فرزندان تو مقتول خواهند شد. از آن پس حضرت از جابر خواست در حالی که بر بازوی عبدالغزیز بن عمران تکیه داده بود، و روبه وی کرد و فرمود: آیا صاحب عبای زرد - منظور وی [[ابو جعفر منصور دوانیقی]] بود- را ندیدی؟ گفت چرا؟ فرمود: قسم بخدا او محمد فرزند عبد الله را خواهد کشت<ref>نوری، حسین، خوارج از دیدگاه نهج البلاغه، ص ۱۵۲.</ref>. عاقبت امر همانطور که آن حضرت{{ع}} فرموده گردید: و نیز مانند گفتار [[حضرت رضا]]{{ع}} که فرمود: {{عربی|"بُورِكَ‏ قَبْرٌ بِطُوسَ‏ وَ قَبْرَانِ‏ بِبَغْدَادَ ‏‏"}} حضار سؤال کردند یکی از این قبور - که قبر [[حضرت موسی ابن جعفر]] است - می‌شناسیم دیگر کدام است قال{{ع}} ستعرفونه ثم قال{{ع}} قبری و قبر هارون هکذا و ضم باصبعیه<ref>بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۲۸۵.</ref>.فرمود: در آینده خواهید شناخت، سپس دو انگشتش را بهم نزدیک کرد، و فرمود: قبر من و هارون این چنین است»<ref>[[عسکری امام‌خان]]، [[منشأ و قلمرو علم امام (پایان‌نامه)|منشأ و قلمرو علم امام]]، فصل چهارم.</ref>.
:::::#از حضرت [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده که آن حضرت به عبداللّه بن حسن در حضور جمعی از علویّین و عباسیّین که اجتماع کرده بودند تا با فرزند وی محمد بیعت کنند فرمود: قسم به خدا خلافت به تو و فرزندانت نخواهد رسید ولی خلافت نصیب آنهاست و اشاره کرد به عباسیّین، و فرزندان تو مقتول خواهند شد. از آن پس حضرت از جابر خواست در حالی که بر بازوی عبدالغزیز بن عمران تکیه داده بود، و روبه وی کرد و فرمود: آیا صاحب عبای زرد - منظور وی [[ابو جعفر منصور دوانیقی]] بود- را ندیدی؟ گفت چرا؟ فرمود: قسم بخدا او محمد فرزند عبد الله را خواهد کشت<ref>نوری، حسین، خوارج از دیدگاه نهج البلاغه، ص ۱۵۲.</ref>. عاقبت امر همانطور که آن حضرت{{ع}} فرموده گردید: و نیز مانند گفتار [[حضرت رضا]]{{ع}} که فرمود: {{عربی|"بُورِكَ‏ قَبْرٌ بِطُوسَ‏ وَ قَبْرَانِ‏ بِبَغْدَادَ ‏‏"}} حضار سؤال کردند یکی از این قبور - که قبر [[حضرت موسی ابن جعفر]] است - می‌شناسیم دیگر کدام است قال{{ع}} ستعرفونه ثم قال{{ع}} قبری و قبر هارون هکذا و ضم باصبعیه<ref>بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۲۸۵.</ref>.فرمود: در آینده خواهید شناخت، سپس دو انگشتش را بهم نزدیک کرد، و فرمود: قبر من و هارون این چنین است»<ref>[[عسکری امام‌خان]]، [[منشأ و قلمرو علم امام (پایان‌نامه)|منشأ و قلمرو علم امام]]، فصل چهارم.</ref>.
۲۱۷٬۴۹۱

ویرایش