انفاق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

===تدبر در آیات انفاق به ترتیب مصحفی آنها===

انفاق نمودن بدون [[منت]] و [[اذیت]]، وقتی [[فی سبیل الله]]، و از روی [[ایمان]] به [[خدای متعال]] و ایمان به [[روز قیامت]] باشد، موجب قبولی آن و سبب [[مغفرت]] و دخول در [[رحمت]] واسعه [[الهی]] است: {{متن قرآن|الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«آنان که دارایی‌های خود را در راه خداوند می‌بخشند و از پی آنچه بخشیده‌اند منّتی نمی‌نهند و آزاری نمی‌دهند، پاداش آنها نزد پروردگار آنان است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۲۶۲.</ref>.

و انفاقی که از روی ریا و [[تظاهر]] اعطا شود و یا همراه با منت و اذیت باشد و از روی [[ایمان به خدا]] و [[ایمان]] به [[روز قیامت]] نباشد، چنین انفاقی [[باطل]] است و مورد قبول [[خدای عزوجل]] نخواهد بود: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لَا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِمَّا كَسَبُوا وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}.