تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «[[حیات طیبه]] حیاتی مخصوص [[مؤمنان]] است که مرتبه‌ای والاتر از حیات عمومی [[انسان‌ها]] بوده و به درجات خاصی از ویژگی‌های [[علم]]، [[قدرت]] و [[اراده]] آگاهانه مزین شده است؛ حیاتی که به وسیله [[روح]] [[ایمان]] ، [[قوه]] میل به [[اطاعت]] الاهی و انجام دادن [[عمل صالح]] پدید می‌آید. مهم‌ترین شاخصه بهره مندی از [[حیات طیبه]]، داشتن [[امید]] به [[آینده]]، پایمردی در راه اهداف [[عالی]] الاهی و [[جهاد]] با [[نفس]] است. [[عصر انتظار]]، دوره [[غیبت امام مهدی]] است که [[شیعیان]] به [[حکومت عدل مهدوی]] امیدوارند تلاش می‌کنند تا شرایط ایجاد [[حیات طیبه]] و [[مدینه فاضله]] [[مهدوی]] را فراهم کنند. ویژگی مهم این دوران، [[امتحان]] [[مردم]] در دینشان است که با فرافکنی و ایجاد [[شبهه]]، ایجاد [[شک]] و [[نا امیدی]] به [[فرج]] و [[گشایش]] الاهی، [[ابتلا]] به انواع [[سختی‌ها]] و [[بلاها]] متبلور می‌شود. این مقاله می‌کوشد با روش توصیفی ـ تحلیلی [[تبیین]] کند که [[فرهنگ انتظار]] با ترغیب و امیدبخشی به [[مؤمنان]]، ایجاد [[روحیه]] [[اطاعت]] و فرمانبرداری از [[اوامر]] الاهی، ایجاد [[روحیه]] [[استقامت]] و صبوری و [[دعوت]] به [[جهاد]] با [[نفس]] و رسیدن به [[ارزش‌های اخلاقی]] می‌تواند در تحقق [[حیات طیبه]] نقش‌آفرینی کند»<ref name=p1></ref>