بیعت با پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نکته''': در این دو [[آیه]] اخیر این مسئله بیان می‌شود که اگر [[عهد]] و پیمانی بستید و با استفاده از سوگندها، همچون طناب محکم و [[استوار]] ساخته [[اید]]، دیگر نمی‌توانید با نقض [[عهد]] و [[پیمان]] شکنی و قطع رشته اتصال و پیوند، آن را چون پنبه رشته کنید، و از سوگندهای خود برای [[فریب]] دیگران استفاده می‌کنید. بنابراین، عمل آنان بی‌شباهت با کار پیرزنی که خود را به [[سختی]] اندازد و رشته‌ها را تبدیل به نخ کند و دو باره آن را رشته سازد، نیست. لذا [[مؤمنین]] باید با [[خدا]] و [[رسول]] او [[خدعه]] نسازند و به [[عهد]] و پیمانی که بسته‌اند [[وفادار]] باشند، نه این که با شکستن [[پیمان]] خود، به [[خدا]] و [[رسول]] او [[خیانت]] کنند. چرا که [[پیمان]] شکنی در [[اسلام]] مذموم و [[خیانت]]، عملی [[ناپسند]] است و امر [[خداوند]] به [[وفا]] نمودن به [[عهد]] است. و [[آیه]] چند فراز دارد، یکی: {{متن قرآن|وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ}}<ref>«و چون با خداوند پیمان بستید وفا کنید و سوگندهای خود را چون استوار کردید در حالی که خداوند را بر خود گواه  گرفته‌اید مشکنید؛ بی‌گمان خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره نحل، آیه ۹۱.</ref> و فراز دوم: {{متن قرآن|وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا}}<ref>«و چون با خداوند پیمان بستید وفا کنید و سوگندهای خود را چون استوار کردید در حالی که خداوند را بر خود گواه  گرفته‌اید مشکنید؛ بی‌گمان خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره نحل، آیه ۹۱.</ref> است: چرا که [[خدا]] را بر خود ناظر و [[گواه]] گرفته‌اید و [[خدا]] به هر چه می‌کنید [[آگاه]] است. فراز سوم مربوط به [[آیه]] بعدی است که با [[تشبیه]] می‌گوید: {{متن قرآن|وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا}}<ref>«و چون آن زن مباشید که پشم‌های رشته خود را پس از استوار بافتن پاره‌پاره وا می‌رشت؛ که سوگندتان را (دستاویز) نیرنگی میان خود گردانید (به این بهانه) که گروهی از گروهی  دیگر افزون‌تر است؛ جز این نیست که خداوند شما را بدان می‌آزماید و به یقین در روز رستخیز آ» سوره نحل، آیه ۹۲.</ref> و در مثل مانند زنی که رشته خود را پس از تابیدن محکم وا تابید نباشید که [[عهد]] و قسم‌های [[استوار]] و محکم خود را برای [[فریب]] یکدیگر و [[فساد]] کاری به کار برید. {{متن قرآن|تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ}}<ref>«و چون آن زن مباشید که پشم‌های رشته خود را پس از استوار بافتن پاره‌پاره وا می‌رشت؛ که سوگندتان را (دستاویز) نیرنگی میان خود گردانید (به این بهانه) که گروهی از گروهی  دیگر افزون‌تر است؛ جز این نیست که خداوند شما را بدان می‌آزماید و به یقین در روز رستخیز آ» سوره نحل، آیه ۹۲.</ref> تا آن که قومی بر [[قوم]] دیگر تفوق یابید؛ زیرا [[خدا]] شما [[بندگان]] را به [[عهد]] و قسم‌ها می‌آزماید و در [[روز قیامت]] همه تقلبها و [[اختلافات]] شما را آشکار خواهد ساخت.