رفاه‌زدگی و تجمل‌گرایی در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 8...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«مترف» در لغت به معنای نازپرورده، [[رفاه‌زده]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۰۹.</ref>، متنعِّم و عیش‌زده<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۱، ص۲۱۹.</ref> است. اصل آن "ترف" به معنای [[نعمت]] و [[ترّفه]] (توسع در نعمت)<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۲۹۹.</ref>. | |||
{{متن قرآن|وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا}}<ref>«و چون بر آن شویم که (مردم) شهری را نابود گردانیم به کامروایان آن فرمان می‌دهیم و در آن نافرمانی می‌ورزند » سوره اسراء، آیه ۱۶.</ref>. | {{متن قرآن|وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا}}<ref>«و چون بر آن شویم که (مردم) شهری را نابود گردانیم به کامروایان آن فرمان می‌دهیم و در آن نافرمانی می‌ورزند » سوره اسراء، آیه ۱۶.</ref>. | ||