|
|
خط ۱۱: |
خط ۱۱: |
| ==معناشناسی== | | ==معناشناسی== |
| ===معنای فقهی و سیاسی=== | | ===معنای فقهی و سیاسی=== |
| *مرابطه این است که شخص [[مؤمن]] برای جلوگیری از [[هجوم]] و نفوذ [[مشرکان]] و [[کافران]]، در مرزهای [[کشور اسلامی]] و یا هرموضعی که از آن احتمال بروز حملهای علیه [[مسلمانان]] میرود، به حال آمادهباش و در کمین به سر برد<ref>جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، محمد حسن نجفی، ج ۲۱، ص ۳۹.</ref> به تعبیری، مرزداری است. این عمل در زمان [[غیبت]] [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} [[مستحب]] بوده و فضیلتهای بسیاری برای آن شمرده شده است. [[راوی]] میگوید: [[امام باقر]] {{ع}} به من فرمودند: منتهای زمان مرابطه نزد شما چند روز است؟ عرضه داشتم: [[چهل]] روز. [[حضرت]] فرمودند: ولی مرابطه ما مرابطهای است که همیشه هست<ref>کافی، ج ۸، ص ۳۸۱.</ref>. [[علامه مجلسی]] در شرح این فرمایش امام میفرماید: بر [[شیعیان]] [[واجب]] است که خود را بر [[اطاعت]] امام برحق و [[انتظار فرج]] او، ملتزم سازند و برای [[یاری]] نمودنش مهیّا باشند<ref>مراة العقول، ج ۲۶، ص ۵۸۲.</ref>. [[شیخ]] [[محمد حسن نجفی]] در کتاب "جواهر الکلام" در شرح این [[روایت]] مینویسد: مرابطه در این روایت بهمعنای انتظار فرج در تمام ساعات شبانهروز است؛ همچنانکه در بعضی از [[روایات]] نیز به این معنا اشاره شده است، نه مرابطه مصطلح در [[فقه]]<ref>جواهر الکلام، ج ۲۱، ص ۴۳.</ref>.
| | [[مرابطه]]، [[نگهبانی]] و حراست از حدود و [[ثغور]] و مرزهای جغرافیایی [[سرزمین اسلامی]] است<ref>شرایع الاسلام، ج۱، ص۳۰۹؛ جامع عباسی ص۳۹۱؛ ریاض المسائل، ج۷، ص۴۵۱؛ مسالک الافهام، ج۳، ص۱۸.</ref>. [[فقها]]، ثغور را به سه صورت زیر تقسیم کردهاند: |
| *مرابطه سه قسم دارد:
| | #حد مشترک بین [[دارالشرک]] و [[دارالاسلام]]؛ |
| #نگهداشتن [[سلاح]] و اسب و مانند اینها، در [[انتظار]] [[ظهور امام زمان]] {{ع}} و به [[امید]] یاری دادن ایشان در [[زمان ظهور]] است. این عمل از [[مستحبات]] [[دینی]] است.
| | #مواضعی از اطراف [[سرزمینهای اسلامی]] که در معرض خطر [[هجوم]] [[بیگانگان]] واقع شده باشد؛ |
| #همان مرابطه مصطلح در کتاب [[جهاد]] است که تعریف آن در آغاز بحث آمده است. کمترین زمان این مرابطه سه روز و بیشترین آن چهل روز است. این مرابطه نیز چه در زمان ظهور و چه غیبت، مستحب است.
| | #هر منطقهای که از طرف قوای [[بیگانه]] [[تهدید]] شود. |
| #این است که مؤمن با [[امام زمان]] خود مرابطه داشته باشد، یعنی خود را به رشته [[ولایت]] او ببندد و مرتبط سازد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: بر معصیتها [[صبر]] کنید و در [[شکیبایی]] و [[استقامت]] در انجام [[واجبات]] بر یکدیگر پیشی بگیرید و با [[امامان]] خود مرابطه داشته باشید<ref>بحار الانوار، ج ۲۴، ص ۲۲۰.</ref>. رمز اینکه [[شیعه]] باید هر لحظه آماده [[یاری]] [[امام]] خود باشد، شاید این است که زمان [[ظهور]] برای ما مشخص نیست و هر زمان که [[اراده خداوند]] تعلق بگیرد، ممکن است ظهور واقع شود<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۳۲.</ref>.
| | |
| | با تقسیم فوق روشن میگردد که عنوان مرابطه، هیچگونه ارتباطی با مسأله [[جنگ]] ندارد، بلکه [[هدف]] اصلی آن حراست و [[مراقبت]] از اوضاع مرزی [[سرزمینهای اسلامی]]، جهت [[پیشگیری]] از بروز خطرهای احتمالی است<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۹؛ مسالک، ج۳، ص۱۸؛ صبح الاعشی، ج۶، ص۲۷؛ تفسیر قرطبی، ج۴، ص۳۲۴؛ مجمع البحرین، ج۴، ص۲۴۸.</ref>. [[اسلام]] از [[مرزبانی]] به عنوان یک [[عبادت]] مهم و پر [[ارزش]] یاد میکند<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۲۷؛ شرح لمعه، ج۱، ص۲۵۶.</ref>. هر چند [[آیین اسلام]]، از نظر [[فکری]] و [[عقیدتی]] با مرزهای مادی و جغرافیایی قابل تحدید نیست، ولی از نقطه نظر [[سیاسی]]، سرزمینهای تحت قلمرو آن، باید از [[اراضی بیگانگان]] با علایمی، متمایز گردد. این علایم ممکن است به صورت طبیعی (کوهها، رودخانه هاو...) و یا مصنوعی و با نشانههای خاصی مشخص میگردد. ضمناً مرابطین، نام یک [[سلسله]] از دولتهایی بود که در شمال [[آفریقا]]، براساس اسلام، رژیمی انقلابی بنیانگذاری کرده بودند<ref>دائرة المعارف القرن العشرین، ج۴، ص۱۷۷؛ روض القرطاس، ج۲، ص۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۹، ص۲۳۱؛ تاریخ الاسلام، ج۴، ص۲۸۳-۲۸۲؛ العبر، ج۶، ص۱۸۳.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۴.</ref>. |
| | |
| ===معنای اخلاقی و تهذیب نفس=== | | ===معنای اخلاقی و تهذیب نفس=== |
|
| |
|