عناصر تشکیل دهنده امامت در اسلام چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*'''[[اسوه]] بودن''': معمولاً در [[نظام‌های سیاسی]] برای [[مقامات]] بالا با [[حفظ]] [[سلسله]] مراتب، امتیازات و تبعیض‌هایی قائل می‌شوند که از یک نوع اصالت بخشیدن به [[مقام]] سرچشمه می‌گیرد. بزرگ‌ترین خطر نظام‌های سیاسی [[هدف]] شدن مقام و رسیدن به آن امتیازها و تبعیض‌هاست که [[قدرت‌طلبی]] و [[استبداد]] و پایمال نمودن [[حقوق]] [[ملت‌ها]] از آثار غیرقابل اجتناب آن است. امامت، به‌ویژه با توجه به [[خصلت]] [[اصطفاء الهی]]، هرگز به‌عنوان یک مقام مطرح نیست؛ بلکه مسئولیتی بس بزرگ است که امام را در برابر خدا نسبت به [[خلق]]، [[مسئول]] و [[متعهد]] کرده است. {{متن حدیث|الإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ}}<ref>مسند احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۲۱.</ref>.

::::::[[علی]]{{ع}} در زمینه قبول [[زمامداری]]، یک جا میثاقی را که [[خدا]] از [[عالمان]] گرفته {{متن حدیث|وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَمَاءِ أَنْ لَا يُقَارُّوا عَلَى‏ كِظَّةِ ظَالِمٍ‏ وَ لَا سَغَبِ‏ مَظْلُومٍ‏}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳.</ref> [[انگیزه]] می‌شمارد؛ و در جای دیگر احیای نشانه‌های [[دین]] و رد [[ظلم]] از [[مظلومان]] را مسئولیتی اجتناب‌ناپذیر معرفی می‌کند {{متن حدیث|اللَّهُمَّ‏ إِنَّكَ‏ تَعْلَمُ‏ أَنَّهُ‏ لَمْ‏ يَكُنِ‏ الَّذِي‏ كَانَ‏ مِنَّا مُنَافَسَةً فِي سُلْطَانٍ وَ لَا الْتِمَاسَ شَيْ‏ءٍ مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ وَ لَكِنْ لِنَرِدَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِينِكَ وَ نُظْهِرَ الْإِصْلَاحَ فِي بِلَادِكَ فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِكَ وَ تُقَامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۱.</ref>.

==پرسش‌های وابسته==