اطاعت پیامبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←ادله قرآنی وجوب اطاعت از پیامبر
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
بر اساس دلایل عقلی و نقلی متعدد اطاعت از پیامبر لازم است، دلایل نقلی [[اطاعت از پیامبر]] مشتمل بر آیات قرآن و روایات است. آیاتی که دلالت بر لزوم [[اطاعت از پیامبر]] دارند نیز دو قسم هستند: بخشی از آیات مربوط به لزوم اطاعت از همه [[پیامبران]] هستند و برخی از آیات به لزوم [[اطاعت]] از [[پیامبر خاتم]] اختصاص دارند. | بر اساس دلایل عقلی و نقلی متعدد اطاعت از پیامبر لازم است، دلایل نقلی [[اطاعت از پیامبر]] مشتمل بر آیات قرآن و روایات است. آیاتی که دلالت بر لزوم [[اطاعت از پیامبر]] دارند نیز دو قسم هستند: بخشی از آیات مربوط به لزوم اطاعت از همه [[پیامبران]] هستند و برخی از آیات به لزوم [[اطاعت]] از [[پیامبر خاتم]] اختصاص دارند. | ||
ادله قرآنی [[لزوم]] اطاعت از پیامبر اکرم دو دسته هستند: [[ادله]] عام که اطاعت از همه [[پیامبران الهی]] را واجب می‌دانند از جمله [[پیامبر اسلام]]{{ع}} و ادله خاص که [[اطاعت از پیامبر اسلام]]{{ع}} را بر همه لازم می‌دانند. | ادله قرآنی [[لزوم]] اطاعت از پیامبر اکرم دو دسته هستند: [[ادله]] عام که اطاعت از همه [[پیامبران الهی]] را واجب می‌دانند از جمله [[پیامبر اسلام]]{{ع}} و ادله خاص که [[اطاعت از پیامبر اسلام]]{{ع}} را بر همه لازم می‌دانند. | ||
# '''ادله عام:''' خداوند به اطاعت از همه [[پیامبران]] فرمان داده است: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«و ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.</ref> و [[قرآن]] از پیامبرانی چون [[حضرت عیسی]]، [[حضرت نوح]]، [[حضرت هود]]، [[حضرت صالح]]، [[حضرت لوط]] و [[حضرت شعیب]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که [[پیام]] مشترک آنان برای [[قوم]] خود، [[امر]] به [[تقوای الهی]] و [[اطاعت]] از خویش بوده است: {{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«پس، از خداوند پروا و از من فرمانبرداری کنید!» سوره آل عمران، آیه ۵۰.</ref>. در پاره‌ای از موارد، پیش از بیان پیام بالا، جمله {{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ}}<ref>«من برای شما پیامبری امینم» سوره شعراء، آیه ۱۰۷.</ref> [[ذکر]] شده و نشان می‌دهد [[پیامبران]]، چون رسول [[الهی]] بوده و برای بر دوش‌گرفتن بار سنگین [[رسالت]]، [[امین]] هستند، همین [[امانتداری]] علّت [[لزوم اطاعت]] از ایشان است و تکرار این پیام از سوی پیامبران [[اولواالعزم]] و غیر اولواالعزم گویای جوهره و [[فلسفه بعثت]] است؛ یعنی [[دعوت]] به اطاعت از کارهایی است که [[مقرّب]] (نزدیک کننده) [[ثواب]] و مبعّد (دورکننده) [[عقاب]] است و [[سعادت]] بشریّت را تأمین می‌کند<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۳۰۰.</ref>. | # '''ادله عام:''' خداوند به اطاعت از همه [[پیامبران]] فرمان داده است: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«و ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.</ref> و [[قرآن]] از پیامبرانی چون [[حضرت عیسی]]، [[حضرت نوح]]، [[حضرت هود]]، [[حضرت صالح]]، [[حضرت لوط]] و [[حضرت شعیب]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که [[پیام]] مشترک آنان برای [[قوم]] خود، [[امر]] به [[تقوای الهی]] و [[اطاعت]] از خویش بوده است: {{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«پس، از خداوند پروا و از من فرمانبرداری کنید!» سوره آل عمران، آیه ۵۰.</ref>. در پاره‌ای از موارد، پیش از بیان پیام بالا، جمله {{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ}}<ref>«من برای شما پیامبری امینم» سوره شعراء، آیه ۱۰۷.</ref> [[ذکر]] شده و نشان می‌دهد [[پیامبران]]، چون رسول [[الهی]] بوده و برای بر دوش‌گرفتن بار سنگین [[رسالت]]، [[امین]] هستند، همین [[امانتداری]] علّت [[لزوم اطاعت]] از ایشان است و تکرار این پیام از سوی پیامبران [[اولواالعزم]] و غیر اولواالعزم گویای جوهره و [[فلسفه بعثت]] است؛ یعنی [[دعوت]] به اطاعت از کارهایی است که [[مقرّب]] (نزدیک کننده) [[ثواب]] و مبعّد (دورکننده) [[عقاب]] است و [[سعادت]] بشریّت را تأمین می‌کند<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۳۰۰.</ref>. | ||