رفق و مدارا در خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

رفق و مدارا در خانواده (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۵

۱۸٬۱۸۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ ژوئن ۲۰۲۱

←‏جستارهای وابسته

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۶۴

ویرایش

@@ خط ۷۳: / خط ۷۳: @@
 با [[مخالف]]، او مدارایی کند در [[دل]] او، خویش را جایی کند<ref>مثنوی معنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۷۰.</ref> با توجه به چنین آثار و جلوه‌هایی است که [[رفق]] و [[ملایمت]] در [[زندگی]] [[خانوادگی]] نقشی اساسی دارد و بدون آن زندگی از روال [[انسانی]] و [[روابط]] لطیف خانوادگی و توفیق‌های در زندگی خارج می‌شود؛ و باید دانست: {{متن حدیث|مَنْ‏ عَامَلَ‏ بِالرِّفْقِ‏ وُفِّقَ‏}}<ref>«هر که به رفق و ملایمت عمل کند توفیق یابد» شرح غررالحکم، ج۵، ص۱۷۵؛ عیون الحکم و المواعظ، ص۴۲۹.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۴ ص ۹۵-۱۱۲.</ref>
+==اهمیت رفق و ملایمت در خانواده==
+خیر و [[برکت]] [[زندگی]] [[خانوادگی]] در گرو [[رفق]] و [[ملایمت]] است، و هیچ قاعده‌ای چون آن در تضمین [[روابط]] خانوادگی کارساز نیست. از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده است که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِذَا أَرَادَ اللَّهُ‏ بِأَهْلِ‏ بَيْتٍ‏ خَيْراً رَزَقَهُمُ‏ الرِّفْقَ فِي الْمَعِيشَةِ وَ حُسْنَ الْخُلُقِ}}<ref>«هرگاه خداوند برای خانواده‌ای خیر و خوبی بخواهد، رفق و ملایمت در معیشت و اخلاق نیک را روزی آنان سازد». أبومحمد حسین بن سعید الکوفی الاهوازی، کتاب الزهد، تحقیق و اخراج و تنظیم غلامرضا عرفانیان، الطبعة الاولی، المطبعة العلمیة، قم، ۱۳۹۹ ق. ص۲۵؛ بحارالانوار، ج۷۱، ص۳۹۴. و از امام صادق{{ع}} بدون {{متن حدیث|وَ حُسْنَ الْخُلُقِ}}: الکافی، ج۵، ص۳۵؛ وسائل الشیعة، ج۱۲، ص۴۲.</ref>.
+“رفق در معیشت” [[نرمش]] و ملایمت در حوزه‌های مختلف زندگی اعم از [[اقتصادی]] و [[اجتماعی]]، و [[پرهیز]] از هرگونه [[تندی]] و تیزی و [[تندروی]] در روابط و مناسبات خانوادگی و [[اقتصاد]] [[خانواده]] است. وجود رفق و ملایمت در خانواده مایه برکت و میمنت و فقدان آن سبب نقمت و [[ذلت]] است. [[رسول خدا]]{{صل}} در آموزه‌ای والا به [[عایشه]] فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِقَوْمٍ خَيْرًا رَزَقَهُمُ الرِّفْقَ فِي مَعِيشَتِهِمْ، وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهِمْ سُوءًا أَوْ غَيْرَ ذَلِكَ سَلَّطَ عَلَيْهِمُ الْخَرَقَ فِي مَعِيشَتِهِمْ}}<ref>«بی‌گمان خداوند اگر برای مردمانی نیکی بخواهد نرمی در گذران زندگی را روزی آنان سازد، و اگر برای آنان بدی یا چون آن رقم زند، تندی در گذران زندگی را بر ایشان چیره نماید». مصنف عبدالرزاق، ج۱۰، ص۴۱۴؛ قریب به همین: الجامع الصغیر، ج۱، ص۶۳؛ کنزالعمال، ج۳، ص۵۲.</ref>.
+زندگی خانوادگی در پرتو رفق و ملایمت سامانی درست می‌یابد و برای اعضای خانواده [[لذت‌بخش]] می‌گردد؛ و اساسا [[درک]] درست از زندگی و [[فهم]] عمیق از [[دین]] افراد را به همین سوق می‌دهد. پیام‌آور [[رفق و مدارا]]، [[محمد مصطفی]]{{صل}} فرموده است: {{متن حدیث|إِذَا أَرَادَ اللَّهُ‏ بِأَهْلِ‏ بَيْتٍ‏ خَيْراً فَقَّهَهُمْ‏ فِي‏ الدِّينِ‏ وَ رَزَقَهُمُ الرِّفْقَ فِي مَعَايِشِهِمْ وَ الْقَصْدَ فِي شَأْنِهِمْ}}<ref>«هرگاه خداوند برای خانواده‌ای خیر و خوبی بخواهد، آنان را در دین فهیم نماید، و رفق و ملایمت در معیشت را روزی‌شان سازد، و اهل اعتدالشان گرداند». دعائم الاسلام، ج۲، ص۲۵۵؛ مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۹۲، ج۱۳، ص۵۰، ج۱۵، ص۲۶۳.</ref>.
+[[لطافت]] [[روابط]] [[خانوادگی]] تابع [[نرمش]] و [[ملایمت]] [[زن]] و مرد است و اگر این رکن رکین در [[زندگی]] نادیده گرفته شود یا [[تضعیف]] گردد، همه چیز زندگی در معرض [[تباهی]] قرار می‌گیرد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در آموزه‌ای والا فرموده است: {{متن حدیث|إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِأَهْلِ‏ بَيْتٍ‏ خَيْراً أَرْشَدَهُمْ‏ لِلرِّفْقِ‏ وَ التَّأَنِّي وَ مَنْ حُرِمَ الرِّفْقَ فَقَدْ حُرِمَ الْخَيْرَ}}<ref>«هرگاه خداوند برای خانواده‌ای خیر و خوبی بخواهد، آنان را به رفق و ملایمت و تأنی رهنمون شود، و هرکه از رفق و ملایمت محروم شود از خیر و خوبی محروم گردد». مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۹۳.</ref>.
+نرمش و ملایمت در زندگی خانوادگی از چنان جایگاهی برخوردار است که بدون آن زندگی خانوادگی بی‌معناست. تعبیر [[امام صادق]]{{ع}} دراین‌باره کاملاً گویاست: {{متن حدیث|مَا زُوِيَ‏ الرِّفْقُ‏ عَنْ‏ أَهْلِ‏ بَيْتٍ‏ إِلَّا زُوِيَ عَنْهُمُ الْخَيْرُ}}<ref>«رفق و ملایمت از خانواده‌ای رخت بر نبست مگر اینکه خیر و خوبی از آنان رخت بست». الکافی، ج۲، ص۱۱۹؛ بحارالانوار، ج۷۵، ص۶۰.</ref>؛
+زندگی و [[دینداری]] بدون ملایمت و [[نرمی]] به شدت در معرض آسیب و [[نابسامانی]] است، و از این‌روست که [[پیشوایان دین]] بر تکیه کردن به آن برای زندگی سالم تأکید بسیار کرده‌اند. امام صادق{{ع}} از پیامبر اکرم{{صل}} [[روایت]] کرده است که فرمود: {{متن حدیث|مُدَارَاةُ النَّاسِ‏ نِصْفُ‏ الْإِيمَانِ‏ وَ الرِّفْقُ بِهِمْ نِصْفُ الْعَيْشِ}}<ref>«مدارا با مردمان نیمی از ایمان، و نرمش با ایشان نیمی از زندگی است». الکافی، ج۲، ص۱۱۷؛ تحف العقول، ص۲۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۴۰؛ بحار الانوار، ج۷۵، ص۴۴۰؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۵، ص۵۶۰.</ref>.
+در زندگی خانوادگی اگر نرمش و ملایمت به دلایلی آسیب ببیند و زن و مرد به عدم [[رفق]] با یکدیگر کشیده شوند، آسیب‌های ناشی از آن تمام وجوه زندگی را متأثر می‌سازد و شرنگ تلخکامی در [[جان]] زندگی مشترک جاری می‌نماید، به طوری که عنوان [[زندگی]] برازنده آن نیست. به تعبیر [[امیر]] بیان، [[علی]]{{ع}}: {{متن حدیث|لا عیش لمن لا رفق له}}<ref>«زندگی ندارد آن‌که رفق و ملایمت ندارد». شرح ابن أبی الحدید، ج۲۰، ص۲۶۷.</ref>. [[سلامت]] و [[برکت]] زندگی [[خانوادگی]] تابع قواعدی است که در این میان، [[رفق]] و [[ملایمت]] بسیار اساسی است، و اگر [[تضعیف]] شود و بدان پشت گردد، ناسالمی و بی‌برکتی [[خانواده]] را به [[تباهی]] می‌کشد. [[امام صادق]]{{ع}} [[حدیثی]] را از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[روایت]] کرده است که این [[حقیقت]] را به خوبی و گویایی نشان می‌دهد: {{متن حدیث|الرِّفْقُ‏ يُمْنٌ‏ وَ الْخُرْقُ‏ شُؤْمٌ‏}}<ref>«رفق و ملایمت برکت است و تندی و خشونت نکبت است». کتاب الزهد، ص۲۹؛ الکافی، ج۲، ص۱۱۹؛ مشکاة الانوار، ص۱۸۰؛ وسائل الشیعة، ج۲، ص۴۹۸، ج۱۱، ص۲۱۳؛ بحارالانوار، ج۱، ص۱۵۰، ج۷۵، ص۵۱، ۵۴، ۵۹؛ مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۹۳.</ref>.
+[[خداوند]] [[اهل]] رفق و [[نرمش]] است و [[دوست]] دارد که [[انسان‌ها]] با یکدیگر به رفق و نرمش [[رفتار]] کنند.
+امام صادق{{ع}} فرموده است: {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ رَفِيقٌ‏ يُحِبُّ‏ الرِّفْقَ‏}}<ref>«خدای تبارک و تعالی ملایم است و رفیق و ملایمت را دوست می‌دارد». الکافی، ج۲، ص۱۱۸؛ مشکاة الانوار، ص۱۸۱؛ وسائل الشیعة، ج۱۱، ص۲۱۳؛ بحار الانوار، ج۷۵، ص۵۶.</ref>.
+رفق و ملایمت در همه [[کارها]] مفید و راهگشاست، چنان‌که [[رسول خدا]]{{صل}} در آموزه‌ای گرانقدر به [[عایشه]] فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى‏ يُحِبُّ الرِّفْقَ فِي الْأَمْرِ كُلِّهِ}}<ref>«خدای متعال رفق و ملایمت را در همه کارها دوست می‌دارد». أبوالقاسم علی بن الحسین الموسوی (الشریف المرتضی)، الانتصار، الطبعة الاولی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۵ ق. ص۴۸۲؛ المحلی، ج۱۱، ص۴۱۶؛ المغنی لابن قدامة، ج۲، ص۳۲۴؛ تذکرة الفقهاء، ج۱، ص۴۴۶، ج۹، ص۳۴۸؛ منتهی المطالب، ج۲، ص۹۷۳؛ مولی محمد صالح المازندرانی، شرح اصول الکافی، مع تعلیقات المیرزا أبو الحسن الشعرانی، ضبط و تصحیح السید علی عاشور، الطبعة الاولی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۱ ق. ج۱۱، ص۱۱۸.</ref>.
+خانواده‌ای که نرمش و ملایمت بر آن [[حکومت]] کند، [[محبوب]] خداست و دست [[یاری]] [[خداوند]] همراه آن است، چنان‌که [[امام صادق]]{{ع}} از [[پدران]] خود از [[علی]]{{ع}} نقل کرده است که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ‏ اللَّهَ‏ يُحِبُّ‏ الرِّفْقَ‏ وَ يُعِينُ‏ عَلَيْهِ‏}}<ref>«خداوند رفق و ملایمت را دوست می‌دارد و بر آن یاری می‌نماید». المحاسن، ج۱، ص۳۶۱؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۴۸؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۲۹۰؛ مکارم الاخلاق، ص۲۶۲؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۳۳۱؛ بحار الانوار، ج۶۴، ص۲۱۳؛ ج۷۶، ص۲۷۹.</ref>.
+در [[زندگی]] [[خانوادگی]] هیچ‌چیز چون [[نرمش]] و [[ملایمت]] موجب تصحیح [[روابط]] و [[حفظ]] [[سلامت]]، و مایه [[پیشرفت]] نیست، و آموزه‌های رسول خدا{{صل}} در این‌باره نشان‌دهنده جایگاه بی‌بدیل این اصل است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[عایشه]] فرمود: {{متن حدیث|یَا عَائِشَةُ: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى رَفِيقٌ يُحِبُّ الرِّفْقَ، وَيُعْطِي عَلَى الرِّفْقِ مَا لَا يُعْطِي عَلَى الْعُنْفِ، وَمَا لَا يُعْطِي عَلَى مَا سِوَاهُ}}<ref>«ای عایشه، بی‌گمان خداوند ملایم است و رفق و ملایمت را دوست دارد، و به سبب رفق و ملایمت چیزهایی عطا می‌کند که با تندی و خشونت و چیزهای دیگر عطا نمی‌کند». صحیح مسلم، ج۱۶، ص۱۴۶؛ السنن الکبری، ج۱۰، ص۱۹۳.</ref>.
+[[زیبایی]] زندگی خانوادگی و [[آراستگی]] [[حقیقی]] آن به [[رفق]] و ملایمتی است که [[زن]] و مرد روا می‌دارند و هرگاه به [[تندی]] و [[خشونت]] کشیده شوند، [[زشتی]] و [[تباهی]] را بر خود خریده‌اند. [[امام باقر]]{{ع}} از رسول خدا{{صل}} [[روایت]] کرده است که فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ‏ الرِّفْقَ‏ لَمْ‏ يُوضَعْ‏ عَلَى‏ شَيْ‏ءٍ إِلَّا زَانَهُ‏ وَ لَا نُزِعَ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلَّا شَانَهُ}}<ref>«رفق و ملایمت با هیچ‌چیز همراه نشد، مگر اینکه آن را آراست و زیبا نمود، و از هیچ‌چیز برداشته نشد، مگر آنکه آن را زشت و نازیبا نمود». الکافی، ج۲، ص۱۱۹؛ مشکاة الانوار، ص۱۸۰؛ وسائل الشیعة، ج۲، ص۶۹۳، ج۱۱، ص۲۱۴؛ الحدائق الناضرة، ج۳، ص۴۶۲.</ref>.
+تعابیر گوناگون [[نبوی]] درباره رفق و [[نرمی]] چنان است که هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد که جایگاه این امر در زندگی بی‌نظیر است و هیچ‌چیز جایگزین آن نیست، چنان‌که [[حضرت]] فرموده است: {{متن حدیث|لَوْ كَانَ‏ الرِّفْقُ‏ خَلْقاً يُرَى‏ مَا كَانَ‏ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ شَيْ‏ءٌ أَحْسَنَ مِنْهُ}}<ref>«اگر رفق و ملایمت مخلوقی بود که به چشم می‌آمد و دیده می‌شد، هیچ‌چیز از آن زیباتر و نیکوتر نبود». کتاب الزهد، ص۲۶؛ الکافی، ج۲، ص۱۲۰؛ وسائل الشیعة، ج۱۱، ص۲۱۳؛ بحار الانوار، ج۷۱، ص۳۹۴.</ref>.
+بنابراین باید تلاش گردد که [[زندگی]] [[خانوادگی]] بر این مبنا سامان یابد و از آسیب دیدن آن به جد [[پرهیز]] شود. [[بهترین]] [[آداب]] زندگی مشترک [[پاسداری]] همین [[قواعد]] است که کمال [[ادب]] [[آدمی]] در همین‌جا است. [[امام صادق]]{{ع}} فرموده است:
+{{متن حدیث|كَمَالُ الْأَدَبِ وَ الْمُرُوءَةِ سَبْعُ خِصَالٍ الْعَقْلُ وَ الْحِلْمُ‏ وَ الصَّبْرُ وَ الرِّفْقُ‏ وَ الصَّمْتُ‏ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ وَ الْمُدَارَاةُ}}<ref>«کمال ادب و مروت در هفت خصلت است: عقل، بردباری، شکیبایی، ملایمت، سکوت، اخلاق نیکو و مدارا». أبوالفتح محمد بن علی بن عثمان الکراجکی، معدن الجواهر، تحقیق السید احمد الحسینی، الطبعة الثانیة، قم، ۱۳۹۴ ق. ص۵۹؛ مستدرک الوسائل، ج۹، ص۳۸.</ref>.
+زندگی خانوادگی با چنین ویژگی‌هایی بهترین سازوکار را می‌یابد و [[توفیق]] این جهانی و آن جهانی بهره‌اش می‌شود. [[امام سجاد]]{{ع}} فرموده است از جمله آخرین وصایای [[خضر]] به [[موسی]] چنین بود: {{متن حدیث|مَا رَفَقَ‏ أَحَدٌ بِأَحَدٍ فِي‏ الدُّنْيَا إِلَّا رَفَقَ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}<ref>«هیچ‌کس در زندگی این جهانی رفق نورزد و ملایمت نکند مگر آنکه خداوند در قیامت با او رفق ورزد و ملایمت کند». الخصال، ج۱، ص۱۱۱؛ وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۱۶۳؛ بحار الانوار، ج۱۳، ص۲۹۴، ج۷۰، ص۳۸۶، ج۷۵، ص۴۵۳؛ مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۹۴ [{{متن حدیث|مَا أَرْفَقَ‏}} آمده است].</ref>.
+با این تلقی از [[رفق]] و [[ملایمت]] می‌توان زندگی خانوادگی را رفق محور و سراسر ملایمت ساخت، و از رفق‌گریزی و [[تندی]] به هر شکل و در هر [[لباس]] اجتناب کرد. به عنوان مثال [[پیامبر اکرم]]{{صل}} چنین هشدار داده است: {{متن حدیث|أَلَا وَ أَيُّمَا امْرَأَةٍ لَمْ‏ تَرْفُقْ‏ بِزَوْجِهَا وَ حَمَلَتْهُ‏ عَلَى مَا لَا يَقْدِرُ عَلَيْهِ وَ مَا لَا يُطِيقُ لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهَا حَسَنَةً وَ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ عَلَيْهَا غَضْبَانُ}}<ref>«بدانید هرگاه زنی با شوهرش رفق و ملایمت نداشته باشد و از او چیزی بخواهد که قادر بر به دست آوردن آن نباشد، خداوند از چنین زنی حسنه‌ای را قبول نمی‌کند و او خداوند را در حالی دیدار می‌کند که خداوند از او خشمگین است.» کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۵؛ امالی الصدوق، ص۴۲۰ [{{متن حدیث|لَمْ‏ تُقْبَلْ‏ مِنْهَا}} آمده است]؛ تنبیه الخواطر، ج۲، ص۲۶۱ [{{متن حدیث|لَمْ‏ یُقْبَلْ‏ مِنْهَا}} آمده است]؛ مکارم الاخلاق، ص۲۱۴ [بدون {{متن حدیث|أَلَا وَ}} و به صورت {{متن حدیث|لَمْ‏ تُقْبَلْ‏ مِنْهَا}} آمده است]؛ بحار الانوار، ج۱۰۳، ص۲۴۴ [{{متن حدیث|لَمْ‏ تُقْبَلْ‏ مِنْهَا}} آمده است].</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۴ ص ۹۹-۱۰۵.</ref>
 == جستارهای وابسته ==