پردهپوشی: تفاوت میان نسخهها
←جستارهای وابسته
(←منابع) |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
همانطور که گفته شد [[مؤمنان]] هم باید نسبت به یکدیگر عیبپوش باشند. امام سجاد{{ع}} در این مورد عرضه میدارد: «بار خدایا، از درگاه تو پوزش میطلبم... اگر بر عیب مؤمنی [[آگاه]] شدهام و آن را نپوشیده باشم»<ref>نیایش سیوهشتم.</ref>. وی در [[دعا]] برای [[همسایگان]] و دوستانش چنین خصلتی را درخواست مینماید: «بار خدایا، همسایگان و [[دوستان]] مرا [[یاری]] ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در... نهان داشتن اسرارشان و پوشیدن عیبهایشان»<ref>نیایش بیستوششم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضلالله خالقیان|خالقیان، فضلالله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پردهپوشی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۸.</ref> | همانطور که گفته شد [[مؤمنان]] هم باید نسبت به یکدیگر عیبپوش باشند. امام سجاد{{ع}} در این مورد عرضه میدارد: «بار خدایا، از درگاه تو پوزش میطلبم... اگر بر عیب مؤمنی [[آگاه]] شدهام و آن را نپوشیده باشم»<ref>نیایش سیوهشتم.</ref>. وی در [[دعا]] برای [[همسایگان]] و دوستانش چنین خصلتی را درخواست مینماید: «بار خدایا، همسایگان و [[دوستان]] مرا [[یاری]] ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در... نهان داشتن اسرارشان و پوشیدن عیبهایشان»<ref>نیایش بیستوششم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضلالله خالقیان|خالقیان، فضلالله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پردهپوشی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۸.</ref> | ||
==عیبپوشی در اخلاق الاهی== | |||
عیبپوشی عبارت از آن است که انسان در صدد آگاهی عیوب و اسرار [[مردمان]] نباشد و در صورتی که از عیب کسی [[آگاه]] شد، خود از افشای آن [[پرهیز]] کند، در پوشاندن آن بکوشد و نگذارد کس دیگر مثل او آگاه شود و هرگز با یادآوری آن صاحبش را نیازارد. این [[خصلت]]، یکی از شاخههای [[خیرخواهی]] است.<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱۴، ص ۲۵۴.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |