ابومالک قرظی: تفاوت میان نسخه‌ها

نام او را [[عبدالله بن سام]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۲۲.</ref> گفته‌اند. او از قبیله برنده (مقر این قبیله حضرموت است) یمن و از علمای یهود بود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۹۶.</ref> که از یمن به مدینه آمد و با زنی از بنی قریظه ازدواج کرد و به قرظی نامدار شد<ref>ابن حبان، ج۴، ص۹۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۹۶.</ref>. وی هم پیمان انصار بود<ref>ابن سعد، ج۵، ص۵۸؛ ابن حجر، فتح، ج۶، ص۵۹.</ref>. ابن حجر می‌گوید <ref>فتح، ج۶، ص۵۹.</ref>: یهودیت در یمن گسترش داشت؛ از این رو ابومالک با آنان ازدواج کرد. ثعلبه پسر ابو مالک نیز با دختر شعیه قرظی ازدواج کرد و با آنان هم پیمان شد؛ از این‌رو، به او نیز قرظی گفته‌اند<ref>ابن حبان، ج۴، ص۹۸.</ref> ابومالک محضر رسول خدا{{صل}} را درک کرد و مسلمان شد<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۰۹؛ ذهبی، ج۲، ص۱۹۹.</ref>. ابن حجر<ref>الاصابه، ج۷، ص۲۹۶.</ref> نیز او را در قسم اول - صحابه - آورده است. عمر بن خطاب از او درباره ویژگی‌های رسول خدا{{صل}} در تورات پرسید و ابومالک گفت: صفات آن حضرت در کتاب بنی هارون که قابل تغییر نیست چنین آمده است: نام او احمد و از فرزندان اسماعیل{{ع}} است که به دین حنفیه که دین ابراهیم{{ع}} است ظهور می‌کند و هنگام شستشو ازار می‌پوشد. او آخرین فرستاده و پیامبر خداست. عمر به هنگام فراخوانی لشکر، ابومالک را نیز فراخواند که این، نشان دهنده اهمیت او در بین لشکر است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۹۶.</ref>. او اخبار دیگری نیز از کتاب یهود مبنی بر خلقت زمین، بهشت و جهنم و جزای روز قیامت نقل کرده<ref>یاقوت حموی، ج۵، ص۱۶۷.</ref> با این اخبار به او منسوب شده است. فرزندش ثعلبه از طریق او از رسول خدا{{صل}} روایت دارد<ref>ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۴.</ref>. تاریخ درگذشت وی معلوم نیست، اما برخی در شرح حال ثعلبه فرزند ابومالک گفته‌اند: پدر ثعلبه در غزوه بنی قریظه کشته شد و ثعلبه نیز از اسیرانی بود که بلوغ ایشان وارسی گردید<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۵۳؛ همو، فتح، ج۶، ص۵۹.</ref> که اگر این قول درست باشد، روایت پیش گفته وی با عمر درست نخواهد بود. به نظر می‌رسد قول به کشته شدن ابومالک در غزوه بنی قریظه درست نباشد؛ زیرا اولاً: کشته شدن ابومالک در این غزوه با تردید {{عربی|"كانه قُتل في بني قريظه"}} نقل شده است. ثانیاً: ثعلبه چندین روایت از طریق پدرش از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۵۲۳؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۳۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۲۲.</ref>. افزون بر اینکه ماجرای دیدار او با عمر بن خطاب نیز نقل شد. بنابراین، او دست کم تا خلافت عمر زنده بوده است.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومالک قرظی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۹۶-۴۹۷.</ref>