سیر مهدویت سیاست متعالی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

*نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «نوع [[بشر]] از بدو پیدایی تاکنون، سیری پیوسته، پویا و در عین حال پیچاپیچ و پرفراز و فرود را دنبال کرده و طی نموده است؛ سیری که همواره با [[هدایت]] همراه بوده و رو سوی [[مهدویت]] به عنوان محوریت و نقطه تعالی و وضعیت کمال مطلوب متعالی داشته است. بدین‌سان سیر [[بشر]]، [[هدایت]] و [[مهدویت]]، به نظر می‌رسد از بدویت پیشآمدنی دوران [[تاریخ]] نانویسا و حتی پیشاتاریخ آغاز شده و با [[تأسیس دولت]] و تدوین [[قانون]] و [[تبعیت]] از آنها، وارد مرحله یا دوره مدنیت خویش شده است. وضعیتی که با ارسال [[پیام]] و پیام‌آوران [[الهی]] به منزله [[هادی]] اعم از [[راهنمایی]] و راهبری، از [[نبوت]] و [[شریعت]] [[آدم]] و حتی بنا به [[روایات]] و شواهد، [[دولت]] در حد [[خانوادگی]] او حدودمند گشت، اما در مسیر [[دینی]] واحد و [[توحیدی]] [[اسلام]]، با مراحل و مراتب متکامل [[شریعت]] یا شریعت‌ها تا [[دین]] و [[شریعت]] کامل، جامع و خاتم [[مدنی]]، [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] ـ جهانی (للناس و للعالمین) محمدی فرارفت. در این مرحله، دو رویکرد [[سیاست]] و [[سیاسی]] متعالی و نامتعالی، همچون دو جریان متعارض، همواره در قبال، در مقابل و حتی در مقابله با هم بوده‌اند. با [[انحراف]] عملی و [[تحریف]] [[علمی]] [[اسلام]] از سیر [[متعادل]] و متعالی خود و بازماندگی از زایا، پویا و پایایی ذاتی خویش که تشتت و تقهر یا واپس‌گرایی [[جهان اسلام]] را در پی داشت، توسعه تک‌ساحتی صرفا مادی و طبعا تنازعی و داروینیستی را به دنبال داشته است. مرحله‌ای که پس از چندین قرن، دچار بحران‌های تا حد بن‌بست ذاتی و درون‌زادی به‌ویژه نیهیلیستی (نسبیت و [[نیست‌انگاری]] مطلقه) فرای اهم [[مشکلات]] [[اقتصادی]]، [[سیاسی]] و [[فرهنگی]] حاصله خویش گشته و [[جهان]] را در معرض چالش نابودی یا گذار قرار داده است. نگاه و [[نظریه]] [[انقلاب]] و [[نظام سیاسی]] [[جمهوری اسلامی ایران]]، با [[پیام]] و پی‌آمدهای معناگرا، [[معنوی]] و [[اخلاقی]] متعالی خویش، نشان و نوید گذر از نیستی و نسبیت‌انگاری‌های مطلقه و گذار از یاس و یا باس ([[ترس]])، به آرزوی بلند و حتی [[امید]] [[تعجیل فرج]] [[منجی]] و [[موعود جهانی]] است. از غرایب روزگار، خاستگاه، [[جایگاه]] و نقش پیش‌تاز [[ایران]] و [[ایرانیان]] از پگاه [[تاریخ]] یا مرحله بازپسین آن است؛ [[ملت]] و کشوری که هم‌اینک چشم‌انداز توسعه [[متعادل]] و متعالی [[اقتصادی]]، [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] و [[فرهنگی]] را که نازله توسعه متعالی [[مهدوی]] بوده، در فرایند خویش دارد و ارتقای کارآیی و کارآمدی ملی اعم از دولتی، عمومی و خصوصی را فراروی همگی نیروها و نهادهای [[علمی]]، راهبردی و کاربردی [[فرهیخته]] خود دارد. با این [[انتظار]] و [[آمادگی]] فعال و سازنده که با شبیه‌سازی، [[الگوگیری]] و بهره‌گیری بهینه و بسامان از آموزه‌های توسعه و کارآمدی [[مهدوی]]، این راه و [[راهبرد]] سرنوشت‌ساز و در عین حال الهام‌بخش و امیدآفرین را به [[درستی]] [[تبیین]] و ترسیم نموده و طی ساخته و تحقق خواهد بخشید»<ref name=p1></ref>