افترا در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

افترا در فقه اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۳

۳٬۶۹۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱

←‏احکام

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۳۸: / خط ۳۸: @@
 ثبوت قسامه مبتنی بر وجود [[شبهه]] و تهمت در پرتو علائم و قرائن موجود است و با ارتفاع تهمت، موضوع قسامه منتفی است.<ref>جواهر الکلام، ج۴۲، ص:۲۳۲.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۶۷۲-۶۷۴.</ref>
+==[[بهتان]]==
+بهتان: نسبت [[دروغین]] و ناروا به کسی دادن.
+در نسبت بین بهتان و [[غیبت]] [[اختلاف]] است. برخی برآنند که نسبت میان آن دو تباین است؛ بدین معنا که غیبت عبارت است از [[بدگویی]] پشت سر کسی به صفتی که در او وجود دارد امّا بهتان بدگویی از شخص به صفتی است که در او وجود ندارد؛ خواه در حضور وی باشد یا در غیاب او. ولی برخی دیگر، نسبت را عموم و خصوص من وجه می‏دانند؛ بدین بیان که غیبت، بدگویی پشت سر شخص است، خواه آن [[بدی]] در او باشد یا نباشد. در این [[تفسیر]]، غیبت شامل بهتان به شخص در غیاب وی نیز می‏‌شود و [[احکام]] غیبت همچون [[وجوب]] حلالیت‌ طلبیدن بر آن بار می‏‌گردد.<ref>مصباح الفقاهة، ج۱، ص:۳۲۶ ـ ۳۲۷، ۳۳۹، ۳۶۴؛ المکاسب‏ المحرمة (امام ‏خمینی)، ج۱، ص:۳۸۹</ref>.
+==[[حکم]] بهتان==
+بهتان، [[حرام]] بلکه [[حرمت]] آن از غیبت به معنای نخست شدیدتر است. <ref>الأقطاب الفقهیة، ص:۱۰۰؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص:۵۹</ref> بهتان به [[خداوند]] از [[گناهان کبیره]] می‏‌باشد. <ref>جواهر الکلام، ج۱۳، ص:۳۱۱</ref> [[فتوا]] <ref>رسائل المحقق الکرکی، ج۱، ص:۱۶۹ ـ ۱۷۰</ref> و [[قضاوت]] بدون [[علم]] <ref>کتاب القضاء (گلپایگانی)، ج۱، ص:۱۶۱</ref> و [[بدعت در دین]] <ref>الروضة البهیة، ج۱، ص:۵۸۱</ref> از مصادیق بهتان و [[افترا]] به خداوند شمرده شده است. برخی، بهتان زدن به مخالف و [[اهل بدعت]] را جایز دانسته‌‏اند. <ref>کتاب المکاسب، ج۲، ص:۱۱۸ ـ ۱۱۹؛ الدرّ المنضود (گلپایگانی)، ج۲، ص:۱۴۸</ref>
+==آثار بهتان==
+#'''ثبوت حد:''' و آن در صورتی است که موضوع مورد افترا از موارد ثبوت حد باشد، مانند بهتان به [[زنا]] یا لواط که از آن به [[قذف]] تعبیر می‏‌شود <ref>الکافی فی الفقه، ص:۲۴۴.</ref> و نیز اگر کسانی بر زنا یا لواط [[شهادت]] دهند و تعدادشان از نصاب لازم در شهادت کمتر باشد بر آنان حدّ افترا و قذف جاری می‏‌شود. <ref>مجمع‏ الفائدة، ج۱۳، ص:۳۶</ref>
+# '''ثبوت [[تعزیر]]:''' افترا بر [[مؤمن]] ـ در موردی که موضوع [[افترا]] حدآور نباشد ـ و نیز افترا بر [[اهل ذمّه]] موجب ثبوت [[تعزیر]] است <ref>جواهرالکلام، ج۴۱، ص:۴۱۶؛ الدرّ المنضود (گلپایگانی)، ج۲، ص:۱۴۰ ـ ۱۴۲.</ref>
+#'''بطلان [[روزه]]:''' افترا بر [[خداوند متعال]]، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمّه]]{{عم}} در حال روزه بنابر نظر گروهی از [[فقیهان]] موجب بطلان آن می‏‌گردد <ref>جواهر الکلام، ج۱۶، ص:۲۲۳ ـ ۲۲۵.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۱۵۲-۱۵۳.</ref>
 ==منابع==