تفسیر روح البیان (کتاب): تفاوت میان نسخهها
←درباره کتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
از ویژگیهای مهم این اثر، نقل اشعار شاعرانی چون [[مولوی]]، [[سعدی]]، [[سنایی]] و [[حافظ]] در ضمن [[تفسیر آیات]] است. او نخست در تفسیر «[[استعاذه]]» بحثی عارفانه دارد و نکات ادبی را همراه با پندهای اخلاقی و عرفانی با بیانی رسا توضیح میدهد و علاوه بر شواهد شعری اشعار [[عرب]]، از [[شاعران]] فارسیزبان هم در اوج بیان مسائل اخلاقی و عرفانی به خوبی استفاده میکند. بیان عرفانی پرجاذبه او خواننده را سخت تحت تأثیر قرار میدهد ولی در عین حال تصریحی به نام فرقههای [[صوفیه]] ندارد و چندان در وادی تأویلات هم نمیافتد. در مسائل [[آیات الاحکام]] همچون فقیهی مسلط به بحث میپردازد و آراء گوناگون را نقل میکند و در نهایت نظر [[ابوحنیفه]] را ترجیح میدهد. | از ویژگیهای مهم این اثر، نقل اشعار شاعرانی چون [[مولوی]]، [[سعدی]]، [[سنایی]] و [[حافظ]] در ضمن [[تفسیر آیات]] است. او نخست در تفسیر «[[استعاذه]]» بحثی عارفانه دارد و نکات ادبی را همراه با پندهای اخلاقی و عرفانی با بیانی رسا توضیح میدهد و علاوه بر شواهد شعری اشعار [[عرب]]، از [[شاعران]] فارسیزبان هم در اوج بیان مسائل اخلاقی و عرفانی به خوبی استفاده میکند. بیان عرفانی پرجاذبه او خواننده را سخت تحت تأثیر قرار میدهد ولی در عین حال تصریحی به نام فرقههای [[صوفیه]] ندارد و چندان در وادی تأویلات هم نمیافتد. در مسائل [[آیات الاحکام]] همچون فقیهی مسلط به بحث میپردازد و آراء گوناگون را نقل میکند و در نهایت نظر [[ابوحنیفه]] را ترجیح میدهد. | ||
تفسیر او از بیان نکات بلاغی، اصولی و نحوی هم خالی نیست و از [[تفاسیر]] گذشتگان، بیش از همه از [[تفسیر کبیر]] [[فخر رازی]] نام میبرد. این [[تفسیر]] هرچند به عنوان [[تفسیر عرفانی]] شناخته میشود اما [[صبغه]] [[عرفانی]] آن به [[غلظت]] تفاسیری چون «تفسیر قشیری»، «[[کشف]] الاسرار [[میبدی]]» و «[[تفسیر ابن عربی]]» نیست بلکه تا حدودی به دیگر [[تفاسیر]] غیر عرفانی نزدیک است. [[امتیاز]] این اثر به «بیان مسائل [[اخلاقی]] و جاذبههای سلوکی آن» است. «التقاط اشعار [[فارسی]] و [[عربی]]» در لابه لای [[نثر]] روان عربی آن، از دیگر برجستگیهای این تفسیر میباشد<ref>روح البیان، اسماعیل حقی، تصحیح احمد عزو عنایه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۱ق.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر | تفسیر او از بیان نکات بلاغی، اصولی و نحوی هم خالی نیست و از [[تفاسیر]] گذشتگان، بیش از همه از [[تفسیر کبیر]] [[فخر رازی]] نام میبرد. این [[تفسیر]] هرچند به عنوان [[تفسیر عرفانی]] شناخته میشود اما [[صبغه]] [[عرفانی]] آن به [[غلظت]] تفاسیری چون «تفسیر قشیری»، «[[کشف]] الاسرار [[میبدی]]» و «[[تفسیر ابن عربی]]» نیست بلکه تا حدودی به دیگر [[تفاسیر]] غیر عرفانی نزدیک است. [[امتیاز]] این اثر به «بیان مسائل [[اخلاقی]] و جاذبههای سلوکی آن» است. «التقاط اشعار [[فارسی]] و [[عربی]]» در لابه لای [[نثر]] روان عربی آن، از دیگر برجستگیهای این تفسیر میباشد<ref>روح البیان، اسماعیل حقی، تصحیح احمد عزو عنایه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۱ق.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر روح البیان (مقاله)|مقاله «تفسیر روح البیان»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | ||
==فهرست کتاب== | ==فهرست کتاب== |