استبداد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

==فرجام [[استبداد]]==

*فرجام [[دنیوی]] مستبدان [[شکست]] و زوال<ref>المیزان، ج۱۲، ص۳۵.</ref> و پایان کار آنان در [[آخرت]]، [[عذاب]] [[جهنم]] است: {{متن قرآن| وَاسْتَفْتَحُواْ وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ مِّن وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَى مِن مَّاء صَدِيدٍ يَتَجَرَّعُهُ وَلاَ يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ وَمِن وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ}}<ref>«و (پیامبران) گشایش خواستند  و هر گردنکش ستیهنده‌ای  نومید شد و پیش روی او دوزخ است و از زردابی به او می‌نوشانند که آن را جرعه جرعه می‌نوشد و چنین نیست که آن را فرو برد؛ و مرگ از هر سو بدو روی می‌آورد امّا او مردنی نیست و عذابی بسیار سخت پیش روی اوست» سوره ابراهیم، آیه ۱۵-۱۷.</ref> و نیز {{متن قرآن|فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ}}<ref>«آنگاه چون اندرزی که به ایشان داده شده بود از یاد بردند کسانی را که (مردم را) از کار بد باز می‌داشتند رهایی بخشیدیم و ستم‌ورزان را برای آنکه نافرمانی می‌کردند به عذابی سخت فرو گرفتیم» سوره اعراف، آیه ۱۶۵.</ref>، چنان‌که [[روایات]] نیز بر [[عذاب]] [[امیران]] مستبدّ دلالت می‌کند. طبق روایتی از [[پیامبر]] [[امیر]] مسلّط نخستین کسی است که به [[عذاب]] [[دوزخ]] گرفتار خواهد شد<ref>الجهاد، ص۸۴؛ کنزل العمال، ج۱۵، ص۸۳۱.</ref>. برخی [[امیر]] مسلط را تمثیلی از استبداد [[سیاسی]] دانسته‌اند. [[حضرت زینب]]{{س}} این اصطلاح را در [[شام]] درباره [[یزید]] به کار برده است<ref>معالم المدرستین، ج۳، ص۱۶۰.</ref>.<ref>[[عبدالصمد مجدی|مجدی، عبدالصمد]]، [[استبداد (مقاله)|مقاله «استبداد»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>

==منابع==