آثار شناخت و اعتقاد به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آثار شناخت و اعتقاد به امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۴

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۴ اوت ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'غایب' به 'غایب'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۰۵۷

ویرایش

@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 #[[زندگی]] با [[یاد امام]] {{ع}}: [[شناخت امامت]]، [[اعتقاد]] به [[حضور امام]] را در همۀ عرصه‌ها به دنبال دارد و به تبع آن [[زندگی]] را با یاد او رقم می‌زند. وقتی [[منتظر]] از چنین بینشی برخوردار باشد، [[حضور امام]] را در همۀ لحظه‌های [[زندگی]] احساس خواهد کرد. [[منتظر واقعی]]  همواره به یاد [[حضرت]] بوده و هر روز برای [[سلامتی]] و [[فرج]] او [[دعا]] می‌‌کند و یاد و نام [[حضرت]] را در هر محفل و [[مجلسی]] زنده نگه می‌‌دارد همانطور که [[حضرت]] می‌‌فرماید: «برای [[تعجیل]] در امر [[فرج]]، بسیار [[دعا]] کنید زیرا [[گشایش]] شما در آن است»<ref>{{متن حدیث|وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمْ}}؛ الاحتجاج طبرسی، ج۲، ص۲۸۴؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۹۲.</ref>. در این زمینه، دعاهای متعددی وارد شده است نظیر: دعای: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفسُک...‏}}، [[دعای ندبه]]، دعای: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ...}}، [[دعای عهد]]، دعای [[صاحب الامر]]، [[زیارت آل یاسین]]، [[زیارت جامعه]] و...<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[بایسته‌های ظهور (مقاله)|بایسته‌های ظهور]]، ص۱۲۴-۱۲۵.</ref>.
 #احساس [[نظارت]] دائمی [[امام]] {{ع}} در [[زندگی]]: یکی از آثار [[معرفت]] و [[شناخت امام]]، احساس [[نظارت]] [[امام]] بر [[زندگی]] است که  باعث می‌‌شود [[منتظر]] هیچ گاه از او [[غفلت]] نکرده و در تمام مراحل [[زندگی]] با او و در حضور او قرار داشته باشد و به [[زندگی]] [[منتظر]]، معنا و مفهومی قدسی می‌‌دهد و جامعه‌ای که از چنین بینشی برخوردار باشد، روابط مختلف [[سیاسی]]، [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] را با شاخص و معیار [[الهی]] تنظیم می‌کند، همچنین خطر [[انحرافات]] و [[شبهات]] او را مورد تهدید قرار نمی‌دهد<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴؛ [[رضا علی کرمی|کرمی؛ رضا علی]]، [[خانواده منتظر امام زمان (کتاب)|خانواده منتظر امام زمان]]، ص ۷۶-۷۷.</ref>.
-#احساس [[حضور امام]] در میان [[مردم]]: [[امام]] زین‌العابدین{{ع}} می‌فرماید: «ما [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] و [[حجت‌های خداوند]] بر اهل عالمیم. از زمانی که [[خداوند]] [[حضرت آدم]] {{ع}} را خلق کرده، [[زمین]] هرگز خالی از [[حجت الهی]] نبوده است. یا این [[حجت ظاهر]] و مشهور بوده و یا [[غایب]] و مستور و همچنین تا [[قیامت]] نیز خالی از [[حجت]] نخواهد بود»<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَا مَا فِی الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا ثُمَّ قَالَ وَ لَمْ تَخْلُ الْأَرْضُ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ فِیهَا ظَاهِرٍ مَشْهُورٍ أَوْ غَائِبٍ مَسْتُورٍ وَ لَا تَخْلُو إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ مِنْ حُجَّةِ اللَّهِ}}؛ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۱۷.</ref>. این [[اعتقاد]] موجب می‌شود تا [[حضور امام]] در همۀ عرصه‌ها به خوبی احساس شود<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴.</ref>.
+#احساس [[حضور امام]] در میان [[مردم]]: [[امام]] زین‌العابدین{{ع}} می‌فرماید: «ما [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] و [[حجت‌های خداوند]] بر اهل عالمیم. از زمانی که [[خداوند]] [[حضرت آدم]] {{ع}} را خلق کرده، [[زمین]] هرگز خالی از [[حجت الهی]] نبوده است. یا این [[حجت ظاهر]] و مشهور بوده و یا غایب و مستور و همچنین تا [[قیامت]] نیز خالی از [[حجت]] نخواهد بود»<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَا مَا فِی الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا ثُمَّ قَالَ وَ لَمْ تَخْلُ الْأَرْضُ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ فِیهَا ظَاهِرٍ مَشْهُورٍ أَوْ غَائِبٍ مَسْتُورٍ وَ لَا تَخْلُو إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ مِنْ حُجَّةِ اللَّهِ}}؛ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۱۷.</ref>. این [[اعتقاد]] موجب می‌شود تا [[حضور امام]] در همۀ عرصه‌ها به خوبی احساس شود<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴.</ref>.
 #پذیرش استمرار [[وجود امام]] در [[جهان هستی]]: [[وجود امام]] بر روی [[زمین]] لازم و ضروری است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: «آخرین فردی که از [[دنیا]] می‌رود، [[امام]] خواهد بود»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ آخِرَ مَنْ یَمُوتُ الْإِمَام}}؛ ‏کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۸۰.</ref>. مادامی که موجودی به نام [[انسان]] در [[زمین]] است، ممکن نیست [[زمین]] از [[وجود امام]] خالی شود<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴.	</ref>.
 #[[پذیرش ولایت]] [[امام]] بر [[باطن]] افراد: [[امام]] علاوه بر ارائۀ طریق از راه نصحیت و موعظۀ [[حسنه]]، [[هدایت باطنی]] نیز دارد که یک نحوه [[ولایتی]] است که [[امام]] دست خلق را گرفته و به راه [[حق]] می‌‌رساند<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴.</ref>.