ترس: تفاوت میان نسخه‌ها

در برخی [[روایات]] [[علت]] [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}} را ترسِ از کشته شدن بیان می‌کند. این ترس چیست؟ آیا ترس [[پسندیده]] است یا [[ناپسند]]؟  

[[ائمه]]{{عم}} در طول [[امامت]] خود تا جایی که می‌توانستند از انجام [[کارهای خارق‌العاده]] و [[معجزات]] دوری می‌جستند و فقط در جایی که احتیاج به [[اثبات امامت]] و احتیاج بود، و بحث‌های [[عقلی]] برای اشخاص [[کفایت]] نمی‌کرد، [[اقدام]] به صدور معجزاتی گوناگون می‌نمودند. با توجه به این مطلب می‌توان گفت که [[ائمه]]{{عم}} سعی داشتند [[زندگی]] آنان مانند سایرین، روشی عادی و طبیعی داشته باشد. از این روی جملگی آنان یا توسط [[شمشیر]] یا توسط سم به [[شهادت]] رسیدند، در حالی که با انجام معجزه‌ای می‌توانستند از [[قدرت]] مافوق بشری خود استفاده نموده و از خود دفع ضرر نمایند. بنابراین اگر امر بدین منوال پی گرفته می‌شد، [[آخرین حجت خدا]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز به [[شهادت]] می‌رسید. لذا در این دسته [[روایات]] که حکایت از [[ترس حضرت]] نسبت به کشته شدن می‌نماید، مراد ترسِ از نفسِ کشته شدن نیست، بلکه منظور آن است که باید [[زمین]] همواره دارای امامی [[معصوم]] باشد، و چون این [[امام]] اگر در ملاء [[عالم ظاهر]] شود، از کشته شدن مصون نخواهد بود، بنابراین به پرده [[غیبت]] درآمده است تا [[زمین]] دارای حجتی از سوی [[خدا]] باشد و شیرازه [[نظام هستی]] از هم نگسلد.  

[[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] پنجاه و پنجم [[سوره نور]] فرمود: قسم به [[خدا]] آن کسانی که [[خداوند]] ترس‌شان را تبدیل به [[امنیت]] و [[آرامش]] می‌کند [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[شیعیان]] او خواهند بود، [[خداوند]] این کار را برای آنان به دست یکی از ما [[اهل بیت]] ([[حضرت قائم]]{{ع}}) انجام خواهد داد و آن شخص [[مهدی این امت]] است<ref>کنز الدقائق: ج ۹، ص ۳۲۸.</ref>.  

*[[غار ثور]]

*[[غانم]]

*[[غایه الطالبین]]

*[[غایه القصوی]]