منشور جاوید (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان = منشور جاوید | | عنوان = منشور جاوید | ||
| عنوان اصلی = | | عنوان اصلی = | ||
| تصویر = | | تصویر = 14000570.jpg | ||
| اندازه تصویر = 200px | | اندازه تصویر = 200px | ||
| از مجموعه = | | از مجموعه = | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==دربارهٔ کتاب== | ==دربارهٔ کتاب== | ||
در | «منشور جاوید» نام [[تفسیری]] موضوعی از [[قرآن کریم]] است که توسط [[جعفر سبحانی تبریزی]] (متولد ۱۳۰۷ش) در ۱۲ جلد شامل موضوعات زیر، [[نگارش]] یافته است: جلد اول شامل ۲۴ اصل: ۱. [[یکتاپرستی]] ۲. [[نیکی به پدر و مادر]] ۳. فرزندکشی ۴. [[مبارزه]] با [[فساد]] جنسی ۵. [[احترام]] به [[جان انسان]] ۶. [[حمایت]] از [[یتیم]] ۷. [[قسط و عدل]] ۸. [[تکلیف]] در حدود [[قدرت]] ۹. [[عدالت]] در گفتار ۱۰. [[وفاداری]] به [[پیمان‌ها]] ۱۱. [[مسئولیت انسان]] درباره [[ابزار شناخت]] ۱۲. امکان [[شناخت]] [[جهان]] ۱۳. [[اسراف]] و [[تبذیر]] ۱۴. تعصب‌های [[کور]] ۱۵. [[زبان]] در [[قرآن]] ۱۶. [[شکر]] و [[سپاس]] ۱۷. [[آزمایش‌های الهی]] ۱۸. [[از خود بیگانگی]] ۱۹. داستان‌های قرآن ۲۰. [[قلب]] و فؤاد ۲۱. [[زندگی اجتماعی]] طرحی در [[آفرینش]] ۲۲. بُعد جهانی [[جامعه]] ۲۳. [[قانونمندی جامعه]] و [[تاریخ]] ۲۴. سنت‌های تغییرناپذیر. جلد دوم: [[توحید]] و ابعاد آن، [[خداشناسی]] و [[براهین]] آن بر اساس ده [[برهان]]: ۱، [[برهان فطرت]]، ۲، [[برهان حدوث]] ۳. [[برهان امکان]] ۴. [[برهان حرکت]] ۵. [[برهان نظم]] ۶. [[برهان]] [[محاسبه]] و احتمالات ۷. برهان موازنه و [[اعتدال]] ۸. برهان راهیابی جاندارها ۹. برهان [[هماهنگی]] پدیده‌ها ۱۰. [[برهان صدیقین]]. جلد سوم: [[جهاد]]، [[هجرت]]، [[حق و باطل]]، [[هدایت]] و [[ضلالت]]، [[تفسیر]] و [[تأویل]]، [[محکم و متشابه]] و [[عدالت صحابه]] از دیدگاه تاریخ. جلد چهارم: بحث [[نفاق]]، [[اراده]] و [[اختیار]]، جلد پنجم: [[عصمت]] و [[تنزیه]] [[انبیاء]]. جلد ششم: [[شناخت پیامبر]] و [[امام]] از دیدگاه قرآن، [[سیره]] [[پیامبر اسلام]]. جلد هفتم: بحث در ادامه [[سیره پیامبر]] و [[غزوات]] آن [[حضرت]]. جلد هشتم: [[توبه]]، [[شفاعت]]، [[احباط و تکفیر]]، [[آگاهی]] [[اولیاء الهی]] از [[غیب]]، جلد نهم: [[معاد]] و ابعاد آن و [[تجسم اعمال]]. جلد دهم: [[ضرورت بعثت]] [[انبیا]] و [[سنت الهی]] در این باره. جلد یازدهم: [[قصص]] انبیاء در قرآن. جلد دوازدهم: قصص انبیاء تا [[حضرت مسیح]]. | ||
در مقدمه جلد اول آمده است: «یکی از گام‌های مؤثری که باید [[مفسران]] [[اسلام]] در تشریح و تفهیم مقاصد عالی [[قرآن]] این است که از تکرار شیوه واحدی در [[تفسیر قرآن]] که همان تفسیر قرآن به صورت [[سوره]] به سوره یا [[آیه]] به آیه است خودداری نمایند و توجه خود را به [[تفسیر موضوعی]] معطوف دارند. آنگاه خواهند دید که در این نوع از [[تفسیر]]، چه [[آفاق]] عظیمی از [[علوم]] و [[معارف قرآن]] در چشم انداز [[تفسیری]] آنان قرار می‌گیرد»<ref>منشور جاوید، ج۱، ص۱۱.</ref>. | |||
مؤلف در مقدمه خویش به مطالبی کوتاه درباره [[معجزه]] جاویدان و نهایت ناپذیر قرآن و همچنین تفسیر قرآن از دیدگاه‌های گوناگون اشاره کرده و آنگاه افزوده‌اند: [[مفسر]] [[واقعی]] کسی است که در [[تفسیر آیات قرآن]]، خود را از هر نوع [[عقیده]] و پیش‌داوری‌های قبلی، مجرد سازد. و به جای این که قرآن را بر [[افکار]] و آراء خود عرضه بدارد، افکار خود را بر قرآن عرضه کند و [[بهترین]] راه در این باره مطالعه خود قرآن و بررسی [[آیات متشابه]] و همانند آن در درجه نخست و بررسی [[احادیث]] [[قطعی]] [[اسلامی]] و استفاده از آنها در درجه دوم است.... | |||
یگانه روشی که از [[اهل بیت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در تفسیر قرآن به یادگار مانده همین روش [[تفسیر قرآن به قرآن]] است و [[روایات اهل بیت]]{{عم}} به روشنی بر این مطلب [[گواهی]] می‌دهد. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|كِتَابُ اللَّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ وَ تَنْطِقُونَ بِهِ وَ تَسْمَعُونَ بِهِ وَ يَنْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْضٍ وَ يَشْهَدُ بَعْضُهُ عَلَى بَعْضٍ وَ لَا يَخْتَلِفُ فِي اللَّهِ وَ لَا يُخَالِفُ بِصَاحِبِهِ عَنِ اللَّهِ}}، «[[کتاب خدا]] است که با آن می‌‌بینید و با آن میگویید و با آن می‌شنوید، آیاتش مفسر و [[شاهد]] یکدیگر است و درباره [[خداوند]] به [[اختلاف]] [[سخن]] نمی‌گوید و صاحبش را از [[راه خدا]] به [[بیراهه]] نمی‌برد»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۳.</ref>. آنگاه یک نمونه از تفسیر قرآن با قرآن را یادآور می‌شود: «[[قرآن مجید]] در [[سوره شعراء]] آیه ۱۷۳ درباره [[قوم لوط]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ}}<ref>«و بر آنان بارانی (از عذاب) فرو باریدیم و باران آن بیم‌یافتگان بد بود» سوره شعراء، آیه ۱۷۳.</ref>. با این که مفهوم [[آیه]] کاملاً روشن است ولی از نظر مصداق مجمل است؛ زیرا [[انسان]] نمی‌داند که مقصود از [[باران]] بد چیست، ولی آیه دیگری که در این زمینه به مناسبتی در [[سوره حجر]] آیه {{متن قرآن|لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ}}<ref>«(امّا) به جان تو سوگند که آنان در سرمستی خویش سرگشته بودند» سوره حجر، آیه ۷۲.</ref> وارد شده است، مبین و روشنگر این [[حقیقت]] می‌باشد آنجا که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ}}<ref>«آنگاه آن شهر را زیر و زبر ساختیم و آنان را با گلسنگ سنگباران کردیم» سوره حجر، آیه ۷۴.</ref>، هر گاه این روش در مجموع [[آیات قرآن]] با امعان و [[بردباری]] و [[پشتکار]] لازم رعایت گردد، [[جهانی]] از [[حقایق]] برای ما روشن شده و بسیاری از ابهامات برطرف می‌گردد»<ref>منشور جاوید، ج۱، ص۱۹.</ref>. | |||
این [[مفسر]] [[اذعان]] دارد که برای تحقق [[تفسیر موضوعی]] به لجنه‌های [[علمی]] و تخصصی و تحقیقی نیازمدیم تا هر گروهی [[مسئولیت]] خاصی را در شعاع [[تسلط]] و تخصصش در این باره به عهده بگیرد. از این مفسر تفسیر موضوعی دیگری به [[زبان عربی]] با عنوان «مفاهیم القرآن» در ده جلد ارائه گردیده که به وسیله یکی از نویسندگان [[عرب]] ([[جعفر الهادی]]) با قلمی روان و شیوا تعریب گردیده که تقریباً محتوای مطالب آن دو یعنی «مفاهیم القرآن» و «منشور جاوید» به هم نزدیک‌اند با این تفاوت که در «مفاهیم القرآن» بحث [[حکومت اسلامی]] و [[خاتمیت]]، برجستگی بیشتری دارد. [[آثار تفسیری]] استاد [[جعفر سبحانی]] چه موضوعی و چه [[تربیتی]] (مانند سوره‌های [[لقمان]] و حجرات و [[توبه]]) با بیانی ساده، قابل استفاده همگان است. عمده منابع و مأخذ ایشان [[تفسیر مجمع البیان]] [[طبرسی]] و [[المیزان]] [[علامه طباطبایی]] است. در [[روایات]] نیز، بیشتر به [[کتب اربعه]] و [[وسائل الشیعه]] و [[بحار الانوار]] توجه داشته است<ref>منشور جاوید، جعفر سبحانی تبریزی، قم، انتشارات دارالقرآن الکریم. ۱۳۶۹ش.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر منشور جاوید (مقاله)|مقاله «تفسیر منشور جاوید»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | |||
چهارده جلد از این کتاب به چاپ رسیده است: | چهارده جلد از این کتاب به چاپ رسیده است: | ||