بحث:امام حسین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←=نقش حسین{{ع}} در کنار پدر و اصلاح‌گری امت
| خط ۱۸۰: | خط ۱۸۰: | ||
آن حضرت بر خلاف [[عثمان]]، [[خلیفه سوم]]، به هنگام شهادتش تنها چهارصد یا به قولی هفتصد [[درهم]] که [[پول]] بسیار ناچیزی بود که برای خرید یک [[کنیز]] جهت کمک به خانواده‌اش، بیشتر نداشت. [[درود]] و [[سلام]] بر [[روح]] بلند و عدالت گسترش باد!.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۸۲-۸۴.</ref> | آن حضرت بر خلاف [[عثمان]]، [[خلیفه سوم]]، به هنگام شهادتش تنها چهارصد یا به قولی هفتصد [[درهم]] که [[پول]] بسیار ناچیزی بود که برای خرید یک [[کنیز]] جهت کمک به خانواده‌اش، بیشتر نداشت. [[درود]] و [[سلام]] بر [[روح]] بلند و عدالت گسترش باد!.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۸۲-۸۴.</ref> | ||
===نقش [[حسین]]{{ع}} در کنار [[پدر]] و اصلاح‌گری [[امت]]== | ===نقش [[حسین]]{{ع}} در کنار [[پدر]] و اصلاح‌گری [[امت]]=== | ||
[[حضرت حسین]]{{ع}} در [[زمان]] [[حکومت]] پدر بزرگوارش [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، از ۳۱ سال داشت. او با برادرش [[حضرت حسن]]{{ع}} در آن سال‌ها تمام تلاش خود را برای به [[شکوه]] رساندن [[اسلامی]] بود که در سایه کجروی‌های خلفای قبلی، خصوصاً [[خلیفه سوم]] به سراشیبی رفته بود. [[حضرت]] با [[چشم پوشی]] از تمامی ظلم‌هایی که پس از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} بر [[خاندان]] [[علوی]] رفته بود، در کنار پدر به امور [[مسلمین]] پرداختند و با تمام توان در پی [[انجام وظیفه]] و رفع موانع به جا مانده از خلفای پیشین بودند و طعم تلخ [[ظلم و ستم]] گذشته را با شیرینی استقرار حکومت [[عدالت]]، از کام [[مردم]] بزدایند و مردم را با [[حقیقت]] [[دین]] و [[ایمان]] آشنا کنند و آنان را به کمال برساند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۸۴.</ref> | [[حضرت حسین]]{{ع}} در [[زمان]] [[حکومت]] پدر بزرگوارش [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، از ۳۱ سال داشت. او با برادرش [[حضرت حسن]]{{ع}} در آن سال‌ها تمام تلاش خود را برای به [[شکوه]] رساندن [[اسلامی]] بود که در سایه کجروی‌های خلفای قبلی، خصوصاً [[خلیفه سوم]] به سراشیبی رفته بود. [[حضرت]] با [[چشم پوشی]] از تمامی ظلم‌هایی که پس از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} بر [[خاندان]] [[علوی]] رفته بود، در کنار پدر به امور [[مسلمین]] پرداختند و با تمام توان در پی [[انجام وظیفه]] و رفع موانع به جا مانده از خلفای پیشین بودند و طعم تلخ [[ظلم و ستم]] گذشته را با شیرینی استقرار حکومت [[عدالت]]، از کام [[مردم]] بزدایند و مردم را با [[حقیقت]] [[دین]] و [[ایمان]] آشنا کنند و آنان را به کمال برساند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۸۴.</ref> | ||
===[[آرمان]] [[امام]]{{ع}}== | ===[[آرمان]] [[امام]]{{ع}}== | ||
[[حضرت حسین]]{{ع}} که در [[فکر]] [[شکوفایی]] [[احکام]] [[نورانی]] [[اسلام]] و [[اجرای عدالت]] بود، در همان روزی که [[مردم]] برای [[بیعت]] با پدرش در [[مسجد]] [[مدینه]] [[اجتماع]] کرده بودند، در اولین خطبه‌ای که [[پدر]] ایراد کرد، آرزوهای دیرینه‌اش را در آن [[خطبه]] یافت! [[امیرمؤمنان]] در [[مسجد رسول خدا]] در اجتماع مردم بر فراز [[منبر]] رفت. ابتدا خود را یکی از افراد [[جامعه]] معرفی کرد و سپس در [[مقام]] رفع [[ظلم‌ها]] و [[بی‌عدالتی‌ها]] و بازگرداندن [[اموال]] [[بیت المال]] از دست یغماگران و [[کارگزاران]] [[عثمان]]، چنین فرمود: «به [[خدا]] [[سوگند]]! [[بیت‌المال]] تاراج شده را هر کجا بیایم به صاحبان اصلی آن باز می‌گردانم؛ اگرچه با آن [[ازدواج]] کرده، کنیزانی خریده باشند؛ زیرا در [[عدالت]]، [[گشایش]] برای عموم است و آن کس که عدالت بر او گران آید، [[تحمل]] [[ستم]] برای او سخت‌تر است»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّسَاءُ وَ مُلِكَ بِهِ الْإِمَاءُ لَرَدَدْتُهُ فَإِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضَاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ أَضَيْقُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۵.</ref> | [[حضرت حسین]]{{ع}} که در [[فکر]] [[شکوفایی]] [[احکام]] [[نورانی]] [[اسلام]] و [[اجرای عدالت]] بود، در همان روزی که [[مردم]] برای [[بیعت]] با پدرش در [[مسجد]] [[مدینه]] [[اجتماع]] کرده بودند، در اولین خطبه‌ای که [[پدر]] ایراد کرد، آرزوهای دیرینه‌اش را در آن [[خطبه]] یافت! [[امیرمؤمنان]] در [[مسجد رسول خدا]] در اجتماع مردم بر فراز [[منبر]] رفت. ابتدا خود را یکی از افراد [[جامعه]] معرفی کرد و سپس در [[مقام]] رفع [[ظلم‌ها]] و [[بی‌عدالتی‌ها]] و بازگرداندن [[اموال]] [[بیت المال]] از دست یغماگران و [[کارگزاران]] [[عثمان]]، چنین فرمود: «به [[خدا]] [[سوگند]]! [[بیت‌المال]] تاراج شده را هر کجا بیایم به صاحبان اصلی آن باز می‌گردانم؛ اگرچه با آن [[ازدواج]] کرده، کنیزانی خریده باشند؛ زیرا در [[عدالت]]، [[گشایش]] برای عموم است و آن کس که عدالت بر او گران آید، [[تحمل]] [[ستم]] برای او سخت‌تر است»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّسَاءُ وَ مُلِكَ بِهِ الْإِمَاءُ لَرَدَدْتُهُ فَإِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضَاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ أَضَيْقُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۵.</ref> | ||