همسایه در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

=====اظهار [[دارایی]] و بهره‌وری=====

استفاده از نعمت‌های الاهی از نظر [[شرعی]] [[ممنوع]] نیست. بالاتر از آن در صورت امکان استفاده نکردن و [[فقیر]] نمایی نیز به نوعی [[نکوهش]] شده و اظهار نعمت‌های الاهی سفارش و [[ستایش]] شده است تا آنجا که [[رسول خدا]]{{صل}} یکی از [[همسران]] خود را که ظاهری آشفته و ژولیده داشت، [[سرزنش]] کرده، فرمود: چرا ژولیده‌ای؟ چرا سرمه‌ای به چشم و خضابی به دستانت نیست<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۳۶؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷، ص۱۲۲.</ref>.

طبق روایتی رسول خدا{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ آذَى جَارَهُ بِقُتَارِ قِدْرِهِ‏ فَلَيْسَ‏ مِنَّا}}<ref>«کسی که همسایه‌اش را با بوی دیگش آزار دهد، از ما نیست» میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۸، ص۴۲۲.</ref>.