حنظلة بن عمرو شیبانی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

حنظله در [[روز عاشورا]] نزد امام حسین{{ع}} آمد و [[اذن میدان]] گرفت و سپس در حالی که صورت و سینه خود را سپر شمشیرها و تیرها و نیزه‌های [[دشمن]] قرار داده بود. خطاب به [[سپاه کوفه]] [[آیات]] ذیل را [[تلاوت]] کرد: {{متن قرآن|يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ * مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ * وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ * يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ}}<ref>«و آنکه ایمان آورده بود گفت: ای قوم من! من بر شما از (حال و روزی) مانند روز (نابودی) دسته‌ها (ی کفر) بیم دارم * مانند شیوه (ای که با) قوم نوح و عاد و ثمود و آنان که پس از ایشان بودند (به کار رفت) و خداوند با بندگان سر ستم ندارد * و ای قوم من! من بر شما از روز فراخوانی یکدیگر بیم دارم * روزی که پشت‌کنان روی می‌گردانید؛ در برابر خداوند، شما را پناهی نیست و هر که را خداوند گمراه گذارد رهنمونی ندارد» سوره غافر، آیه ۳۰-۳۳.</ref>.

[[امام]]{{ع}} به او فرمود: «ای پسر [[اسعد]]! [[خدا]] تو را [[رحمت]] کند، هنگامی که تو این مردم را [[دعوت]] به [[حق]] کردی و آنان نپذیرفتند و [[تصمیم]] به کشتن تو و یارانت گرفتند و دست خود را به [[خون]] [[برادران]] [[صالح]] تو [[آلوده]] کردند، مستحق [[عذاب]] شدند»<ref>{{متن حدیث|يَا اِبْنَ أَسْعَدَ! رَحِمَكَ اَللَّهُ! إِنَّهُمْ قَدِ اِسْتَوْجَبُوا اَلْعَذَابَ حَيْثُ رَدُّوا عَلَيْكَ مَا دَعَوْتَهُمْ إِلَيْهِ مِنَ اَلْحَقِّ و....}}</ref>