کوفه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[شهر کوفه]] را باید اولین [[شهر]] دانست که [[تمایلات]] [[شیعی]] در آن به‌طور وسیعی بروز و [[ظهور]] یافت. این امر به زمانی برمی‌گردد که [[امام علی]]{{ع}} مرکز [[خلافت]] خویش را از [[مدینه]] به این [[شهر]] منتقل کرد. در زمان [[امام صادق]]{{ع}} مراودات برخی خاندان‌های [[شیعی]] و گروهی از [[محدثان]] با [[امام]]{{ع}} موجب شد تا جوّ [[علمی]] [[شهر]] شکل گیرد و به زودی [[شهر کوفه]] یکی از مراکز [[حدیثی]] [[شیعه]] گردید. بسیاری از [[اصحاب]] [[ائمه]]{{عم}} [[محدثان]] [[کوفی]] بودند. با انتقال [[ائمه]]{{عم}} به [[عراق]]، در نیمه اول [[قرن سوم]]، این [[شهر]] به جهت نزدیک بودن به محل استقرار [[امامان]] و گسترش مراودات [[شیعیان]] با ایشان [[موقعیت]] ممتازتری یافت. در [[عصر غیبت]]، این [[شهر]] گرچه [[موقعیت]] [[علمی]] خود را کمابیش حفظ‍‌ کرده بود و لکن همانند گذشته نبود. مرکزیت یافتن [[شهر]] [[قم]] به‌عنوان شهری [[علمی]] که [[عالمان]] آن دارای [[عقاید]] [[درستی]] بودند از یک سو و شکل‌گیری تدریجی [[بغداد]] از سوی دیگر، موجبات [[ضعف]] [[موقعیت]] [[علمی]] [[کوفه]] را فراهم ساخته بود. با این حال هنوز [[شهر کوفه]] به عنوان مرکز اصلی [[جهان تشیع]] قلمداد می‌شد و دارای [[مکتب]] خاصی بود که [[محدثان]] و [[فقیهان]] [[شهر]] از آن [[پیروی]] می‌کردند. در این [[شهر]] خاندان‌های [[علمی]] قدیمی می‌زیستند که تا این دوران [[جایگاه علمی]] خویش را حفظ‍‌ کرده بودند. از جمله اشعریان که از [[قبایل یمنی]] بودند و شاخه‌ای از آنها در [[قم]]، [[زعامت]] [[علمی]] و [[دینی]] را داشتند. [[آل نهیک]] از [[قبیله نخع]]، [[آل جهم]] از [[قبیله]] لخم، [[آل زربی]] از [[بنی اسد]] و [[آل اعین]] از دیگر خاندان‌های مشهور بودند.