افترا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

گاهى اوقات و در مورد برخى از اتهامات لازم است فرد افترا زننده مجازات گردد تا او یا دیگران به [[دروغ]] [[مؤمنان]] و افراد بى‌گناه را به نسبتهاى ناروا متهم نکنند. قرآن در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که دوست دارند درباره مؤمنان، (تهمت) کار زشت شایع شود عذابی دردناک در این جهان و در جهان واپسین خواهند داشت و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید» سوره نور، آیه ۱۹.</ref> یکى از پیامدهاى افتراى به مؤمنان را [[عذاب]] دردناک دنیوى دانسته است. [[مفسران]] مصداق این عذاب را حدّى دانسته‌اند که براى برخى جرایم باید [[اجرا]] گردد. <ref>جامع‌البيان، مج ۱۰، ج ۱۸، ص۱۳۳؛ مجمع‌البيان، ج ۷، ص۲۰۸. </ref> برخى گفته‌اند: [[عذاب]] الیم اختصاص به حدّ نداشته، بلکه [[تعزیر]] را نیز شامل مى‌شود؛<ref>الفرقان، ج ۱۸، ص۷۷. </ref> همچنین برخى [[مفسران]] در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«به راستی آنان که به زنان پاکدامن بی‌خبر مؤمن، تهمت (زنا) می‌زنند، در این جهان و در جهان واپسین لعنت شده‌اند و آنان را عذابی سترگ خواهد بود» سوره نور، آیه ۲۳.</ref> گفته‌اند: مقصود از [[لعن]] افترازنندگان در [[دنیا]] [[مجازات]] آنان با تازیانه است. <ref>مجمع‌البيان، ج ۷، ص۲۱۱. </ref>

==افتراء در دانشنامه معاصر قرآن کریم==