عبدالرحمن بن عبد رب انصاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالرحمن مقامی ارجمند داشت و از خاندانی است که تمام ایشان از یاران و [[دوستان]] [[خاندان پیامبر]]{{صل}} بوده‌اند، چنانکه از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: "[[وهب]]، شهاب و عبدالرحمن، [[فرزندان]] [[عبد رب]] و همچنین [[اسماعیل بن عبدالخالق بن عبدرب]] همگی از [[نیکان]] و [[برگزیدگان]] اصحاب‌اند".

از وی نقل شده: روزی به [[مکه]] رسیدم و به [[عبدالله بن عمرو بن عاص]] که در سایه [[کعبه]] نشسته بود و [[مردم]] اطراف او گرد آمده بودند، برخوردم. کنار [[عبدالله بن عمرو بن عاص]] نشستم و به او گفتم: این پسر عموی تو ([[معاویه]]) به ما امر کرد که [[اموال]] یکدیگر را بخوریم و خودمان را بکشیم در حالی که [[خدا]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! دارایی‌های یکدیگر را میان خود به نادرستی نخورید مگر داد و ستدی با رضای خودتان باشد و یکدیگر را نکشید بی‌گمان خداوند نسبت به شما بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۹.</ref>. [[عبد الله بن عمرو بن عاص]] دستانش را بر پیشانیش زد و پس از مدت کوتاهی از این رو به آن رو شد و سپس سرش را بلند کرد و گفت: "[[اطاعت]] کن از او در [[طاعت]] [[خداوند]] و [[نافرمانی]] کن از او در زمانی که او [[نافرمانی خدا]] را می‌کند". روایتی از [[عبدالله بن عمرو بن عاص]] و او از [[پیامبر]]{{صل}} [[نقل]] کرده که پیامبر{{صل}} فرمود: کسی که [[بیعت]] کند با [[امام]] و به او دست بیعت دهد و قلبش هم آن را بپذیرد، پس باید اطاعت کند از او در آنچه که می‌تواند؛ پس اگر کسی با امام [[مخالفت]] کرد گردن او را بزنید. عبدالرحمن بن عبدرب می‌گوید: از [[عبدالله بن عمرو]] پرسیدم: آیا تو خود این سخن را از [[رسول خدا]]{{صل}} شنیدی؟ عبدالله بن عمرو گفت: "آن را با دو گوشم شنیدم و با قلبم هم پذیرفتم"<ref>مسند احمد، احمد بن حنبل، ج۲، ص۱؛ معجم الرجال و الحدیث، انصاری، ج۱، ص۱۳۱-۱۳۲؛ البدایة و النهایه، ابن کثیر، ج۲، ص۱۵۵.</ref>.<ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[عبدالرحمن بن عبد رب انصاری (مقاله)|مقاله «عبدالرحمن بن عبد رب انصاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۶، ص ۴۹-۵۰.</ref>.