حرملة بن کاهل اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

سال‌ها پس از [[حادثه عاشورا]]، [[منهال بن عمرو اسدی]] در [[سفر حج]]، دیداری با [[امام سجاد]]{{ع}} داشت. حضرت پرسید: حال حرمله چگونه است؟ گفت: در [[کوفه]] است و زنده است. [[امام]] او را [[نفرین]] کرد که: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِيدِ، اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ النَّارِ}}، (خدایا، سوزش و گرمای آهن و [[آتش]] را به او بچشان). چون به [[کوفه]] برگشت، در [[دیدار]] با «[[مختار ثقفی]]» که [[خروج مختار|خروج]] کرده بود، ناگهان دید که حرمله را آوردند و به [[دستور]] مختار، [[دست]] و پایش را بریدند و سپس در [[آتش]] افکندند. منهال، ماجرای [[دیدار]] خود با [[امام سجاد]] و [[دعای امام سجاد|دعای امام]] را نسبت به حرمله بیان کرد. مختار، از اینکه خواسته و دعای [[حضرت]] به [[دست]] او تحقّق یافته، بسیار خوشحال شد<ref> سفینة البحار، ج ۱، ص ۲۴۶؛ اثبات الهداه، ج ۵، ص ۲۲۹.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۵۶.</ref>