عبیدالله بن زیاد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←حرکت امام حسین{{ع}} به سمت کربلا
| خط ۱۲۸: | خط ۱۲۸: | ||
حُرّ گفت: من مأموریت ندارم که با تو بجنگم، بلکه مأموریتم این است که از تو جدا نشوم تا تو را به طرف کوفه راهنمایی کنم و پیشنهاد نمود که امام راهی غیر از راه [[کوفه]] و [[مدینه]] در پیش گیرد تا وی بتواند از [[عبیدالله بن زیاد]] کسب [[تکلیف]] کند و گفت امیدوارم [[خداوند]] زمینه‌ای فراهم آورد که من به درگیری با شما [[مبتلا]] نشوم. آنگاه امام حسین{{ع}} و یارانش در مسیر [[عذیب الهجانات|عُذَیبُ الهِجانات]] و قادسیه حرکت کردند و حُرّ نیز همراه آنان بود. | حُرّ گفت: من مأموریت ندارم که با تو بجنگم، بلکه مأموریتم این است که از تو جدا نشوم تا تو را به طرف کوفه راهنمایی کنم و پیشنهاد نمود که امام راهی غیر از راه [[کوفه]] و [[مدینه]] در پیش گیرد تا وی بتواند از [[عبیدالله بن زیاد]] کسب [[تکلیف]] کند و گفت امیدوارم [[خداوند]] زمینه‌ای فراهم آورد که من به درگیری با شما [[مبتلا]] نشوم. آنگاه امام حسین{{ع}} و یارانش در مسیر [[عذیب الهجانات|عُذَیبُ الهِجانات]] و قادسیه حرکت کردند و حُرّ نیز همراه آنان بود. | ||
سرانجام در روز [[پنجشنبه]] دوم [[محرم]] ۶۱ به سرزمین [[نینوا]] رسیدند. [[مالک بن نسر کندی]] نامه عبیدالله بن زیاد را به حُرّ داد مبنی بر آن که بر | سرانجام در روز [[پنجشنبه]] دوم [[محرم]] ۶۱ به سرزمین [[نینوا]] رسیدند. [[مالک بن نسر کندی]] نامه عبیدالله بن زیاد را به حُرّ داد مبنی بر آن که بر حسین و یارانش سخت بگیرد و آنان را در زمینی بی‌آب و علف و بی‌حصار متوقف کند و نوشت که فرستاده‌ام مأموریت دارد همراه تو باشد تا ببیند که چه‌گونه فرمان من انجام می‌شود. به این صورت توافق حُرّ با امام در روز دوم محرم پایان یافت. حُرّ [[امام]] را ناگزیر ساخت در جایی به نام [[کربلا]] نزدیک [[فرات]] پیاده شود و حُرّ برای عبیدالله بن زیاد نامه‌ای نوشت که [[حسین بن علی]] و خانواده و یاران او در کربلا فرود آمده‌اند. | ||
یک [[روز]] پس از ورود [[امام]]، [[عبیدالله بن زیاد]]، [[عمر بن سعد]] را که به وی [[وعده]] [[حکومت ری]] و دَستَبی را داده بود، پیش از عزیمت به محل مأموریتش با چهار هزار سپاهی از [[کوفه]] به کربلا فرستاد و [[دستور]] داد تا از [[امام حسین]]{{ع}} و یارانش به نام [[یزید]] [[بیعت]] بگیرد. اما امام به وی پاسخ رد داد. از آن پس تا روز نهم [[محرم]] عبیدالله هر روز سپاهیانی به همراه فرماندهانی به سوی عمر بن سعد روانه می‌کرد. | یک [[روز]] پس از ورود [[امام]]، [[عبیدالله بن زیاد]]، [[عمر بن سعد]] را که به وی [[وعده]] [[حکومت ری]] و دَستَبی را داده بود، پیش از عزیمت به محل مأموریتش با چهار هزار سپاهی از [[کوفه]] به کربلا فرستاد و [[دستور]] داد تا از [[امام حسین]]{{ع}} و یارانش به نام [[یزید]] [[بیعت]] بگیرد. اما امام به وی پاسخ رد داد. از آن پس تا روز نهم [[محرم]] عبیدالله هر روز سپاهیانی به همراه فرماندهانی به سوی عمر بن سعد روانه می‌کرد. | ||
عبیدالله بن زیاد کسانی را [[مأمور]] کرد تا در کوفه بگردند و [[مردم]] را به [[اطاعت]] فراخوانند و از عواقب [[شورش]] بترسانند و آنان را از [[یاری امام حسین]]{{ع}} باز دارند. شمار لشکریانی که عبیدالله بن زیاد همراه [[سرداران]] خود به یاری عمر بن سعد فرستاد و تحت [[فرماندهی]] او قرار داد، ۳۰ هزار سوار و پیاده بود. | |||
روز هفتم محرم به دستور عبیدالله بن زیاد از دسترسی امام به آب و شریعه فرات جلوگیری کردند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۸۰، ۴۸۲-۴۸۳؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۳-۲۵۵؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۱۴؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> اگر چه امام حسین{{ع}}، [[برادر]] دلیرش [[عباس | روز هفتم محرم به دستور عبیدالله بن زیاد از دسترسی امام به آب و شریعه فرات جلوگیری کردند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۸۰، ۴۸۲-۴۸۳؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۳-۲۵۵؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۱۴؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> اگر چه امام حسین{{ع}}، [[برادر]] دلیرش [[عباس بن علی بن ابی‌طالب|عباس]]{{ع}} را با گروهی فرستاد و او توانست با عقب راندن [[دشمن]]، مشک‌ها را از آب پُر کند و باز گردد،<ref>ر.ک: مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۱۱۳-۱۱۴؛ ۳۵.➞ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۶، ص۱۱.</ref> اما از [[صبح]] [[عاشورا]] خیمه‌های [[امام حسین]]{{ع}} آب نداشت. | ||
گفته شده [[امام]] به عمر بن سعد پیشنهاد کرد تا به [[مدینه]] باز گردد. عمر بن سعد که مایل بود کار به [[صلح]] بیانجامد، با امام در این‌باره توافق کرد، اما عبیدالله بن زیاد به تحریک [[شمر بن ذی الجوشن | گفته شده [[امام]] به عمر بن سعد پیشنهاد کرد تا به [[مدینه]] باز گردد. عمر بن سعد که مایل بود کار به [[صلح]] بیانجامد، با امام در این‌باره توافق کرد، اما عبیدالله بن زیاد به تحریک [[شمر بن ذی الجوشن]] پیشنهاد امام را نپذیرفت و به [[عمر بن سعد]] [[دستور]] داد در صورت [[امتناع]] از [[بیعت]] به نام [[یزید]]، با او بجنگد.<ref>الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۱۱۱.</ref> امام فرمود که [[تسلیم]] پسر مرجانه نخواهد شد.<ref>ر.ک: کتاب نسب قریش، مصعب بن عبدالله زبیری، چاپ لوی پروونسال، قاهره، ۱۹۵۳ میلادی.، ص۴۰؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۵۶؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۱۱۲؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> | ||
به این ترتیب واقعه کربلا به وقوع پیوست و امام حسین{{ع}} به [[شهادت]] رسید. عبیدالله همچنین [[فرمان]] داد تا بر اجساد امام و [[خاندان]] و یارانش اسب بتارانند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۵۰۴؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۵۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۰، ۴۵۵-۴۵۶. فهرستی از قبایل مختلف و تعداد سرهایی که هر کدام نزد عبیدالله بن زیاد بردند، به‌دست داده‌اند.</ref> | به این ترتیب واقعه کربلا به وقوع پیوست و [[امام حسین]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید. عبیدالله همچنین [[فرمان]] داد تا بر اجساد امام و [[خاندان]] و یارانش اسب بتارانند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۵۰۴؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۵۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۰، ۴۵۵-۴۵۶. فهرستی از قبایل مختلف و تعداد سرهایی که هر کدام نزد عبیدالله بن زیاد بردند، به‌دست داده‌اند.</ref> عمر بن سعد همان شب سر [[امام]] را توسط [[خولی بن یزید اصبحی|خولی بن یزید]] برای [[عبیدالله بن زیاد]] به [[کوفه]] فرستاد<ref>اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۹-۲۶۰؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۵۶؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۱۱۴.</ref> و فردای آن [[روز]] نیز سرهای دیگر [[شهدا]] را بر سر نیزه‌ها نزد عبیدالله بن زیاد به کوفه بردند. لشکریان عمر بن سعد برای هر سری که به عنوان کشندهِ آن نزد عبیدالله بن زیاد می‌بردند، جایزه‌ای از او می‌گرفتند.<ref>البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۶، ص۱۱؛ البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۶، ص۲۳۲.</ref> | ||
==عبور سرهای [[شهیدان]] و کاروان [[اسیران]] از [[شهرها]]== | ==عبور سرهای [[شهیدان]] و کاروان [[اسیران]] از [[شهرها]]== | ||