هانی بن ثبیت حضرمی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هانی‌ بن‌ ثبیت ‌حضرمی'''، یکی از [[سربازان]] و نیروهای تحت امر [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. او از [[جنایتکاران]] [[حادثه کربلا]] است. او [[قاتل]] دو [[برادر]] [[عباس بن علی]]{{ع}}، [[عبدالله بن علی بن ابی طالب{{ع}}|عبدالله]] و [[جعفر بن علی بن ابی طالب]]، [[عبدالله بن عمیر کلبی]] و [[محمد بن ابی سعید بن عقیل]] بود. او همچنین جزء ده تنی بود که داوطلبانه بر بدن‌ پر از جراحت‌ [[امام حسین]] اسب‌ تاختند.  

==مقدمه]==

[[عبدالله بن عمیر کلبی]] پس از کشتن [[یسار غلام زیاد بن ابی‌سفیان]] غلام‌ [[زیاد بن ابی سفیان]] و [[سالم غلام عبیدالله بن زیاد]] غلام‌ [[عبیدالله‌ بن زیاد]] به [[خیمه]] برگشت و پس از سخنانی با همسرش بار دیگر به‌ میدان‌ شتافت‌ و کارزاری‌ سخت‌ نمود و پس‌ از به‌ [[هلاکت]] ‌نمودن‌ چند نفر در اثر حمله‌ گروهی‌ از سپاه‌ پسر سعد بر خاک‌ افتاد و [[شهید]] شد.

بنا به نقل دیگر [[لقیط‌ بن ناشر جهنی]] به‌وسیله‌ تیری‌ که‌ به‌ جانبش‌ پرتاب‌ کرد، او را مجروح و هانی‌ بن‌ ثبیت حضرمی با [[شمشیر]] او را شهید کرد.<ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک: تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲– ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۶۹؛ مقاتل الطالبیین، ص۹۲؛ رجال طوسی، ص۸۰؛ ۱۵۱؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۷۶؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۱۸۶؛ ۲.ابصار العین فی انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، سماوی، محمدبن ‌طاهر، تحقیق محمدجعفر طبسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس التوره.، ص۹۱؛ اعیان الشیعه، امین، سیدمحسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ قمری.، ج۳، ص۲۹۳؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ قمری.، ص۲۳۲؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعة الحیریه، ۱۳۵۲ قمری.، ج۲، ص۶۰؛ انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۱</ref> بنا به [[نقلی]] او [[قاتل]] [[عبدالله بن حسن بن علی]] هم بوده است.<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵قمری.، ج۵، ص۴۷۶؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷میلادی، ج۵، ص۴۶۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۹۲.</ref>

پس از شهادت [[امام حسین]]{{ع}} در [[کوفه]] می‌زیست. بنا به نقل [[ابو هذیل سکونی]] در [[روزگار]] [[خالد بن عبدالله ]] او که [[پیری]] فرتوت بود و در انجمن حضرمیان نشسته بود، می‌گفت: من از جمله کسانی بودم که در موقع کشته شدن امام حسین‌{{ع}} حضور داشتم و جزء گروه ده نفره اسب سوارانی بودم که بر پیکر او اسب تاراندم.<ref>تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۴۹؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۳۳۲ میلادی، ج۸، ص۱۸۶.</ref> اگر چنین چیزی [[صحت]] داشته باشد پس او به دست [[مختار ثقفی]] کشته نشده است، در حالی‌که مختار هر ده تن را به [[مجازات]] رساند.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۶۷-۲۶۹.</ref>